Σκακιστής χωρίς ... βασιλιά.

Άκου σκακιστή... Πέρυσι είχες δύο «αξιωματικούς» στη σκακιέρα (Σλούκας, Βεζένκοφ), που σε κουβάλησαν παντού. Είχες και τον πύργο (Αγκών Φαλ) και ένα άλογο (Πίτερς) που έκανε πολλές δουλειές. Τα υπόλοιπα «στρατιωτάκια» ήταν αναλώσιμα. Και παρέμειναν έτσι και φέτος ακόμα και όταν βαφτίστηκαν από «pawn» σε «στρατιώτης πεζικού Θωμάς Ουοκαπίδης».

Στην φετινή σειρά από «παρτίδες» επέλεξες να «θυσιάσεις» τους 2 «αξιωματικούς» σου, πιστεύοντας οτι θα βρεις καλύτερες κινήσεις από τα υπόλοιπα πιόνια και θα καλύψεις το κενό τους. ΔΕΝ βρήκες όμως ΠΟΤΕ αντίστοιχους «αξιωματικούς». 

Ο ένας «αξιωματικός» λοιπόν εκεί που πήγε, χάθηκε (Βεζένκοφ - ΝΒΑ). Ο άλλος όμως εκεί που πήγε, ξεκίνησε από «αξιωματικός» (Σλούκας) και κατέληξε «βασιλιάς». Διέσχισε όλη την σκακιέρα. Βρήκε δίπλα του άλλους 2 «αξιωματικούς» (Γκραντ - Χουάντσο), ένα «άλογο» που δεν το έπιανε κανένας (Ναν), έναν «πύργο» που έκανε για 3 (Λεσόρ), αρκετά «στρατιωτάκια» που ενίοτε έφταναν στο τέλος της σκακιέρας και γινόντουσαν κατά συνθήκη «αξιωματικοί» (Παπαπέτρου - Μήτογλου), άλλο ένα «άλογο» (Γκριγκόνις), δύο μικρούς «πύργους» (Κώστας - Μπλάτσε) ή ακόμα και «στρατιωτάκια» που αιχμαλώτιζαν αντίπαλα στρατιωτάκια χωρίς να το περιμένει κανένας (Βιλντόζα - ΠΚ).

Όλοι αυτοί, υπό τις εντολές ενός πραγματικού «Γκρανμαίτρ» με 3/4 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (Αταμάν) και ενός ακόμα που δεν πρόλαβε να το κατακτήσει λόγω κόβιντ. Φέτος που βρήκες αντίπαλο από το πάνω ράφι, ξεκίνησες με ΣΑΧ αλλά κατέληξες να δεχτείς ΜΑΤ. ΡΟΥΑ - ΜΑΤ.  

Ότι έπαθες δηλαδή και όταν ήσουν στην Μπαρτσελόνα, στην Λοκομοτίβ και στην Χίμκι με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ στα χέρια σου. Πόσα ευρωπαϊκά και πόσα πρωταθλήματα σήκωσες εκεί; ΚΑ-ΝΕ-ΝΑ. Γιατί εκεί δεν είχες αντίπαλο τον Βόβορα, τον Ράντονιτς, τον Φέρελ, τον Σίλβα, τον Καββαδά, τον Κασελάκη, τον Άντριους και τον Μποχωρίδη, αλλά καλύτερους.