Από το χαμένο Σούπερ Καπ, στο 7ο και στο 41ο

O Παναθηναϊκός μετά τον 1ο τελικό με τον γαύρο, κατέβηκε ως Παναθηναϊκός. Στον 5ο ήταν τυπική διαδικασία, οι γαύροι είχαν χάσει από την Κηφισίας όπως παλιά. Ο Παναθηναϊκός συμπεριφέρθηκε ως Παναθηναϊκός αγωνιστικά, αλλά κυρίως πνευματικά. Ο διακόπτης ολοκληρωτικά, γύρισε στην σειρά με την Μακάμπι. Μέχρι τότε ... ανεβοκατέβαινε.

Γιατί βρεθήκαμε να διεκδικούμε πρόκριση σε σειρά πλει-οφ ύστερα από χρόνια. Γιατί ήμασταν το φαβορί. Γιατί είχαμε πίεση ως φαβορί και δεν ήμασταν το αουτάιντερ. Γιατί στον πρώτο αγώνα (και με την Μακάμπι και με τον γαύρο) εμείς κάναμε τα λάθη και ευτυχώς μάθαμε γρήγορα από αυτά, κάτι που παραδέχτηκε ο ίδιος ο Αταμάν. Γιατί αυτό μας οδήγησε να παίξουμε όλη την σειρά με την πλάτη στον τοίχο. Γιατί αυτό μας έκανε να πάρουμε διπλό στα δύσκολα και όχι μόνο στο ελληνικό πρωτάθλημα. 

Σε παλιότερη ανάρτηση είχαμε γράψει οτι το Φ4 ήταν το εύκολο. Σε 2 μονούς αγώνες όλα μπορούν να γίνουν. Σε σειρά αγώνων όμως πρέπει να αποδείξεις οτι είσαι, όχι μόνο στα χαρτιά αλλά και στο παρκέ, ο καλύτερος. ΚΑΙ με κόντρα διαιτησία. Γιατί αυτό θα χρησιμεύσει μελλοντικά. Και χρησίμευσε. Η διαιτησία δεν αποτελεί πάντα την καραμέλα.  

Όπως και στη σειρά με την Μακάμπι που παρομοίασε ο Αταμάν, έτσι και με τον γαύρο ξεκινήσαμε με ήττα εντός έδρας. Με μέτρια διαιτησία μεν, αλλά με ήττα κυριώς από δικά μας λάθη. Ο προπονητής όμως ΔΕΝ στάθηκε εκεί και ΔΕΝ έμεινε στην διαιτησία.

Στον 1ο τελικό με τον γαύρο, εκτελέσαμε 36 τρίποντα. Τριάντα έξι. Και 31 δίποντα. 

Να δούμε πόσα τρίποντα εκτελέσαμε στον 2ο τελικο; ΜΟΛΙΣ 24. Και 35 δίποντα.  

Να δούμε πόσα τρίποντα εκτελέσαμε στον 3ο τελικο; ΜΟΛΙΣ 19. Και 34 δίποντα.  

Να δούμε πόσα τρίποντα εκτελέσαμε στον 4ο τελικο; ΜΟΛΙΣ 17. Και 37 δίποντα.  

Να δούμε πόσα τρίποντα εκτελέσαμε στον 5ο τελικο; ΜΟΛΙΣ 20. Και 31 δίποντα. Μάλλον κάτι διορθώσαμε σε σχέση με τον 1ο τελικό..

Ο Παναθηναϊκός στον 1ο τελικό εκτέλεσε με 45,16% στα δίποντα και είχε συνολικά 24 πόντους μέσα από τη ρακέτα του γαύρου. Και δέχτηκε 40. Από 1,5 σέντερ! Στους τέσσερις τελικούς που ακολούθησαν όμως, είχε κατά σειρά…

2ος τελικός: 65,71% και 44 πόντους μέσα από τη ρακέτα.

3ος τελικός: 73,53% και 42 πόντους μέσα από τη ρακέτα.

4ος τελικός: 64,86% και 40 πόντους μέσα από τη ρακέτα. Και δέχτηκε 30 πόντους!

5ος τελικός: 62,85% και 38 πόντους μέσα από τη ρακέτα. Και δέχτηκε 32 πόντους! Μάλλον και εδώ κάτι διορθώσαμε σε σχέση με τον 1ο τελικό.

Πέραν αυτών. 

Επιτέλους εμφανίστηκαν οι παίχτες - ηγέτες και στις 2 αυτές κομβικές σειρές. Ο Σλούκας μακρυά από τραυματισμούς πλέον, είναι ο ηγέτης της ομάδας. Ο Ναν δεν τα «βάζει» με όλους και με ηρωικές μπούκες, αλλά του ανοίγουν όλο τον χώρο οι υπόλοιποι 4, έχει έναν για αντίπαλο (συνήθως τον ψηλό μετα από σκριν) και σκοράρει κατά ριπάς. Ο Πάπι δίνει πολύτιμα 10-12 λεπτα που έλειπαν εδώ και πολλούς μήνες. Ο Χουάντσο επιτέλους είναι κανονικός μπασκετμπολίστας στα δύσκολα, με 30λεπτα συμμετοχής. Καμία σχέση με τον απλά καλό αθλητή των πρώτων μηνών που έπαιζε 10λεπτα και πανηγύριζε τα τρίποντα που έβαζε, έχοντας στους μισούς αγώνες PIR αρνητικό ή κοντά στο 0. Ο Κώστας δεν χρησιμεύει για 3 φάουλ σε 2 λεπτά και να βγει, αλλά δίνει ποιοτικό χρόνο ξεκούρασης στον Λεσόρ. Ο ΠΚ δεν έχει παίξει με τον γαύρο, αλλά ήταν άσσος από μανίκι στα πλει οφ με την Μακάμπι και στο Φ4. Για τον Γκραντ, τον Ντίνο και τον Λεσόρ, δεν χρειάζεται να γραφτεί κάτι. Παλεύουν με τα θηρία εδώ και 9 μήνες. Ακόμα και ο «μέτριος» Γκρίγκο στη σειρά, στον 4ο τελικό είχε 2 πόντους, 4 ασσίστ και 1 κλέψιμο και μας «ξεκόλλησε» σε αρκετούς αγώνες μέσα στη σεζόν, ακόμα και ο Βιλντόζα στον τελικό με την Ρεάλ ήταν πολύτιμος. Το σφιχτό rotation στην αρχή της σεζόν, επιτέλους «άνοιξε» και πήραν ανάσες όλοι (πλην Ναν που είναι μαθημένος σε 50λεπτα) 

Να πάμε και στον πάγκο; Αφήνουμε έξω ΟΛΑ τα μπασκετικά συστήματα. ΟΛΑ. Η εικόνα του Αταμάν στον τέταρτο αγώνα, με την διαιτητική σφαγή στα όρια του 0-100, ήταν ενός ήρεμου προπονητή που ήταν άνετος και δέχτηκε μόνο μία χαζή τεχνική ποινή επειδή «φώναξε» σε παίχτη του. Με εκείνη την σφαγή, ο γνωστός Αταμάν θα είχε αποβληθεί (και δικαίως) από την 2η περίοδο. Αυτή η ψυχραιμία, το χαμόγελο και η σιγουριά, μεταδόθηκε και στους παίχτες. Το ίδιο έγινε και στον 5ο τελικό Το αποτέλεσμα το είδαμε.

Η ομάδα μέσα στην χρονιά εξελίχθηκε. Μεγάλωσε. Ωρίμασε μπασκετικά. Δείτε τον αγώνα του Σούπερ Καπ, τον τελικό του Κυπέλλου. Το πρώτο τρίμηνο η ομάδα δεν ήταν καλά, ακόμα ψαχνόταν. Και οι ήττες ήταν αρκετές και μαζεμένες και με απώλειες τίτλων. Και δείτε τους αγώνες του Φ4 και την σειρά με τον γαύρο, πλην του πρώτου αγώνα. Μόνο οι φανέλες είναι ίδιες. Οι παίχτες έχουν αξιοποιηθεί στο έπακρο. Μπορούν και βγάζουν το 100% της αξίας τους στο παρκέ. 

Και αυτό είναι έργο προπονητή. Κέρδισε τους παίχτες ακόμα και όταν συμπεριφερόταν σκληρά σε αυτούς. Είτε με δηλώσεις, είτε πετώντας τους έξω στο 3λεπτο αν δεν έκαναν κάτι σωστά. Ο Γκαι, ο Βιλντόζα, ο Μπλάτσε, ο Χουάντσο και ο Καλαιτζάκης το βίωσαν πολύ καλά στο πετσί τους. 

Η επόμενη σεζόν δείχνει ευκολότερη. Το ευκολότερη δεν σημαίνει οτι θα κατακτήσουμε πάλι Ευρωλίγκα και Πρωτάθλημα, αλλά οτι δεν έχουμε 11 κενά να καλύψουμε όπως πέρυσι. Δεν έχουμε να δημιουργήσουμε μία νέα ομάδα, αλλά να συντηρήσουμε την πετυχημένη υπάρχουσα. Δεν θα βγούμε στην αγορά πληρώνοντας υπεραξίες όπως πέρυσι, αλλά αυτοί θα έρθουν σε μας. Οι νέοι παίχτες απλά θα προσαρμοστούν σε μία έτοιμη ομάδα, δεν θα την δημιουργήσουν από το 0. Αυτή την φορά, ο χρόνος είναι σύμμαχός μας.