Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει...

Με τον «παροπλισμένο» εδώ και 1μιση χρόνο Κουρμπέλη, με τον Σιώπη της Κάρντιφ από την Τσάμπιονσιπ, με τους Μασούρα και Πέλκα να «γυαλίζουν» πάγκο στον γαύρο και την Μπασακσεχίρ, με τραυματία τον Φώτη, με τον 21χρονο Ζαφείρη να κάνει ντεμπούτο φέτος στν Εθνική, με ελάχιστες προπονήσεις όπως έχει πάντα μία Εθνική, κατάφερε τα ίδια που έχει καταφέρει με τον Παναθηναϊκό. 

Να την έχει πρώτη με την καλύτερη άμυνα (1 γκολ παθητικό σε 4 αγώνες). Και με το γκολ του Μάνταλου, να έχει την καλύτερη επίθεση (9 γκολ). Να κάνει την ομάδα να γεμίζει μεγάλα γήπεδα χωρίς ... προσφορές. Μπορεί και να έπιασε «ταβάνι» με την Εθνική, ποιος ξέρει. Μάλλον συμπτώσεις.

Η Εθνική σήμερα, έχει αλλάξει τόσες πετυχημένες πάσες όσες ο Παναθηναϊκός σε όλους μαζί τους αγώνες πρωταθλήματος. Το αν θα τερματίσει τελικά πρώτη, εξαρτάται και από άλλους παράγοντες. Αλλά η Εθνική έχει πλάνο στον αγωνιστικό χώρο και θυμίζει ομάδα. Και ας οπισθοχωρήσαμε μετά το γκολ. Και ας κινδυνεύσαμε. Δεν έχουμε τον Ζιντάν, τον Ρονάλντο και τον Καναβάρο στην Εθνική δυστυχώς. Ούτε τον Αντσελότι στον πάγκο.

Γιοβάνοβιτς. Ο μόνος προπονητής που μίσησαν και έβγαλαν τόσο μένος οι οπαδοί της ομάδας που προπονούσε, επειδή έκανε το λάθος να τους έχει στην κορυφή. Και ας έχασε ένα πρωτάθλημα από την διατησία, με τους οπαδούς να τα φορτώνουν όλα σε αυτόν. Φέτος (στο -7 και στην 8η θέση) θυμήθηκαν πάλι την διαιτησία. Ένας προπονητής που είναι καθολικά αποδεκτός από όλους τους Έλληνες οπαδούς, πλήν των Παναθηναϊκών.