Επιστρέψαμε...

12 χρόνια μακρύα από Φ4 και 13 χρόνια μακρυά από τελικούς ήταν αρκετά. Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό που ξέρει όλη την σεζόν. Έπαιξε ά-μυ-να στη Φενέρ, την «κράτησε» στους 57 πόντους, την ανάγκασε να εκτελέσει περισσότερα τρίποντα από δίποντα (24 έναντι 35) και να έχει ένα από τα μικρότερα PIR (42) σε Φ4. 

Το τριφύλλι πήρε τα ριμπάουντ (37 έναντι 29), φιλοδώρησε τους τούρκους με 3 κοψίματα και παίζοντας ορθολογικά (31 εκτελεσμένα δίποντα και 19 μόλις τρίποντα) πέρασε άνετα στον τελικό. Χωρίς να παίξουν καλά τα μεγάλα του αστέρια. 

Ο Σλούκας ξεκάθαρα δεν ήταν έτοιμος στο 100%, ο Ναν εξαφανίστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Ντίνος χωρίς επιθετική συνεισφορά, ο Χουάντσο ήταν ο «γνωστός» Χουάντσο όλης της σεζόν και μόνο ο Λεσόρ (17π - 10ριμπ) «τράβηξε» το πράσινο καράβι. Με συμπαραστάτες τον Γκραντ (13π - 2 ριμπ - 2 ασσ), τον Καλαιτζάκη (5π - 4ριμπ και εκπληκτικές άμυνες), τον Κώστα (1 κόψιμο - 2 ριμπ), τον Ιωάννη  (9π - 3ριμπ) και τον Γκρίγκο (6π - 3ασσ). 

Ρεσιτάλ στον πάγκο από τον Αταμάν, ο οποίος σε όλο τον αγώνα πήρε την ταυτότητα του Σάρας και δεν έχασε το προβάδισμα ούτε μία φορά. Κάπως έτσι, ο Παναθηναϊκός θα δικεδικήσει την Κυριακή το 7ο αστέρι.