Έφτασε η ώρα...

Συλλαλητήριο λοιπόν την Κυριακή 19 Μαίου. ΠΡΙΝ γραφτεί το οτιδήποτε για αυτό, κάθε παράγραφος του κειμένου θα ξεκινάει ή θα τελειώνει με την εξής φράση «το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου». Γιατί αν δεν κατανοήσουμε αυτό, δεν έχει νόημα η τωρινή πραγματικότητα που βιώνουμε.

Προσωπικά πιστεύω οτι η συμμετοχή θα είναι μεγαλύτερη από αυτή του 2019, αλλά μικρότερη από αυτή του 2008. Και εύχομαι όλοψυχα να πέσω έξω και να μην μας φτάνει η Αλεξάνδρας. Οι λόγοι θα παρατεθούν ευθύς αμέσως.

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

Κατ' αρχάς ο κόσμος επαναπαύεται σε αυτά που έχει. Προσαρμόζεται. Και συνήθως σε φθίνουσες καταστάσεις. Ανέχεται όλο και περισσότερο και όλο και περισσότερα. Άντεξε μια 12ετία (1996-2008) με ένα πρωτάθλημα και φώναξε μία φορά, άντεξε και δεύτερη 12ετια (2012-2014) με 2 κύπελλα, συνήθισε πλέον. Του πιπιλίζουν κάθε μέρα το μυαλό τα «παπαγαλάκια» και ένας οπαδός που δεν έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο να διαβάσει σωστά, να ενημερωθεί σφαιρικά και όχι μονόπλευρα, να προβληματιστεί και αν χρειαστεί να απαιτήσει, γίνεται ένας «ακίνδυνος» φίλαθλος. Το πιό τρανταχτά παραδείγματα των τελευταίων ετών που φανερώνουν την αντίληψη του πράσινου οπαδικού χώρου και τα «αντανακλαστικά» του, είναι τρία. Το γηπεδικό, η κατάσταση του τμήματος ποδοσφαίρου τα τελευταία 3 χρόνια και η πολυμετοχικότητα.

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

1) Στο γηπεδικό σχεδόν όλοι ενημερώθηκαν ... μονόπλευρα. «Εργολαβία» με πύρινα άρθρα και ευχολόγια και όσοι έλεγαν το παραμικρό ως αμφιβολία, ήταν «εχθροί». Κανείς δεν τους άκουγε, κανείς δεν τους πίστεψε, έτσι κανείς δεν φώναξε, κανείς δεν έψαξε, κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε, κανείς δεν ανησύχησε, κανείς δεν διάβασε ΚΑΝ τι θα ψηφίσει και στωικά υπομένουν πλέον το μαρτύριο της σταγόνας. 

Τους είπαν όλοι «μην ανησυχείς», «μην ψάχνεις», «μην ακούς άλλους, άκου μόνο εμάς, όλα είναι έτοιμα, ψήφισε μας, εμείς σου εγγυόμαστε» και έφτασε το 2024 και δεν τους κάνει ΟΥΤΕ εντύπωση που τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα. Συνήθισαν πολύ γρήγορα. Η κοροϊδία 4 ετών, ούτε που τους ενόχλησε.  Το αν έχει φτάσει 2024 και έπρεπε ΟΛΑ να είναι έτοιμα εδώ και καιρό, δεν τους απασχολεί. Ούτε διάβασαν τι δίνουμε, ούτε κατάλαβαν τι μας δίνουν και για πόσο. Οπαδοί που διαβάζουν «ιδιοκτήτης ο Δήμος» και το μεταφράζουν «ΔΙ-ΚΟ-ΜΑΣ». Η ελπίδα είναι χειρότερη, από τον φόβο. Ο φόβος θα σε κάνει να αντιδράσεις, η ελπίδα σε αδρανοποιεί. Οπότε αυτοί δύσκολα θα καταλάβουν γιατί πρέπει να φωνάξουν την Κυριακή. Αφού όλα πάνε βάσει ... χρονοδιαγράμματος!!!

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

2) Στο ποδοσφαιρικό τμήμα, οι μεταλλαγμένοι πλέον οπαδοί, που έγιναν «φίλαθλοι» είναι ευχαριστημένοι. Θυμούνται μόνο τα τελευταία 3 χρόνια. ΔΕΝ χρωστάμε πλέον, δεν υποβιβαστήκαμε, πήραμε δύο τίτλους (κύπελλα) σε 12 χρόνια, όσους τίτλους δηλαδή πήραμε και την 12ετία 1996-2008. Γαλουχημένοι πλέον με τζιγκερίαση, με την «επιτυχία της 2-3ης θέσης, που να φωνάζουμε τώρα για πρωτάθλημα, δε βαριέσαι...», ευχαριστημένοι με το «ε, δεν μπορεί να τα βάλει με τους άλλους, τι να κάνει, δεν γίνεται να ρίξεις την παράγκα», θα προτιμήσουν να αναλύσουν στο επόμενο 4-3-3 της σεζόν 2024-25 ποιοί παίχτες θα παίζουν. Αν βγούμε παλι 2οι, «δεν πειράζει τι 12 χρόνια, τι 13 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα». 

«Και τώρα θα διαμαρτυρηθούμε?» σου λένε. «Τώρα που βγήκαμε Ευρώπη μετά από 4 χρόνια? Τώρα που είμαστε δύο σερί χρονιές 2οι και τόσες αγωνιστικές 1οι μετά από τόσα χρόνια? Τώρα που πήραμε ένα κύπελλο το 2022? Τώρα που πήγαμε πάλι τελικό φέτος? Γιατί να τα διαλύσουμε όλα αυτά? Γιατί να φωνάξουμε? Ασε που θα γίνει και το γήπεδο όπου να ναι και θα μας δώσουν το πρωτάθλημα με νέο γήπεδο.» Δεν τα έχετε διαβάσει αυτά? Συνέχεια τα βλέπουμε μπροστά μας. Αυτοί είναι συν-οπαδοί μας. Οπότε, ούτε αυτοί θα καταλάβουν γιατί πρέπει να φωνάξουν την Κυριακή. 

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

3) Η πολυμετοχικότητα ξεκίνησε το 2008, με εισροή 64εκ ευρώ για το 36% περίπου της ΠΑΕ. Το υπόλοιπο ποσοστό παρέμεινε στην οικογένεια (54%) και στον Ερασιτέχνη βάσει νόμου (10%). Παρέμειναν, είχαν την πλειοψφία των μελών στο ΔΣ, άσκησαν βέτο για την προεδρία Πατέρα, την παραμονή Αντωνίου και την μη απόκτηση του κλεισμένου Κυριάκου. Η πολυμετοχικότητα έληξε στην ουσία, το καλοκαίρι του 2010. Μετά παρέλαβαν ο Συνασπισμός και ο Γόντικας. Άτυπα, συνεχίστηκε μέχρι το καλοκαίρι του 2012 όπου και μας παρέδωσ(ε)αν ως εγγύηση στον Αλαφούζο της ΠΕΚ, την οποία ... «μισούσαν»!!! 

Το καλοκαίρι του 2008 γιια να επέλθει αγωνιστική ισορροπία πληρώθηκαν ανακαστικά υπεραξίες, αφού κανείς δεν θα ερχόταν εύκολα στην 2-3η ομάδα της χώρας πλέον. Το ίδιο έγινε και στο μπάσκετ φέτος, αφού τα μεγάλα ονόματα (Σλούκας, Ναν, Χουάντσο) ζήτησαν και πήραν υπέρογκα συμβόλαια, αφού η ομάδα ήταν 12 χρόνια εκτός Φ4 και 2 χρόνια χωρίς κούπα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα και εδώ, ήταν άμεσα φυσικά.

Το ίδιο συνέβη και τότε. Η πολυμετοχικότητα παρέλαβε τον Παναθηναϊκό κομπάρσο στην ευρώπη αφού το 2006, 07, 08 βολόδερνε είτε στο Τσάμπιονς Λιγκ με 5αρες (Βερντερ -Μπαρτσα) και 3αρες (Ουντινέζε), είτε στο Ουέφα αποκλειόμενος αμέσως μετά τους ομίλους και στην Ελλάδα πελάτη του Εργοτέλη της Β εθνικής και της Λάρισας στο κύπελο, στο πρωτάθλημα δε μόνιμα 3ο (06, 07, 08) και με ένα πρωτάθλημα σε 12 χρόνια (2004). 

Και τον παρέδωσε στους ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ και παραλίγο στην 8αδα αποκλειόμενοι από την Βιγιαρεάλ την 1η χρονιά και νταμπλ και πορεία μέχρι τους 16 του Γιουρόπα με 14 αγώνες σε μία ευρωπαϊκή σεζόν την επόμενη. Και στα εγχώρια νταμπλούχο, με τον γαύρο 5ο και καταϊδρωμένο. Αυτή ήταν η κληρονομιά που άφησε. Φυσικά πληρώθηκαν υπεραξίες, ο μόνος τρόπος να μην πληρωθούν θα ήταν αν ήμασταν πρωταθλητές κάθε χρόνο και στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ κάθε χρόνο.

Φυσικά για να συνεχιστεί όλο αυτό, χρειάζονταν 2 προυποθέσεις. Λεφτά και συνεχής πόλεμος στο παρασκήνιο. Αν δεν ρίξεις λεφτα, δεν θα έχεις την ομάδα πρώτη, δεν θα πας απευθείας στους ομίλους. Για να έχεις την ομάδα όμως πρώτη, χρειάζεται ΚΑΙ «προστασία». Και μετά το καλοκαίρι του 2010, καμία από τις δύο αυτές προυποθέσεις δεν συνέχισε να συμβαίνει. Λεφτά δεν μπήκαν ποτέ, με αποτέλεσμα τα έξοδα να είναι μεγαλύτερα από τα έσοδα. Αυτό λυνόταν με ΑΜΚ όπως γινόταν χρόνια τώρα και όπως κάνει ο φούζος στις μέρες μας. Όμως το κίνημα «δεν πληρώνω, θα βάλω το 33% του 33% που έχετε) και φυσικά η κρίσιμη συνεδρίαση όπου παραιτήθηκαν «έτσι ξαφνικά» 3 μέλη του ΔΣ, η απόσυρση των χρημάτων αυτών που είχαν βάλει, οδήγησαν το τριφύλλι στο κενό. 

           

Το αποτέλεσμα ήταν το ρόστερ του 2009-10 με μικρές προσθαφαιρέσεις, να πάει ... άκλαυτο το 2010-11στο πρωτάθλημα (Καλόπουλοι και σία...), στην Ευρώπη (Κοπεγχάγη - Οντένσε - Μακάμπι) και στο κύπελλο με αποκλεισμό από την αεχ (με τον διαιτητή να παιζει καθυστερήσεις μέχρι να βάλει γκολ η αεχ) και από τον Πανιώνιο στα πέναλτυ τις 2 επόμενες χρονιές, όπου πρόεδρος ήταν ο Γόντικας και ο Συνασπισμός. 

Λογικό και επόμενο αφού στο τέλος (καλοκαίρι 2011) ξεπουλήθηκαν οι αστέρες για ένα κομμάτι ψωμί (Σισσέ) ή εφυγαν ελεύθεροι (Ζιλμπέρτο) και ήρθαν ο Ρουντολφ ο Τοτσέ και ο Κουίνσι. Οι πρόεδροι είναι για να βάζουν το χέρι στην τσέπη, όταν απαιτείται. Και αν το κάνουν σωστά, τότε ο κόσμος γεμίζει είτε το ανοιχτό είτε το κλειστό Οακα και τους αποζημιώνει. Και συναισθματικά και οικονομικά. Έτσι γίνεται σε όλο τον κόσμο. 

Κατάφεραν να πείσουν τον κόσμο οτι «καταστραφήκαμε» και «έχουμε έλλειμμα 25εκ», το έχαψε ο κόσμος και τελικά ο φούζος μόνος του έχει βάλει σε ΑΜΚ τέσσερις φορές το [έλλειμμα] αυτό. Μό-νος του. Βάσει στοιχείων, έχει βάλει 90εκ σχεδόν σε ΑΜΚ!!! Αλλά τότε δεν είχαν να βάλουν το 54% των 25εκ!!! Αυτοί, που ο φούζος είναι περιπτεράς μπροστά τους. Να τραβάς τα μαλλιά σου δηλαδή. (και στι τέλος να μείνεις φαλακρός σαν τον φούζο στο τέλος). Όσοι λοιπόν ακόμα πιστεύουν οτι τότε «χρωστάγαμε 200εκ» και αν φύγει ο τωρινός πρόεδρος θα χρωστάμε άλλα τόσα και «θα πέσουμε Γ εθνική» και «βάλτε εσείς λεφτά», ε, μαντέψτε... ΟΥΤΕ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΟΥΝ!!!

Και ποιοί μας μένουν τελικά; 

Όσοι θυμούνται οτι πέσαμε κατηγορία και σωθήκαμε με αλλαγή διατάξεων, όσοι θυμούνται οτι διαλυθήκαμε για 498χιλιάδες στον Βέμερ, όσοι θυμούνται οτι έχουμε χάσει 5 χρόνια ευρώπης (2013, 2018, 2019, 2020, 2021) και φτάσαμε στην 251η θέση της Ουέφα και δεν ακούστηκε «κιχ», όσοι δεν πίστεψαν οτι «θα έχουμε μνημόνια για 4-5 χρόνια» αλλά μπήκαν 90 εκ σε αμκ και ακόμα «χρωστάμε» (!), όσοι θυμούνται οτι φάγαμε περιορισμούς στις μεταγραφές για χρόνια, όσοι θυμούνται οτι «ήταν επιλογή της διοίκησης να μην πληρώσουμε τον Βέμερ» και δεν ήταν λόγω οικονομικής δυσπραγίας, όσοι θυμούνται οτι χρωστάγαμε παντού και οι παίχτες έκαναν μέχρι και αποχή (2018), όσοι θυμούνται την δήλωση της διοίκησης «μην τα δίνετε όλα για το πρωτάθλημα» στην ομάδα του Ουζουνίδη, όσοι θυμούνται το «κάντε υπομονή και το 2017 θα έχουμε ξεχρεώσει και θα κάνουμε πρωταθλητισμό» και το 2017 τραβήχτηκε η πρίζα, όσοι θυμούνται την αλλαγή στάσης στο πειθαρχικό της ΕΠΟ με τα «δεν θυμάμαι» για τα στημένα, όσοι θυμούνται το ξεπούλημα του Μπεργκ, όσοι θυμούνται τις «σφαγές» του Κύζα, του Νταμπάνοβιτς, του Χακίμ, του Σιδηρόπουλου και δεκάδων άλλων από 2012 και έπειτα, όσοι θέλουν πρωτάθλημα και όχι άλλες «επιτυχημένες 2-3ες θέσεις», όσοι θέλουν ομίλους και πορείες στο Champions League και όχι ομίλους του Conference, όσοι θέλουν έναν Παναθηναϊκό πρωταγωνιστή και όχι κομπάρσο, όσοι πίστευαν οτι  διοίκηση δεν δίνει λεφτά για αυτό και δεν κάνουμε μεταγραφές, γιαυτό ακόμα και φέτος οι 3 παίχτες των 3εκ τον Γενάρη έγιναν ... Ακαιντίν, όσοι θέλουν να ρίξουν την παράγκα και να μην έχουμε μία νέα, όσοι θυμούνται οτι ξεκινήσαμε στο επαγγελματικό με διπλάσιους τίτλους (9) από τον γαύρο (5) και σε λίγα χρόνια μας έφτασε ενώ τώρα έχει τους διπλάσιους επαγγελματικούς τίτλους (32) από εμάς (17), όσοι ήταν στα κάγκελα (κυριολεκτικά) το 1983 στην Λεωφόρο, τον Μάρτιο του 1988 στο Οακα με την Μπρυζ, τον Οκτώβριο του 1993 με την Λεβερκούζεν, τον Δεκέμβρη του 1998 με την Άρσεναλ, τον Δεκέμβρη του 2005 με τον Ηρακλή και το πανό «και τώρα τι;», τον Αύγουστο του 2010 με την Τζένοα και έχουν ακόμα τα λογικά τους, όσοι βλέπουν τον Δομάζο, τον Σαραβάκο, τον Σισσέ και δακρύζουν ακόμα με τα κατορθώματά τους...

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

Όσο υπάρχουν τέτοιοι Παναθηναϊκού, υπάρχει ελπίδα. Πόσοι τέτοιοι να υπάρχουν ακόμα? Υπομονή μέχρι την Κυριακή...

ΥΓ. Στην αφελή ερώτηση «Και ποιος θα αναλάβει αν τον διώξετε?» η απάντηση δεν δίνεται από εμάς, αλλά από αυτόν που φεύγει. Ο κόσμος δηλώνει την θέση του, οτι ΔΕΝ θέλει άλλο μία κατάσταση. Αν θα εισακουστεί, είναι άλλη παράμετρος. ΑΛΛΑ ΔΗΛΩΝΕΙ, υπάρχει, δίνει το παρόν. Και το 2008 ήθελε ο κόσμος να φύγουν, αλλά έμειναν με 54,7%. Οι ίδιοι αποφάσισαν τότε και «άνοιξαν» το ποσοστό σε άλλους. Θα μπορούσαν κάλιστα να μην το έκαναν. Να πουλήσουν το 90% της ΠΑΕ. Αλά τελικά, έμειναν ως ... «εγγυητές». Στα δύσκολα βέβαια, κάπου χαθηκε η «εγγύηση». Οπότε, το τι θέλει ο κόσμος τελικά και πως θα είναι η πραγματικότητα της επόμενης μέρας, είναι δύο πράγματα που δεν ταυτίζονται απόλυτα.

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

Υ1. Δεν υπάρχουν άλλοι οπαδοί που να έχουν διαμαρτυρθεί γιατί η ομάδα τους ΑΠΕΧΕΙ από την κορυφή. Οι γαύροι ήταν ήσυχοι μιά δεκαετία χωρίς πρωτάθλημα και 2-3 κυπελλάκια, τα χανούμια όχι μόνο έμειναν μια 20ετία άτιτλοι αλλά έτρεχαν με τα τρακτέρ στη Γ εθνική και έσκυψαν το κεφάλι για να αναγεννηθούν, οι δε μπουγάτσες όχι μόνο δεν ξέρουν τι είναι πρωταθλητισμός αλλά το ένα πρωτάθλημα ανά 30 χρόνια το κάνουν και εικόνισμα και βιβλίο.

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η οικογένεια, γιατί ΔΕΝ ήθελε να φύγει, ΕΜΕΙΝΕ με 54%, με πλειοψηφία μελών στο ΔΣ, με βέτο για προεδρία Πατέρα - μάνατζερ Αντωνίου και για τη μη απόκτηση Κυριάκου».

Υ2. Καμία προσέλευση δεν είναι υποχρεωτική. Όπως αισθάνεται και όπως νοιώθει ο καθένας. Εξάλλου είναι και Κυριακή μεσημέρι, φαγητό οικογενειακό εκείνη την ώρα, θα κάνει και ζέστη, ποιός να τρέχει τώρα στα Πεδία... Σπιτάκι καλύτερα, παντοφλίτσα μετά το φαγητό και ένας καλός ύπνος, γιατί μετά έχει ταινία στο Μέγκα «Η θεία μου η χίπισσα»» και λίγο αργότερα μπάλα με τον γαύρο.  

ΥΓ3. Όσοι «ζείτε» αυτές τις στιγμές, να τις κρατήσετε καλά στη μνήμη σας. Γιατί σε 15-20 χρόνια από τώρα, θα διαβάζετε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας για το τι έγινε το 2024. Η ιστορία θα παραποιηθεί ξανά, όπως έγινε για τα γεγονότα και την κατάληξη του 2008. 

Πάμε πάλι...

«το 2008 ΔΕΝ έφυγε η ....»