Στράτα - στρατούλα...

Είναι δύσκολο σε λίγες μέρες και με ελάχιστες προπονήσεις, να αλλάξουν τα «κακώς κείμενα». Το θετικό είναι η νίκη που μας δίνει χρόνο ηρεμίας. Οι αδυναμίες στην ανάπτυξη παραμένουν οι ίδιες, καθώς στο γήπεδο λείπουν οι playmakers. Οι επιθετικοί δύσκολα παίρνουν σωστά (σε χώρο και χρόνο) την μπάλα και γενικά λείπουν οι πάσες που θα ξεκλειδώσουν την αντίπαλη άμυνα και θα μας δώσουν ωφέλιμο χρόνο κατοχής, έξω από την αντίπαλη περιοχή. 

Μέχρι πέρυσι υπήρχε μία τετράδα (Μπρινιόλι - Μάγκνουσον - Πέρεθ - Μπερνάρ) που το έκανε αυτό με επιτυχία, με πάσες χωρίς να σηκώνεται η μπάλα και χωρίς να αναγκάζονται οι επιθετικοί να τρέχουν στις γωνίες του γηπέδου. Πλέον φέτος (πλην των 2 αγώνων με την Πλόντιβ), αυτό δεν το έχουμε δει. Και άλλες λεπτομέρειες, που δεν έχει νόημα να αναλυθούν. Ο Βόλος, ακόμα και με 10 παίχτες, δεν φάνηκε να πελαγοδρομεί ιδιαίτερα. Το γκολ ήρθε πάλι από ατομική ενέργεια, αυτή την φορά του Τζούρισιτς.

Το συνεχόμενο ντεφορμάρισμα των φορ που έχουμε είναι δεδομένο οτι μας στοιχίζει στο να «καθαρίζουμε» τους αγώνες, αλλά αυτά συμβαίνουν στη διάρκεια της χρονιάς. Απομένουν άλλοι 2 αγώνες (Τζουργκάρντεν - Λαμία) που πρέπει να νικήσουμε για να πάμε με ηρεμία και χωρίς απώλειες στην διακοπή για τις εθνικές ομάδες. Συνεχίζουμε.