"All of us: Me, players, atmosphere were soft tonight."

Είναι προνόμιο στα δύσκολα, να μην ψάχνεις δικαιολογίες. Όταν ξέρεις ποιός είσαι, ποιά ομάδα έχεις και προπονείς, τότε αναλαμβάνεις και τις ευθύνες. Και είναι επίσης προνόμιο να είσαι «άνετος» στις ήττες. Δεν ήρθε η καταστροφή του κόσμου σε ένα τμήμα με 7 ευρωπαϊκά και 41 πρωταθλήματα, επειδή χάσαμε από τον γαύρο στο Οακα κάπου στον Νοέμβρη στην Euroleague.

Το μπάσκετ δεν είναι ποδόσφαιρο να φωνάξεις για ένα πέναλτυ. Έχει δεκάδες φάσεις σε κάθε περίοδο που μπορείς να βρεις εύνοιες ή αδικίες και άλλες τόσες που μπορείς να διορθώσεις αυτές. Θα μπορούσε να βρει ο προπονητής 2 φάσεις και να «φωνάξει» για αυτές. Είπε όμως την αλήθεια, όπως την είπε και σε άλλους αγώνες φέτος που χάσαμε. Χθες δεν ήμασταν όσο καλοί έπρεπε. Συνολικά, από τον προπονητή μέχρι την εξέδρα. Kαι το παραδέχθηκε ο ίδιος ο Αταμάν και μάλιστα ήρεμος και με χαλαρό ύφος.

Αν και θα σας τα αναλύσουν οι προπονητές των πληκτρολογίων με τους αμερικάνικους όρους, σε απλά μαθηματικά δώσαμε στον γαύρο περισσότερα σουτ (35 δίποντα και 21 τρίποντα εμείς - 45 δίποντα και 24 τρίποντα αυτοί), είχαμε τα ίδια ποσοστά ευστοχίας (57% στα δίποντα και 52% στα 3π εμείς - 53% στα δίποντα και 50% στα 3ποντα αυτοί), άρα ... χάσαμε. Απλά μαθηματικά.

Και πως εξασφαλίζει κάποιος περισσότερα σουτ, άρα κατοχές; Χοντρά - χοντρά, κάνοντας λιγότερα λάθη (11 ο γαύρος - 12 εμείς) και παίρνοντας περισσότερα ριμπάουντ (27 εμείς με μόλις 4 επιθετικά - 35 αυτοί με 10 επιθετικά). Δεν έχει νόημα να αναφέρουμε ποιός έχασε ένα κρίσιμο ριμπάουντ, ή ποιος έκανε ένα σημαντικό λάθος. Αυτά είναι δουλειά του τεχνικού τιμ.

Το φετινό μας ξεκίνημα θυμίζει με καρμπόν το περσυνό. Ήττα στο Σούπερ Καπ, νίκη στο πρωτάθλημα ήττα στην Euroleague. Η κατάληξη της σεζόν, είναι στο χέρι μας να είναι η ίδια. Το τρίπτυχο που ανέφερε ο Αταμάν το οποίο δεν ... πήγε καλά (προπονητής - παίχτες - ατμόσφαιρα) , έχει συγκεκριμένους «υπεύθυνους» για να διορθωθεί. 

Και θα διορθωθεί. 

Συνεχίζουμε.