Το ακριβώς αντίστροφο συνέβη...

Ο Παναθηναϊκός πάντα επένδυε στο άθλημα του μπάσκετ. Εξαιρουμένης της διετίας 2021-23. Δεν μπήκε σε τακτικές «my way», δεν θεώρησε τίτλους τις συμμετοχές σε Φ4, δεν μετέτρεψε τους Αμερικάνους σε Έλληνες και Κύπριους για να γλυτώσει λεφτά. 

Οπότε καμία επιτυχία του γαύρου (δηλαδή η τρομερή δυναστεία των 2 πρωταθλημάτων με αντιπλαους τον Μποχωρίδη και τον Αγραβάνη και των 3 σερί Φ4 των τελευταίων 8 ετών), δεν ήταν κίνητρο για το τριφύλλι. Ο Παναθηναϊκός άλλωστε είχε κατακτήσει τα υπόλοιπα 6. Και μετά το περσυνό ντάμπλ, με πρωτάθλημα και ευρωπαϊκό (και όχι με κύπελλο και σούπερ καπ) αυτός που επένδυσε με τον Φουρνιέ, τον Βεζένκοφ, τον Ντόρσευ και τον Βιλντόζα και άλλαξε άρον άρον το αφήγημα των τελευταίων ετών, ήσουν εσύ. 

Άρα, ποιού οι επιτυχίες ανάγκασαν τον άλλον να αλλάξει την γραμμή του;