Και αν μας αντέξει το σχοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα...

To μπάσκετ εδώ και 3 δεκαετίες, κλήθηκε να γίνει η ναυαρχίδα λόγω ανυπαρξίας του ποδοσφαίρου. Η τεράστια αυτή αποστολή, δημιούργησε ένα υπέρογκο φορτίο που δεν φαινόταν, όσο το διαχειριζόταν ένας σωστά δομημένος οργανισμός.

Αν ο οργανισμός για κάποιο λόγο είχε ... ρήγματα, τότε υπήρχε πιθανότητα το μεγάλο βάρος να συνθλίψει λίγα, πολλά η τα πάντα. Είναι θέμα ... σχεδιασμού, υλικών, αρχιτέκτονα κ πολιτικών μηχανικών. 

Το οτι δεν βλέπαμε τέτοια «ρήγματα» παλιότερα, είναι το αποτέλεσμα της ομαλής λειτουργίας όλων των παραπάνω, όλου του οικοδομήματος. Ενός οργανισμού με το τρίπτυχο «διοίκηση, ομάδα, κόσμος, μία γροθιά». 

Το τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, το γνωρίζουμε όλοι πλέον. Ας ευχηθούμε να αντέξουμε. Οι ευθύνες για τις αποτυχίες πάντα, κατανέμονται ιεραρχικά. Όπως και για τις επιτυχίες.