Κάποια στιγμή θα καιγόταν...

Όποιος παίζει με την φωτιά, κάποιες φορές καίγεται. Ο Παναθηναϊκός πέτυχε το γκολ που ήθελε, έφτιαξε πάλι ευκαιρίες για το 2ο - δεν το πέτυχε ποτέ - αλλά με ένα γκολ μόνο «κάβα» μπορεί να την πλρώσεις στο τέλος.

Το οτι το γκολ που δεχθήκαμε προήλθε από χέρι, δεν αλλάζει την εικόνα της ομάδας. Μετά τις αλλαγές (για άλλη μία φορά), η ομάδα «έριξε» ταχύτητα και «έσκασε» στο τέλος. Δεν μπορεί να τρέξει και να πιέσει στο φινάλε για άλλον έναν αγώνα κάτι που σημαίνει οτι μάλλον έγινε κακή προετοιμασία το καλοκαίρι, ή ακόμα πληρώνουμε τα καψόνια του «αυτοκράτορα». Φτιάχνουμε πλέον ευκαιρίες από οργανωμένες επιθέσεις, οι πάιχτες βγάζουν αυτοματισμούς, αλλά πληρώνουμε την εκνευριστική αστοχία μας.

Όπως πληρώνουμε το «αχανές» Οακα, τον Γερεμέγεφ ως 2ο φορ χωρίς την περσυνή και την προπέρσυνη ρέντα που έπαιζε σε μία δουλεμένη ομάδα, τον εκτός κλίματος Ιωαννίδη, το οτι οι αλλαγές δεν μπορούν ακόμα να πάρουν φανέλα βασικού και δεν σκοράρουν, το οτι έχουμε πάρει ένα γκολ από 3 συνολικά φορ στο πρωτάθλημα σε 13 αγώνες - και αυτό από τον 3ο φορ που δεν παίζει (!) -  και οτι αν φοράγαμε κόκκινα ή κίτρινα ή ασπρόμαυρα ο Ατρόμητος θα έπαιζε με 9 και το 2ο γκολ θα είχε ακυρωθεί ως φάουλ.