Σε καλό δρόμο...

Το θετικό της τωρινής κατάστασης είναι οτι ο προπονητής, γνωρίζει οτι κάτι πάει «στραβά». Ας το πούμε πιο «γλυκά», καταλαβαίνει οτι δεν πάνε όλα όπως τα είχαμε σχεδιάσει. 

Μπορεί να έχουμε σχεδόν το ίδιο ρεκόρ με πέρυσι τέτοια εποχή, αλλά μιλάμε για 2 διαφορετικές ομάδες. Μία περσυνή νέα με 11 νέες προσθήκες και νέο προπονητή που σιγά σιγά ... ανέβαζε ταχύτητα τέτοια εποχή και μία φετινή ομάδα με τον περσυνό κορμό και μόλις 3 νέους παίχτες και ίδιο προπονητή η οποία μάλλον κατεβάζει ταχύτητες. 

Ευτυχώς ένας έμπειρος προπονητής καταλαβαίνει οτι η διαιτησία δεν καθορίζει την εικόνα της ομάδας. Μπορεί να καθορίσει κάποιους πόντους, ίσως και ένα δύο αποτελέσματα, αλλά την συνολική εικόνα της ομάδας, τον χαρακτήρα που βγάζει σε σειρά αγώνων δεν τον αλλάζει ιδιαίτερα. Αν όντως έφταιγε η διαιτησία για τις ήττες μας, δεν υπήρχε κανένας λόγος για βιντεοθεραπέια.,

Και ο τωρινός Παναθηναϊκός δεν αποδίδει αυτά που φανταζόταν ο προπονητής αυτή την στιγμή. Από τα απλά στατιστικά που βγάζουν μάτι (τους 83 πόντους παθητικό στην άμυνα όταν πέρυσι στην κανονική σεζόν δεχόμασταν μόλις 75, τα χαμένα ριμπάουντ, τα επιθετικά που μας παίρνουν, τα λάθη κλπ κλπ), μέχρι την χαμένη συγκέντρωση, τα μπλακ άουτ, τις λάθος επιθετικές επιλογές και ένα σωρό άλλες λεπτομέρειες που δεν καταγράφονται στην στατιστική, αλλά μόνο στο βίντεο. 

Οι παίχτες δεν ξέχασαν το μπάσκετ που έπαιζαν πέρυσι. Ο Γκραντ δεν έγινε πάλι παίχτης Γιούροκαπ, ούτε ο Λεσόρ υπερτιμημένος λόγω Ζοτς, ούτε ο Γιούρτσεβεν είναι ο τούρκος Σαν Πινγκ, ούτε ο Οσμάν είναι Παβλοβιτς. Και πέρυσι υπήρχαν παίχτες (και με βαριά συμβόλαια) που τέτοια εποχή δεν βλέπονταν και στα δύσκολα μεταμορφώθηκαν. Πέρσυι τέτοια εποχή ακούγαμε για εισιτήρια για το Φ4, ενω φέτος ... για πλέι οφ. Από τον ίδιο άνθρωπο, ο οποίος όπως φαίνεται λέει αυτό που βλέπει. 

Σαφώς οι τίτλοι κρίνονται τον Μάιο και τον Ιούνιο, αλλά όσο αυτό το επιχείρημα χρησιμοποιείται και περνάει ο καιρός (το διαβάζαμε τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο, τον Δεκέμβριο) και δεν βελτιώνεται η εικόνα, τόσο εξασθενεί σταδιακά ως επιχείρημα. Τον τελευταίο μόνο μήνα για παράδειγμα έχουμε δεχθεί  94 πόντους από τον γαύρο, 91  από την Μονακό, 91 από την Παρτίζαν, 89 από την μπάρτσα, 87 από Μακάμπι, 84 από Ζαλγκίρις και μόλις ... 77 από την Μπολόνια. Προφανώς και δεν φταίει μόνο ένας παίχτης για αυτό. Ούτε δύο. Ακόμα και αν νικήσαμε σε κάποιους από αυτούς, οι αμυντικοί αριθμοί είναι κακοί.

Όπως και να έχει, καταλήγουμε στην πρώτη παράγραφο. Εφόσον υπάρχει αγωνιστικό πρόβλημα, το τμήμα οφείλει να βρει λύση. Σε 2 μήνες έχουμε τον τελικό του Κυπέλλου και εκεί θα φανεί αν όντως έχουμε κάνει βήματα προόδου. Ακόμα και να μην κάνουμε τα βήματα και να μην επαναλάβουμε τα περσυνά, δεν υπάρχει λόγος καταστροφολογίας. Η περσυνή χρονιά μας έδωσε αρκετή βενζίνη στο ρεζερβουάρ και είναι στο χέρι μας να μην αδειάσει πάλι όπως έγινε τα τελευταία χρόνια