Κάναμε το καθήκον μας, συνεχίζουμε.

Τεσσερις μέρες πριν μετά την αλλαγή προπονητή, δεν είδαμε κάτι διαφορετικό. Με τον Πας, η 11αδα  αναμενόμενη, γκολ με συμμετοχή από τους γνωστούς (Πέρεθ, Μπερνάρ, Φώτης), το «0» στην άμυνα και άλλο ένα ημίχρονο πεταμένο (το δεύτερο), χωρίς φάση πέραν του γκολ. Ούτε άλλο σύστημα (4-4-2, 3-4-3, 4-1-4-1 πχ), ούτε ο Φώτης μαζί με τον Σουηδό. Η μόνη αλλαγή  ήταν οτι δεν πήγαινε συχνά η μπάλα στον τερματοφύλακα και οι επιθέσεις «χτίζονταν» από το κέντρο και όχι από την άμυνα. Οι αλλαγές δεν βοήθησαν, παρόλο που ο Πας είναι ... τελευταίος και έλειπαν και 2 βασικοί οι Εραμούσπε (βασικός επιθετικός και πρώτος σκόρερ της ομάδας) και Παντελάκης (βασικός στόπερ και δεύτερος σκόρερ). Αν αυτή η εμφάνιση (3 ευκαιρίες πριν το γκολ ένα δοκάρι, μετά τίποτα για 15 λεπτά, ένα δεύτερο γκολ και μετά τίποτα για 40 λεπτά) συνέβαινε επί Ιβάν, θα είχαμε ... γκρίνιες. Την Τετάρτη «χαμογελάγαμε», με την νίκη με 2-0 επί του ουραγού Πας. 

Σήμερα με τον Παναιτωλικό προφανώς με νέα πρόσωπα για να δοκιμαστούν όλοι, η ομάδα ηταν χειρότερη απ΄ότι με τον Πας. Οι τελικές στην εστία ήταν 4 για εμάς και 5 (!) για τους φιλοξενούμενους και αν εξαιρέσουμε 4-5 φάσεις και τον Σπόραρ που μας λύτρωσε, κανένας παίχτης δεν έκανε την διαφορά. Ούτε καν η άμυνα που μόλις κάναμε το 2-0 αμέσως μετά κλειστήκαμε και δεχτήκαμε γκολ με τον Παναιτωλικό να μην ξεκολλάει από την περιοχή μας. Οι δε αλλαγές πλην του Σπόραρ δεν βοήθησαν, ενώ οι 2 τελευταίες (στο 90 ο Φικάι αντί του Χουάνκαρ, στο 90 Γερεμέγεφ αντί Τζούρισιτς) άλλες Κυριακές θα προκαλούσαν ερωτηματικά. Και όλοι ξέρουμε τι θα διαβάζαμε με τέτοια εμφάνιση, ένα μήνα νωρίτερα.  

Κατανοητό το να θες να πιαστείς από το παραμικρό για να αποδείξεις οτι η ομάδα πριν ... σερνόταν, αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής παίζουμε όπως παίζαμε και πριν. Για την ακρίβεια βάλαμε λιγότερα γκολ εντός με μικρές ομάδες απ όσα συνηθίζαμε να βάζουμε φέτος και δεχτήκαμε και γκολ. Στατιστικά πάντα.

Είναι λογικό ο νέος προπονητής να θέλει να δοκιμάσει σε επίσημους αγώνες όσους παίχτες έχει στην διάθεσή του, να δει συστήματα και να εφαρμόσει ιδέες, κυρίως ΠΡΙΝ τα ντέρμπυ καθώς 10/1 παίζουμε με γαύρο στο κύπελλο και 14/1 πάμε στο προποτζίδικο. Και σωστά πράττει άλλωστε. Η ομάδα (και η κάθε ομάδα) είναι αδύνατον προφανώς να παίζει σαν δαιμονισμένη στα προκριματικά ευρώπης Ιούλιο και Αύγουστο, να πηγαίνει «τρένο» μέχρι τις γιορτές, να εμφανίζεται ακμαιότατη μετά τις διακοπές, να σκορπάει τρόμο τον Γενάρη με τα ντέρμπυ σε πρωτάθλημα και κύπελλο και να σαρώνει και στα πλει-οφ την άνοιξη. Έχοντας τον καλύτερο της στόπερ τραυματία όλη την σεζόν, άλλους 2 στοπερ τραυματίες και ΚΑΜΙΑ ενίσχυση μέχρι στιγμής τον Γενάρη. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να πάρουμε το 100% από κάθε διαθέσιμο παίχτη. Να δούμε αν θα γίνει αυτό, με την αλλαγή του προπονητή.

Ακόμα και κορυφή να πιάσουμε αυτή την αγωνιστική (με αρη - παοκ και γαύρο - χανούμια ταυτόχρονα), θα πρέπει να έχουμε την εμπειρία να την διαχειριστούμε, κάτι που αγνοούμε εδώ και ... δεκαετίες. Φέτος, έχουμε το μικρό πλεονέκτημα οτι πατήσαμε κορυφή για 31 αγώνες πέρυσι και ίσως δεν ζαλιστούμε φέτος. Και εδώ οι δηλώσεις «ήρθα να πάρω το πρωτάθλημα» είναι ωραίες και τσάμπα. Ο καιρός γαρ εγγύς άλλωστε. Κάποιοι τις εξέλεβαν και ως εφαλτήριο και επιτέλους ένας άνθρωπος που νοιώθει και τέτοιες δηλώσεις θέλουμε, βέβαια όταν παλιότερα ο θηριοδαμαστής Φάμπρι έλεγε «οι παίχτες του Παο δεν έχουν @#$$δια για να φοράνε την φανέλα» ήταν ... γραφικός. Σημεία των καιρών. Λες και το πρωτάθλημα στην Ελλάδα, το παίρνει πάντα η καλύτερη ομάδα ας πούμε! 

ΥΓ. Όσοι νομίζετε οτι αν κάνεις πρωταθλητισμό μία χρονιά μετά από 12 χρόνια (και ελάχιστες τα τελευταία 30), πρέπει να πάρεις και το πρωτάθλημα έχοντας να αντιμετωπίσεις την Σκύλλα και στην Χάρυβδη, ζείτε στο ίδιο συννεφάκι με τους οπαδούς του «ράβω το 7ο φέτος». Κρατάμε τις νίκες αυτές τις 2 αγωνιστικές και συνεχίζουμε.