Είμαι ένας από εσάς ...

Ιστορική μέρα η σημερινή. Για 2 λόγους. Ας ξεκινήσουμε από τον σημαντικότερο. Σαν σήμερα πριν από ένα χρόνο μας «άφησε» ο «Τυφώνας». Ένας παράγοντας τόσο μεγάλος αλλά συνάμα τόσο απλός, προσιτός, τόσο «ένας από εμάς».

Δύο φράσεις (από τις ... εκατοντάδες που έλεγε) έχουν μείνει αξέχαστες και μας δείχνουν την διαφορά νοοτροπίας από άλλους παράγοντες και φυσικά τον τρόπο επιτυχίας σε οτι ασχολήθηκαν.

«Τι να κάνω τα χρήματα στον άλλο κόσμο, όταν θα πάω; Γι’ αυτό, τα βάζουμε μαζί με τον Παύλο στον Παναθηναϊκό, για να νιώθουμε ευτυχισμένοι, μαζί με χιλιάδες άλλους Παναθηναϊκούς»

«Είμαι ο Θανάσης και είμαι ένας από εσάς».

Αυτές οι δύο φράσεις είναι η ιστορία του πιο επιτυχημένου τμήματος στην ιστορία του Ελληνικού Αθλητισμού. Γιατί αυτές οι 2 φράσεις ήταν το κλειδί που έλειπε για να ανοίξει η πόρτα της διεθνούς καταξίωσης και των συνεχόμενων επιτυχιών.

Ήταν πάντα ο Θανάσης. Ο απλός Θανάσης που θα μπορούσε να είναι ο πατέρας μας η ο θείος μας κάπου μέσα στο γήπεδο, μέσα στο απλό πλήθος. Ο απλός Θανάσης που ένοιωθε, αγωνιούσε, έκλαιγε και πανηγύριζε περισσότερο και από τον πιο φανατικό οργανωμένο. Ο απλός Θανάσης που γινόταν ένα με τον κόσμο όχι για να το κάνει απλά, αλλά επειδή ένοιωθε έτσι. Ήταν αληθινός, ήταν πραγματικός, ακόμα και στις φωτογραφίες με τους παίχτες φαίνεται πόσο στοργικά τους αγκαλιάζει με το βλέμμα του.