Ο άλλος δρόμος...

Έχει ενδιαφέρον ο «καπνός» που εχει σηκωθεί, από τις επικείμενες εκλογές του ΑΟ. Στην ουσία μιλάμε για μία μόνο υποψηφιότητα προέδρου και 2 «γκρουπ» υποψήφιων μελών. 

Το ένα γκρουπ είναι αυτό που είναι φίλα προσκείμενο στους επιχειρηματίες που βάζουν λεφτά και το άλλο έιναι ένα γκρουπ ανθρώπων που θέλουν το καλύτερο δυνατό από την Διπλή Ανάπλαση και θέουν να διεκδικήσουν όσο γίνεται την ασφάλεια στο μέλλον του Συλλόγου. Κάτι που δεν έγινε όταν εξέπνευσαν οι ημερομηνίες στις συμβάσεις. Ανάμεσα από αυτά τα 2 αυτά γκρουπ με τις όποιες έμμεσες «απειλές» ενότητας, θα κληθούν να επιλέξουν τα υπόλοιπα μέλη. Τα οποία αριθμητικά ποικίλουν από 5 χιλιάδες, μέχρι 18 χιλιάδες. Αναλόγως αφηγήματος. 

Υπήρχε τρόπος να τα γλυτώσουμε όλα αυτά; Μα φυσικά. Αν είχαμε έναν ανεξάρτητο οικονομικά Ερασιτέχνη. Όσο ο ΑΟ εξαρτάται από πορτοφόλια, τόσα αυτά θα έχουν την μερίδα του λέοντος παντού. Οι ίδιοι οι οπαδοί, εμείς δηλαδή, ΠΑΝΤΑ είχαμε την δυνατότητα να απεμπλακούμε από «χορηγούς». ΠΩΣ; Μά με την εγγραφή μας ως μέλη και πληρώνοντας την συνδρομή μας ετησίως. 

Το κλασικό ερώτημα «που θα βρούμε 50 ευρώ», πλέον δεν υφίσταται. Όταν για ένα εισιτήριο ενός τελικού στο μπάσκετ, υπάρχουν 200 χιλιάδες Παναθηναϊκοί σε αναμονή, άρα και 200 χιλιάδες πρόθυμοι Παναθηναϊκοί να ξοδέψουν άνω των 50ευρώ για ένα δίωρο. Από αυτούς μόνο κάτι λιγότερο από 10χιλιάδες (αφαιρώντας τα διαρκείας) τα κατάφεραν. Οι υπόλοιποι 190 χιλιάδες δεν σκέφτηκαν ως επιλογή να δώσουν το 50ευρω αυτό (που θα έδιναν έτσι και αλλιώς) στην εγγραφή τους στον ΑΟ. 

Φανταστείτε ξαφνικά ένα κεφάλαιο 9,5 εκ ευρώ (190 χιλιάδες Χ 50 ευρώ) στον ΑΟ. Υπερβολή. Δεκτό. Ακόμα και οι μισοί δηλαδή οι 100 χιλιάδες αν το σκέφτονταν, ο ΑΟ θα έβρισκε 5εκ εσόδων στα ταμεία του. Κανείς δεν θα έψαχνε να βρει «πορτοφόλια», κανένα τμήμα δεν θα είχε ανάγκη να «παρακαλέσει» για χορηγίες, για μπάτζετ για οτιδήποτε. Όμως στην συνείδηση του μέσου οπαδού, η έννοια «ενισχύω τον Ερασιτέχνη, γίνομαι μέλος, δίνω 50 ευρώ κάθε χρόνο, στηρίζω ΟΛΑ τα τμήματα κυρίως τα μικρά» δεν υπάρχει. Θα δωθούν ευκολότερα 50ευρώ για να βρίσει κάποιος τον γαύρο και να βγάλει selfie στο γυάλινο παρκέ, από το να σωσει ένα τμήμα του Συλλόγου.  

Είναι βέβαιο οτι οι περισσότεροι από αυτούς τους 200 χιλιάδες, είναι αυτοί που θα σου πουν «γιατί να μην μπουν οι επιχειρηματίες, αυτοί βάζουν τα λεφτά, δίκαιο δεν είναι;». Ναι, εν μέρει είναι. Αλλά γιατί δεν γινόμαστε εμέις όλοι μαζί «επιχειρηματίες»; Ο ΑΟ πρέπει να μάθει να «ψαρεύει». Όχι να τρώει καθαρισμενα ψάρια, γιατί αν τελειώσουν αυτά θα πεινάσει. Και έχουμε πεινάσει. Και πολύ. Αλλά μάλλον μας αρέσει το έτοιμο φαγητό, όσο αυτό είναι διαθέσιμο.  

Οπότε η επιλογή στην ψηφοφορία είναι εύκολη αναλόγως συνείδησης και τρόπου σκέψης. Και αν δούμε τους επιχειρηματίες να «κυριαρχούν» στο ΔΣ, μην αρχίσουμε πάλι την κριτική και τα αναθέματα. Γιατί μπήκε ο τάδε, γιατί ψήφισαν τα «φαντάσματα» τον δείνα, τώρα είναι στο ΔΣ ο Ψ εγώ δεν ασχολούμαι πλέον και διάφορα τέτοια «αφηγήματα»...

Μπορούμε λοιπόν να έχουμε έναν Ερασιτέχνη αυτάρκη και ανεξάρτητο. Θέλουμε όμως; Η τελικά μας βολεύει η λύση του «πορτοφολιού» που αφήνει να «κράζουμε»  εκ του ασφαλούς;