Άλλη μία φορά...

Θα επαναλάβουμε για πολλοστή φορά οτι όσοι Τετέ - Πελίστρι και Ουνάχι να έρθουν αν ΔΕΝ «προστατευτούν», θα είναι μία τρύπα στο νερό. 

Παλιότερα δώσαμε σχεδόν 4 δις δραχμές για να φέρουμε τον «Μιχαλάκη» και σε 4 χρόνια πήρε μόλις ένα πρωτάθλημα. Ακόμα πιο παλιά, η τριάδα Ζάετς - Ρότσα - Σαραβάκου στα 4 χρόνια που ήταν μαζί πλαισιωμένη από άλλους παιχταράδες (Βλάχος - Φονιάς), πήρε μόλις 1 πρωτάθλημα. Όλη εκείνη την δεκαετία του 80 της γνωστής «παράγκας Βαρδινογιάννη», πήραμε μόλις 2 πρωταθλήματα, ενώ ήταν πιο εύκολο να κάνουμε πορεία στην Ευρώπη. Τα ίδια και την δεκαετία του 2000.

Σαφώς και είναι η ενδεδειγμένη επιλογή να έρχονται παιχταράδες τέτοιας κλάσης, οι οποίοι κοστίζουν είτε 7,5εκ, είτε 6εκ (για το 50%), είτε 11,5 εκ. Αλλά δεν έχει νόημα να μάχονται για την 2-3η θέση, όταν ένας Κύζας και ένας Νταμπάνοβιτς τους κόβουν τα όνειρα. Το πρωτάθλημα μπορούμε να το πάρουμε με τον Ουνάχι και τον Τετέ, μπορούμε να το πάρουμε και με τον Πέρεθ και τον Αιτόρ. Αποδέιχθηκε αυτό στο γήπεδο, όχι με εικασίες. Αν δεν κοπούν μαχαίρι οι «συμμαχίες» και οι «λυκοφιλίες», αν δεν φροντίσουμε να μην μας στέλνουν «καμικάζι», αν δεν γίνουμε ισχυροί  στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τότε πηγαίνουν στράφι οι προσπάθειες αυτές. 

Ο Παναθηναϊκός αξίζει να είναι πρωταθλητής, αλλά για να συμβεί αυτό η εκάστοτε διοίκηση πρέπει να καταλάβει, οτι έχει πολλαπλό ρόλο. Αυτόν της ορθής στελέχωσης κατ' αρχάς στην ίδια την διοίκηση, των καλών και ποιοτικών μεταγραφών (χωρίς να βαφτίζει το κρέας - ψάρι όπως τα προηγούμενα χρόνια), την ενσυναίσθηση σε όλους αυτούς οτι αποτελεί βασικό στόχο το πρωτάθλημα και κάθε δεύτερη θέση είναι αποτυχία και όχι επιτυχία και κυρίως την προστασία (όχι την εύνοια) με πράξεις όλων αυτών των συνθηκών. 

Είναι οξύμωρο όσοι κράζουν την διοίκηση και την περνάνε γενεές δεκατέσσερις, στην πρώτη μεγάλη μεταγραφή να αναλύουν το αγωνιστικό παρελθόν του παίχτη και αν ταιριάζει δεξιά ή αριστερά. Είτε παίξει δεξιά, είτε αριστερά, το ζητούμενο είναι να σηκώσει πρωτάθλημα. Και αυτό δεν λύνεται με «ηρωϊκές» δηλώσεις που θέλει το πόπολο και ενίοτε τις καταπίνει σαν δόλωμα στο αγκίστρι, αλλά με έργα. Και τα έργα δεν γίνονται πάντα στο χορτάρι... 

Κανένα πρωτάθλημα δεν θα έρθει, αν έχουμε απλά την καλύτερη ομάδα. Το είδαμε και πρόπερσυ, το έχουμε δεκάδες φορές παλιότερα. Προ-στα-τέ-ψτε την ομάδα.