Η επόμενη μέρα

Είπαμε οτι για να αποκομίσεις κάτι θετικό (δηλαδή προκρίσεις) από τα προκριματικά του καλοκαιριού, πρέπει να είσαι «κυνικός». Το να είσαι καλύτερος και να μην το εξαργυρώνεις, είναι δώρο - άδωρο. Είναι προτιμότερο να παρουσιάζεσαι όπως με την Μαρσέιγ, την Λανς και την Σαχτάρ, απο το να χάνεις δεκάδες ευκαιρίες όπως με την Ρέιντζερς ή την Μπράγκα. Το μόνο που μένει, είναι η πρόκριση που είναι και το ζητούμενο.

Η ομάδα καλώς ή κακώς είναι αναγκασμένη να κάνει προετοιμασία συνεχώς. Οι φυγές των Βαγιανιδη και Μαξίμοβιτς, η αναμονή για επιτελικό χαφ και «δημιουργό» στη μεσαία γραμμή, οι «φήμες» πιθανή πώληση Τσέριν και Ιωαννίδη, δεν αφήνουν πολλά χρονικά περιθώρια. 

Είναι ωραίο να διώχνεις παίχτες για να φέρεις καλύτερους. Αυτός είναι ο στόχος. Αλλά για είναι ««ωραίο», πρέπει να είναι στην ώρα του. Η λέξη “ωραίος” προέρχεται από την “ώρα” και την κατάληξη “ιος” και στην αρχαιότητα χαρακτήριζε αυτόν που εμφανίζεται την κατάλληλη στιγμή. 

Και τώρα ξανά μινι προετοιμασία με νέο δεξί μπακ, χωρίς Μαξίμοβιτς, με προσθήκη Ουναί και ενός ακόμα μέσου, με τον Ζαρουρί και Λαφόντ να παίρνουν περισσότερο χρόνο, με, με, με... Χρόνος ελάχιστος, σε 6 ημέρες μας περιμένει η Σαμοσυνσπορ. Εξάλλου αν η διοίκηση πιστεύει στις δυνατότητες της ομάδας (άρα σε προκρίσεις), δεν έχει κανένα (οικονομικό) λόγο να καθυστερεί.

Δεν μιλάμε φυσικά για όλες τις μεταγραφές, είναι πρακτικά αδύνατον να κάνεις όλες σου τις μεταγραφές τον Ιούλιο. Μπορείς όμως να κάνεις τις βασικότερες και να αφήσεις 1-2 για το τέλος. Και αυτό δεν γίνεται επειδή έχουν «βίτσιο» οι οπαδοί, αλλά επειδή η ομάδα πρέπει να είναι έτοιμη όσο το δυνατόν νωρίτερα ώστε να μην χάνει προκρίσεις. 

Τέλος καλό, όλα καλά για τώρα. Πάμε για δυσκολότερα εμπόδια με όσα όπλα διαθέτουμε.