Επιστροφές ... καταστροφές!!!

3 φορές έφυγε ο Φώτσης. Το 2001 για το ΝΒΑ αφήνωντας τον Παο με την Ευρωλίγκα του 2000 και χάνοντας αυτή του 2002. Γύρισε το 2002-03 παίρνοντας το νταμπλ και στο «καπάκι» ξανάφυγε για 5 χρόνια για τα λεφτά της Ρεάλ και της Δυναμό με τον Παο στα δύσκολα χρόνια του Σπόρτινγκ, χάνοτας πάλι την Ευρωλίγκα του 2007. Ξαναγύρισε το 2008 και έμεινε μέχρι το 2011 πανηγυρίζοντας 2 Ευρωλίγκες, 3 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο. Έφυγε για 3η φορά το 2011 για την «πλούσια» Αρμάνι, αλλά επέστρεψε εκ νέου το 2013 στα πράσινα. Έμεινε 4 χρόνια μέχρι και το 2017 πανηγυρίζοντας 2 πρωταθλήματα και 4 κύπελλα. Δεν υπήρξε ούτε μία επιστροφή του, ούτε μία «επίσκεψη» ως αντίπαλος με την φανέλα της Δυναμό ή της Μιλάνο, που να «γιουχαρίστηκε», που να τον έβρισε ο κόσμος, δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να έφυγε (ακόμα και στα χρόνια του Ζοτς) που να μην του ευχήθηκε τα καλύτερα ο κόσμος του Παναθηναϊκού.

Ο Σλούκας από την άλλη, ανδρώθηκε στον γαύρο από τα 18 του μέχρι τα 25 και μετά από 2 Ευρωλίγκες, 2 πρωταθλήματα και 1 κύπελλο αποφασίζει το 2015 να μην είναι στη σκιά του Σπανούλη και ένας απλά 2-3ος «κοντός» και δοκιμάζει την τύχη του στην Φενέρ του Ζοτς. Τότε γίνεται πρώτο βιολί αλλά και «τσόγλανος», με ένα ΣΕΦ να τον βρίζει εν χορώ το 2016, το 2018 και το 2020. Το βρίσιμο το «έτρωγε» ακόμα και όταν έχανε η Φενέρ από την Εφες του Αταμάν! Το 2020 επιστρέφει στα κόκκινα και μένει για 3 χρόνια ώστε να τους οδηγήσει σε 2 ντάμπλ και σε 2 Φ4. Το 2023 αποχωρεί για 2η φορά και ακούει πάλι τα «εξ αμάξης», καθώς θέλει περισσότερο χρόνο συμμετοχής και πιθανότατα περισσότερα λεφτά. Ότι ακριβώς ζήταγε δηλαδή ο Σπανούλης όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό του Ζοτς.