Show me the money

Όταν ο μεγαλύτερος Σύλλογος της χώρας (γράψτε λάθος, ο μεγαλύτερος Δήμος της χώρας) παρουσιάζει την έναρξη της διαδικασίας της δημοπράτησης του υπερσύγχρονου γηπέδου του (γράψτε λάθος, Δημοτικό γήπεδο είναι), τότε περιμένεις κάτι αξιοπρεπές. Κάτι αντίστοιχο με την ιστορία της ομάδας, την ιστορία του παλιού γηπέδου, έστω του Δήμου του ίδιου.

Ένας βιαστικός ποδαρόδρομος σε έναν σκουπιδότοπο που είναι ίδιος εδώ και 15 χρόνια όταν τότε ήταν παρούσα η μητέρα του τωρινού Δημάρχου, μία τυπωμένη όψη του γηπέδου στα σχέδια που την έπαιρνε ο αέρας, 3-4 παλαίμαχοι (ο ένας δηλωμένος γαύρος), απουσία της ΠΑΕ και του ΑΟ, δηλώσεις ίδιες με αυτές του Απριλίου του 2021 (νερό στο αυλάκι, τρένο στις ράγες, ευχαριστίες), αόριστες υποσχέσεις (θα είναι έτοιμο το 26, όπως έτοιμες είναι οι εγκαστάσεις του ΑΟ από τον φετινό Ιούνιο που ο ίδιος ο Δήμαρχος μας υποσχέθηκε τον Απρίλιο του 21) και φυσικά το μοναδικό «δεν ΠΡΟΒΛΕΠΟΥΜΕ να έχουμε πρόβλημα με την επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ» που φυσικά σημαίνει πολλά ενώ έχει φτάσει σχεδόν Νοέμβριος του 2022, μάλλον δεν είναι αυτά που φανταζόταν ακόμα και ο πιο αισιόδοξος υποστηρικτής του πρότζεκτ.

Aν θεωρείτε το νέο γήπεδο μία ξεπέτα, μία μπίζνα, τότε η αντιμετώπιση και η σημασία που του έχετε δώσει, είναι η ανάλογη. Για τους οπαδούς όμως, είναι κάτι περισσότερο. Θα είναι το μελλοντικό τους σπίτι ακόμα και αν δεν τους ανήκει, ακόμα και αν θα το δώσουν πίσω στα 99 χρόνια. Παρουσιάστε οτι έχετε να κάνετε με αξιοπρέπεια τουλάχιστον.