Για να δούμε, τι θα δούμε...

Μετά τις γκέλες των Οσφπ, Παοκ και Άρη στην πρεμιέρα, ο Παναθηναϊκός αν περάσει νικηφόρα από τα Γιάννινα θα πάει την 3η αγωνιστική στου Χαριλάου (με τον Άρη στο -5 τώρα)  ως ... πρωτοπόρος! Και αν τα καταφέρει και εκεί, θα πάει με άλλον αέρα στο Φάληρο την 5η αγωνιστική. Μιά κατάσταση την οποία εδώ και δεκαετίες (πλην εξαιρέσεων μετρημένων στα δάχτυλα του ενός χεριού) δεν γνωρίζει να διαχειρίζεται. Ούτε διοικητικά, ούτε αγωνιστικά.

Είναι ευκολότερο να «κυνηγάς» τον πρωτοπόρο μαζί με άλλους, από το να είσαι εσύ ο πρωτοπόρος και να σε «κυνηγάνει» οι υπόλοιποι. Στην πρώτη περίπτωση κοιτάς μπροστά και πίσω, στη  δεύτερη μόνο πίσω. Μία ευχάριστη κατάσταση για όσους έζησαν την δεκαετία του 90, το 1999-00, το 2002-03, το 2009-10, το 2011-12. 

Το να φτάσεις στιγμιαία στην κορυφή, είναι εφικτό. Ακόμα και πρωτάθλημα μία φορά στα ... 10 χόνια μπορείς να πάρεις. Το να παραμείνεις όμως εκεί, θέλει πολλά παραπάνω από απλή προσπάθεια. Θέλει «ασφάλεια» από την διοίκηση, ικανότητα από τον προπονητή και ψυχολογία και νοοτροπία νικητή - πρωταθλητή από τους παίχτες. 

Ίσως είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια όπου ο προπονητής που έχει στεφθεί 4 φορές πρωταθλητής (με τον Αποελ), ο Μακέντα στα νιάτα του 2 φορές (με την Manchester το 2009 και το 2011), ο Παλάσιος (με την Boca το 2015), ο Bιτάλ (με την Corinthians το 2018 και το 2019) και ο Μαουρίτσιο (με τον Παοκ το 2019) μπορούν να βοηθήσουν, δείχνοντας τον δρόμο στους υπόλοιπους παίχτες.

Θα προστατέψει ως οφείλει την ομάδα, η διοίκηση? Θα είναι η ασπίδα της? Θα καταφέρει ο προπονητής να διαχειριστεί σωστά το έμψυχο δυναμικό, ώστε να μην «σκάσουν»? Θα φανούν οι παίχτες αντάξιοι των προσδοκιών και των απαιτήσεων του συλλόγου όταν βρεθούν σε θέση ισχύος? Ερωτήματα που θα απαντηθούν σε μεγάλο βαθμό μέχρι την 6η αγωνιστική, όπου και θα έχουμε περάσει από την έδρα του Πας, του Άρη και του Οσφπ. 

Η φετινή χρονιά είναι εξαιρετικά σημαντική για τον Σύλλογο, καθώς οι εξελίξεις στο γηπεδικό ίσως καθορίσουν πολλά στην φετινή χρονιά. Ακόμα και αγωνιστικά.