Αντίο κύριε Παύλο...

Παύλος Γιαννακόπουλος. Ίσως ο μόνος παράγοντας που έμεινε γνωστός με το μικρό του όνομα. Εμείς τον λέγαμε «κύριε Παύλο» και εκείνος «παιδιά μου». Δεν υπάρχουν λόγια για την απώλεια, δεν έχει νόημα να γραφτούν λόγια. Απλά ήταν Α-Ν-Θ-Ρ-Ω-Π-Ο-Σ πρώτα απ όλα, με όλα τα γράμματα κεφαλαία και μετά ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ. Για την ακρίβεια...ήταν ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ.

          

Το διήμερο τουρνουά είναι το ελάχιστο χρέος τιμής για έναν άνθρωπο που τραγούδαγε τον Υμνο και δάκρυζε. Γιατί πόναγε και αγαπούσε τον σύλλογο. Και όποιος αγαπάει και πονάει ... ΔΑΚΡΥΖΕΙ. Όπως θα δακρύσουμε εμείς σήμερα για εσένα, κύριε Παύλο.

10-6-71 γίνεται επίσημα μέλος της Παναθηναϊκής οικογένειας, 10-6-87 αναλαμβάνει τον Ερασιτέχνη, 10-6-2018 μας αφήνει για να συναντήσει τον Καλαφάτη, τον Νικολαϊδη, τον Ντράζεν και πολλούς άλλους.

Δεκάδες φωτογραφίες με τρόπαια θα δημοσιευτούν, αλλά εδώ θα αφήσουμε κάποιες διαφορετικές.

9-2-81

Ευχαριστούμε για όλα, για τις προσπάθειες, τα όνειρα, τα δάκρυα, τα χαμόγελα, τους τίτλους, την αγάπη που περιέβαλες τον σύλλογο και όλους εμάς.