Mία σχέση ... αγάπης και στοργής

Περιμέναμε μετά τα περσυνά όργια κάτι αντίστοιχο, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε όμως οτι θα τα ξεπερνούσαν. Το να υπάρχουν 2-3 αμφισβητούμενες φάσεις για κάθε ομάδα, είναι λογικό. Το να «χάνεις» όμως ακόμα φάσεις μπροστά στα μάτια σου που δεν χρήζουν ερμηνείας, το να καταπίνεις την σφυρίχτρα σε ποδοσφαιρικές επιδείξεις, συνιστά πρόκληση. 

Στην 1η περίοδο όσο ήμασταν κοντά στο σκορ τα φάουλ ήταν ίσα (3-3). Με το σκορ όμως στο 19-15 κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος. Ο γαύρος όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με 5-8, ευστόχησε σε 10 βολές για να το κάνει 28-20 στο 13ο λεπτό. Ο Παναθηναϊκός τότε είχε μόλις 2 βολές εκτελεσμένες, αυτές που ο Ναν έκανε το 5-8 στο 3ο λεπτό (!). 

Έτσι στο ξεκίνημα της 2ης περιόδου, ο τρόπος που σφύριζαν άλλξε άρδην. Σε 3 λεπτά ο Παναθηναϊκός «χρεώθηκε» με 6 φάουλ (ο Ναν ήδη 2!!!) και δεν μπορούσε να παίξει άμυνα. Τα σχήματα στο παρκέ αναγκαστικά άλλαξαν και φτάσαμε στο 17ο λεπτό όπου ο γαύρος έκανε και αυτός το 5ο φάουλ για να στείλει τον Παναθηναϊκό στις βολές. Σλούκας (3 φάουλ), Ναν (2 φάουλ), Χουάντσο (2 φάουλ) ήταν ο απολογισμός ημιχρόνου και οι βολές σε ένα κλειστό στο σκορ ημίχρονο (42-38) ήταν 19-9. 

Γνωρίζοντας τα όργια που είχαν ήδη κάνει, στο 2ο ημίχρονο άλλαξαν τακτική. Ενώ λοιπόν στην 3η περίοδο τα φάουλ (6-5) και οι βολές (2-6) έδειχναν ... ισονομία, τα «τακουνάκια» του Θωμά από τα Τρίκαλα, το πάτημα γραμμής του Μακίσικ σε αιφνιδιασμό και άλλα τέτοια ευτράπελα έδωσαν στον γάυρο το +10 που χρειαζόταν. 

Στην δε 4η περίοδο όταν όλα είχαν κριθεί, σφύριξαν στον Παναθηναϊκό  μόλις ... 4 φάουλ (7 σφύριξαν στον γαύρο) και έστειλαν τον γαύρο στις βολές μόλις μία φορά (ή βολή της τεχνικής που ο Αταμάν βγήκε από τα ρούχα του όταν έκαναν 3 συνεχόμενα φάουλ στον Ναν και δεν σφύριξαν ούτε ένα) και τον Παναθηναϊκό 5 (!). Έτσι η τελική ανάγνωση σε βολές (22-23) και σε φάουλ (23-21) δείχνει ισόποση μοιρασιά, αλλά όποιος είδε τον αγώνα μόνο κάτι τέτοιο δεν διεπίστωσε.     

Η επόμενη μέρα απαιτεί προφανώς πολύ δουλειά όχι τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά στο κομμάτι που δεν θα μας στείλει ξανά νέους Παπαπέτρου και νέους Μαγκλογιάννηδες να μας στερήσουν τίτλους που δικαιούμαστε.

Το πως η ομάδα δεν αναπλήρωσε ποτέ το κενό του Λεσόρ και του Γκριγκόνις από τον Δεκέμβριο, το πως περίμεναν σχεδόν όλοι οτι αυτοί οι 2 στο Φ4 και στους τελιούς θα ήταν έτοιμοι και τελικά δεν ήταν, είναι κάτι που πρέπει να το δει το ιατρικό τιμ, ο τεχνικός διευθυντής και ο προπονητής. Η νέα χρονιά επιβάλεται να μην έχει τέτοιες «αστοχίες».