Μέρος τρίτο (και τελευταίο)

Μετά την διοίκηση και την ομάδα, το τρίτο μέλος αυτής της «σχέσης» είναι οι οπαδοί. Προφανώς και δεν ευθύνονται για τις αποφάσεις και τις κινήσεις της διοίκησης, ούτε έχουν λόγο στις επιλογές των παιχτών και στα συστήματα που παίζει η ομάδα. Έχοντας ως «ναυαρχίδα» του Συλλόγου το τμήμα του μπάσκετ (και όχι αυτό της μπάλας που είναι το λογικό), το βάρος που είναι στις πλάτες αυτού του τμήματος είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό των άμεσων ανταγωνιστών του.

Αυτό που είχε ενδιαφέρον, ήταν οι αντιδράσεις των οπαδών αυτή την διετία. 

Η μάζα των οπαδών, υποδέχτηκε με θέρμη τον Αταμάν και τις επιλογές του. Μπορεί ο πρώτος αγώνας (ο χαμένος τελικός του Σούπερ Καπ) να ήταν μία ήττα στα όρια του διασυρμού, όμως ο κόσμος έδειξε συγκράτηση. Ακόμα και οι όποιες αντιδράσεις ήταν «λογικές», αλλά ως νέο εγχείρημα σχεδόν όλοι έδειξαν υπομονή. Ο επόμενος do or die αγώνας ήταν ο τελικός Κυπέλλου, όπου αυτή την φορά η ήττα ήταν με κοντινό σκορ. Παρά το 0/2, η ομάδα έδιεχνε οτι βρίσκει τον δρόμο της, καθώς με 11 νέες προσθήκες και με αλλαγές παιχτών (Ναν αντί Γκάι), έδειχνε καλό πρόσωπο στο παρκέ.

Το φινάλε της σεζόν αφού «έδεσε» η ομάδα (Ευρωλίγκα και Πρωτάθλημα με ανατροπή απο 0-2) έβγαλε στους δρόμους εκατομύρια οπαδούς. Το ίδιο το φινάλε όμως, έκανε αρκετούς οπαδούς να θεωρούν σχεδόν δεδομένο οτι θα επαναλάβουμε το ίδιο κατόρθωμα.

Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με την καθιερωμένη όπως φαίνεται απώλεια του Σούπερ Καπ, αλλά με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Η ομάδα έφτασε άνετα στο Φ4 και στους τελικούς του πρωταθλήματος ως αήττητη. Και κάπου εδώ, η περσυνή ψυχραιμία στην αρχή της σεζόν και η πίστη στην ομάδα τότε, κάνουν... «φτερά».

Η ήττα από την Φενέρ στον ημιτελικό και από τον γαύρο στον μικρό τελικό, δεν ήταν καλό σημάδι. Την εικόνα έσωσε κάπως η ήττα του γάυρου από την Μονακό και έτσι οι 2 μονομάχοι θα «έσωναν» την χρονιά με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Το επόμενο 15ήμερο θα είναι αυτό της παράνοιας. Οι ίδιοι οι οπαδοί που θεώρησαν σωστή την δημοσιοποίηση της ομιλίας του ΔΓ στα στελέχη της ομάδας και «ειρωνεύονταν» όσους κρατούσαν ψύχραιμη στάση μετά το 1-0 των τελικών, αυτοί που «φτιάχτηκαν» όταν ο ΔΓ αποφάσισε να πάει στο εξοχικό στον δεύτερο τελικό, είναι οι ίδιοι που μετά την απώλεια του τίτλου, γύρισαν το «μπιφτέκι». Στην πρώτη «στραβή» δηλαδή, ξεχάστηκαν όλα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατέκριναν και τις κινήσεις που πριν ... επευφημούσαν! Οι παίχτες και ο προπονητής από «διαστημικοί» την σεζόν 2023-24, έγιναν «κοινοί θνητοί» την επόμενη κιόλας σεζόν. Απίστευτο έτσι δεν είναι; H μπορεί και όχι. Εξαρτάται πως το βλέπει ο καθένας.

Αντιθέτως αυτοί που «ανησυχούσαν» το φθινόπωρο του 2023, ήταν αυτοί που στήριξαν στην πρώτη «στραβή». Γιατί έτσι έχουν μάθει. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία, κανείς δεν έχει συμβόλαιο με τις κατακτήσεις τίτλων. Η ομάδα έχει δικαίωμα στην αποτυχία, αρκεί αυτή να είναι οδηγός για την επιτυχία και όχι ... μία απλή δικαιολογία. Και ειδικά το συγκεκριμένο τμήμα.

Αν η ομάδα χρειάζεται κάτι, είναι η στήριξη στα δύσκολα και στην αποτυχία και όχι τα πανηγύρια στα εύκολα και στους θριάμβους. Ευτυχώς την κατάσταση έσωσαν όσοι πήγαν στο Οακα να υποδεχτούν την ομάδα, μετά τον χαμένο 4ο τελικό. Που σημαίνει οτι μπορούμε να ελπίζουμε σε καλύτερη κρίση της μάζας, την επόμενη σεζόν.  Θα έχει ενδιαφέρον πάντως να δούμε τους ίδιους οπαδούς πως θα συμπεριφερθούν, αν και η επόμενη χρονιά δεν είναι σαν την σεζόν 2023-24.