Ένα πανό, πολλές απόψεις...

Ο αθλητισμός πλέον ΔΕΝ ενώνει. Δυστυχώς. Από τις οπαδικές σφαγές στους δρόμους, από τους αποκλεισμούς ομάδων σε διοργανώσεις, από τα μποϋκοτάζ σε Ολυμπιακούς αγώνες, από, από, από.... Η τελευταία φορά που ένωσε, ήταν ο αγώνας ποδοσφαίρου στην εκεχειρία των Χριστουγέννων του 1914 (Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) και η προηγούμενη κάπου 2 χιλιάδες χρόνια πίσω στην Αρχαία Ελλάδα όπου οι κάτοικοι σέβονταν το αθλητικό πνεύμα και υπήρχε εκεχειρία.

Με αυτό το δεδομένο ως βάση, τα πανό που σηκώνονται στα γήπεδα υπενθυμίζουν γεγονότα. Είτε ευχάριστα, είτε δυσάρεστα. Καλώς ή κακώς οι οπαδοί παίρνουν θέση. Καλώς ή κακώς, ακολουθούν τα «γαϊτανάκια» των ανακοινώσεων για ευνόητους λόγους. Έχουμε δει προκλητικότερα πανό από το προχθεσινό, έχουμε δει καλλιτεχνικότερες δημιουργίες, έχουμε δει πανό με υπονοούμενα, γενικώς έχουμε δει πολλά. Τον λόγο που ανεβαίνουν τα πανό δεν τον γνωρίζουμε πάντα. Συνήθως τον εικάζουμε. Σπάνια όμως εικάζουμε τις συνέπειες αυτών, αν υπάρχουν. Κάποιες φορές περνάνε απαρατήρητα, άλλες φορές γίνεται ντόρος. Άλλοι που ενοχλούνται στην μία περίπτωση, δεν ενοχλούνται στην άλλη. Όπως βολεύει τον καθένα. 

Για να μην μακρυγορούμε, ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη που επιθυμεί. Ο στόχος πλέον είναι να θωρακιστεί η ομάδα και να συνεχίσει απερίσπαστη να κυνηγάει τους στόχους της. Θλιβερή η προσπάθεια όσων (κυρίως γαύρων) προσπαθούν να διαστρεβλώσουν γεγονότα, ενώ παρακάλαγαν να μας αποκλείσει η Φενέρ στο Φ4 του Βερολίνου. 

ΥΓ. Το πανό στα αριστερά σηκώθηκε στον αγώνα του Παναθηναϊκού με την Καρσίγιακα, τον Νοέμβριο του 2015.