Η πραγματικότητα...

Ο Παναθηναϊκός δεν πανηγυρίζει καμία πρόκριση στο Conference. Το αυτονόητο έγινε. Αλλά με πολύ δύσκολο τρόπο (Άγιαξ - Λανς) και σε μέσα σε κλίμα αμφισβήτησης μετά την τραγική περσυνή διαχείριση. Και ο Παναθηναϊκός μετά το 2012, δεν έχει μάθει στα δύσκολα. 

Στερήθηκε την ευρώπη για 5 χρόνια συνολικά και βρέθηκε σε καταστάσεις που θύμιζαν την ομάδα στα τέλη του 70 και αρχές του 80. Ο μόνος τρόπος να ξαναφτάσουμε σε κάποιο από τα παλιά μονοπάτια, είναι να ξεκινήσουμε από χαμηλά. Εκτός αν κάνουμε οτι και το μπάσκετ, δηλαδή αποκτήσουμε τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης και το 2-3ο μεγαλύτερο μπάτζετ (οχι αγοραστική αξία) της διοργάνωσης. Αυτό δεν θα συμβεί όμως και το ξέρουμε όλοι. 

Είχαμε γράψει παλιότερα οτι μετά την κατάκτηση του τροπαίου από τον γαύρο, κανονικά ο φετινός Παναθηναϊκός θα έπρεπε να σχεδιαστεί ώστε να «απαντήσει» σε αυτό. Αυτό θα είναι δύσκολο να συμβεί (άλλο αν πρέπει) λόγω των διοικητικών αποφάσεων τα τελευταία χρόνια, αλλά και για τον απλούστατο λόγο οτι ο γαύρος έκανε μικρά και σταδιακά βήματα, όσο εμείς βγάζαμε τα ματάκια με τα χεράκια μας. Ας το δούμε αναλυτικά...

Από το 2012-13 (που αλλάξαμε διοίκηση μέχρι και σήμερα) ο γαύρος έχει αγωνιστεί 7 φορές (2012-13, 13-14, 14-15, 15-16, 17-18, 19-20, 20-21) σε ομίλους Champions league (το ΠΩΣ το ξέρουμε όλοι, αλλά αγωνίστηκε), έχει φτάσει στους 16 του Champions league 1 φορά (2013-14), έχει αγωνιστεί άλλες 5 φορές σε ομίλους Europa league (2016-17, 2018-19, 2021-22, 202-23, 2023-24) και έχει φτάσει 3 φορές στους 16 του Europa league  (2016-17, 2019-20, 2020-21). 

Ο γαύρος λοιπόν πέρυσι, αγωνιζόμενος στην χαμηλότερη από πλευράς δυναμικότητας ευρωπαϊκή διοργάνωση και αφού απέτυχε στο Europa, είχε όλα τα εχέγγυα να φτάσει ψηλά. Είχε και μπάτζετ και κυρίως ... εμπειρία. Οι παίχτες του, ήξεραν πως να αντιμετωπίσουν ομάδες ίδιας δυναμικότητας με αυτόν, αφού είχαν αντιμετωπίσει (έστω και αποτυχημένα) πολύ καλύτερες ομάδες σχετικά πρόσφατα.

Εμείς αντίστοιχα τα χρόνια αυτά παίξαμε σε όμιλο Europa league 3 φορές (2012-13, 2014-15, 2016-17) δεν περάσαμε ποτέ στην επόμενη φάση, αποκλειστήκαμε 2 φορές πριν φτάσουμε σε ομίλους (Γκαμπάλα, Μπιλμπάο), ενώ 1 φορά αποκλειστήκαμε πριν φτάσουμε σε ομίλους Conference (Σλάβια). Για τα υπόλοιπα 5 χρόνια (2013-14, 2018-19, 2019-20, 2020-21, 2021-22) με ευθύνη της διοίκησης δεν αγωνιστήκαμε ΚΑΝ στην ευρώπη. 

Η μοναδική ευρωπαϊκή εμπειρία της τελευταίας 14ετίας που μας έδωσε διψήφιο αριθμό αγώνων, είναι η σεζόν 2023-24. Είναι η χρονιά που οι παίχτες και η ομάδα ως οργανισμός πλέον, μαθαίνουν ξανά την Ευρώπη. Μαζί με την φετινή χρονιά θα έχουμε γράψει (στην χειρότερη περίπτωση) 24 αγώνες σε 2 χρόνια έχοντας αντιμετωπίσει ομάδες ανώτερες στην ευρωπαϊκή κατάταξη και καλύτερες από εμάς κατά κύριο λόγο. 

Κάποιες φορές επιτυχημένα (Μαρσέιγ, Βιγιαρεάλ, Λανς), κάποιες παίζοντας στα ίσα αλλά χάνοντας στις λεπτομέρειες (Μπράγκα, Άγιαξ) κάποιες αποτυχημένα (Ρεν, Μακάμπι), ενώ δεν δυσκολευτήκαμε με τις θεωρητικά ... εύκολες (Ντνίπρο-1 και Μπότεφ). Απομένει να μάθουμε την εξέλιξη των επόμενων φετινών 6 πρώτων αγώνων.

Η περσυνή ευρωπαϊκή χρονιά λοιπόν, ήταν το εφαλτήριο για την φετινή. Και το ίδιο θα ισχύει για την επόμενη. Γιατί τα βήματα γίνονται με την σειρά. Την Μπότεφ την απέκλεισε η περσυνή ομάδα. Και τον Άγιαξ κατά κύριο λόγο, η περσυνή ομάδα τον έφτασε μέχρι το 34ο πέναλτυ. 

Και αν η Μπότεφ φαντάζει ... ανέκδοτο, το τι έπαθε ο Παναθηναϊκός από «ανέκδοτα» τύπου Οντένσε, Μάριμπορ, Γκαμπάλα, Μακάμπι Τελ Αβίβ, Εστορίλ, το παραλίγο κάζο από την Μέταλουργκ, τα θυμόμαστε όλοι. Χωρίς να αναφέρουμε καν τα «ανέκδοτα» τύπου Νόα, Κόλος Κοβαλίβκα, Απόλλων Λεμεσσού, Ζόρια, Λουντογκόρετς, Αστάνα, Βελέζ, Λέφσκι Σόφιας, της τελευταία 5ετίας για τις Ελληνικές ομάδες γενικότερα.  Γιατί εκεί ανήκουμε, όχι στο Αγγλικό ή το Ισπανικό πρωτάθηλμα.

Το ποδοσφαιρικό τμήμα, ΔΕΝ αποτελεί αγωνιστική συνέχεια του γνωστού Παναθηναϊκού. Απλώς μεταφέρει το παρελθόν, την ιστορία και το ειδικό βάρος της φανέλας. Κάποιες φορές αυτά είναι σημαντικοί «σύμμαχοι», κάποιες φορές δεν φτάνουν καν. Δεν έχει καμία σχέση με το τμήμα μπάσκετ το οποίο μετά απο 2-3 μέτριες χρονιές επανέκαμψε αμέσως, γιατί επί 30 χρόνια βρίσκεται στην κορυφή της Ευρώπης και έχει μάθει έτσι. Οπότε και φέτος θα πάμε βήμα - βήμα. Ναι, προφανώς και θέλουμε το τρόπαιο, αλλά δεν είμαστε ο Παναθηναϊκός της Ευρώπης που γονάτιζε την Μπάρτσα, την Ίντερ και την Ρόμα. 

Το τρόπαιο θα έρθει όταν αποφασίσουμε να λειτουργήσουμε όλοι μαζί ως ένας οργανισμός. Δηλαδή γίνει ο κύριος στόχος της διοίκησης, του ΤΔ, του προπονητή και των παιχτών (βλέπε μπάσκετ). Και φυσικά των οπαδών, οι οποίοι δεν θα χλευάζουν την ομάδα όταν χάνει επειδή ο ιδιοκτήτης είναι κακός, αλλά την επόμενη στιγμή θα επευφημούν την ίδια ομάδα οταν κερδίζει, επειδή ο ιδιοκτήτης ... παραμένει κακός! Είπαμε, άλλο η ομάδα, άλλο ο ιδιοκτήτης. Μακάρι όλα αυτά να συμβούν φέτος. Και του χρόνου και του παραχρόνου. Γιατί όπως και στο μπάσκετ, το να φτάσεις στην κορυφή, είναι ευκολότερο από το να παραμείνεις σε αυτή. Με «ουγκ» και αλλαλαγμούς όμως, κανένα τρόπαιο δεν θα έρθει.

ΥΓ. Ο γαύρος (που έχει συνεχή παρουσία σε ομίλους ΟΛΩΝ των διοργανώσεων εδώ και πολλά χρόνια) πρόπερυσι (2022-23) αντιμετώπισε την γαλλική Ναντ στον όμιλο Europa. Έχασε 2-1 στην Γαλλία και 0-2 στο κοτέτσι. Η Ναντ τερμάτισε 9η την σεζόν 2021-22, έπαιξε στην Ευρώπη επειδή κέρδισε το κύπελλο με την 5η εκείνη την σεζόν Νις, ενώ ήταν 16η την σεζόν που αντιμετώπισε τον γαύρο γλυτώνοντας τον υποβιβασμό για 1 πόντο (συγκέντρωσε 36β, ενώ  η Οσέρ με 35β υποβιβάστηκε).Την δε επόμενη σεζόν, τερμάτισε 14η.  

Εμείς (που είχαμε να δούμε όμιλο από το ... 2016!!!) αντιμετωπίσαμε την Λανς (χωριό για πολλούς) η οποία την χρονιά που έπαιξε ο γαύρος με την Ναντ (2022-23), έχασε το πρωτάθλημα για 1 βαθμό από την Παρί. Την επόμενη σεζόν έπαιξε σε ομίλους Champions League και βγήκε 3η (που εμείς έχουμε να δούμε από το 2010) και τερμάτισε 7η στο Γαλλικό πρωτάθλημα, ενώ φέτος ξεκίνησε με 2/2 νίκες, η μία εναντίον της περσυνής 3ης Μπρεστ που φέτος παίζει σε ομίλους Champions League, αλλά για τον μέσο βάζελο είναι ... χωριό και εμείς οι δυνάστες της Ευρώπης το 2024 και σιγά την πρόκριση!!!💥😂💪😱

YΓ1. Για πολλοστή φορά, άλλο η ομάδα, άλλο η διοίκηση. Η διοίκηση είναι αποτυχημένη. Η ομάδα προσπαθεί να μην είναι. Στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε την ομάδα, τους ποδοσφαιριστές, για να φτάσουμε ψηλά. Σε άδειο γήπεδο και με αναθέματα στους παίχτες, καμία πρόκριση και κανένα τρόπαιο δεν θα έρθει.