Στρατηγική αποτυχία (ή μήπως όχι...)

Ο Παναθηναϊκός στα ευρωπαϊκά προκριματικά Ιούλιο και  Άυγουστο μήνα, οφείλει να είναι ... «κυνικός». Δηλαδή να σκοτώνει τον αντίπαλο, οτι ακριβώς μας έκανε η Ρείντζερς. Και οτι κάναμε εμείς στην Μαρσέιγ. Μπάλα, θα έχει χρόνο να παίξει όλη την υπόλοιπη σεζόν. Στα καθαρά αγωνιστικά και πρέπει να το τονίσουμε ξανά αυτό, η ομάδα είναι δουλεμένη και έχει ταυτότητα. Και αυτό είναι θετικό για το βαθος που έχει η χρονιά. Τι χρειάζεται όμως για να είμαστε «κυνικοί»?

Μα φυσικά μεταγραφές. Οι 3 που ήρθαν (Κυριακόπουλος, Τσίρι, Τουμπά) χωρίς να είναι παιχταράδες, έυκολα κέρδισαν φανέλα βασικού. Και αυτό λέει πολλά. Και ήταν σε θέσεις που «πονάγαμε». Θα κάνουν όμως την διαφορά? Θα δείξει, αλλά αν μη τι άλλο καλύψαμε 3 κενά και γρήγορα. Tα υπόλοιπα?

Αποφασίσαμε να διώξουμε Λοντίγκιν (ορθά), αλλά ο Λαφόντ ήρθε μόλις προχτές.

Αποφασίσαμε να πουλήσουμε Βαγιανίδη και να αποδεσμεύσουμε Κότσιρα και δεν έχουμε ακόμα 1 δεξί μπακ. Ενώ χρειαζόμαστε 2.

Αποφασίσαμε να μην κρατήσουμε Ουναί και δεν έχουμε ένα δεύτερο 8-10άρι αντί του Μπακασέτα. Και ακούεται οτι μπορεί να διώξουμε και τον Τσέριν.

Αποφασίσαμε να μην πάρουμε επιθετικό και έχουμε 1 γκολ σε σχεδόν 30 τελικές, χάνοντας ευκαιρίες που δεν χάνονται. Και θέλουμε 2, γιατί όπως γράφεται τον Ιανουάριο φεύγει και ο Γερεμέγεφ.

Αποφασίσαμε να δώσουμε Μαξίμοβιτς και πλέον αριθμητικά δεν έχουμε 6 χαφ. Και τον Σιώπη τραυματία.

Ακόμα και σωστά έγιναν οι αποδεσμεύσεις, οι προσθήκες και οι αντικαταστάτες τους θα έπρεπε να είναι ήδη εδώ. Να είναι έτοιμοι για τον επόμενο αγώνα, (μάλλον) με την Σαχτάρ. Και αυτό βαραίνει πρωτίστως την διοίκηση, το επιτελείο και τον ΤΔ της ομάδας.

Γιατί τα ίδια έγιναν και πέρυσι (Τετε 25/7, Μαξ 5/8, Πελίστρι 21/8, Ουναί 4/9) και όσοι ήρθαν πήραν συμβόλαιο 3τες ή 4ετες. Μάλλον έτσι έκανε ο Αλόνσο στην Ουρουγουάη, φέτος μάλλον έτσι έκανε ο Βιτόρια στην Πορτογαλία και πάει λέγοντας. Αλλά δεν περνάει αυτό το αφήγημα πλέον. Ούτε και γράφτηκε κάπου (ακόμα)

Η ομάδα ενώ ήταν έτοιμη αγωνιστικά με τους Ρέιντζερς, δεν ήταν έτοιμη ποιοτικά και ποσοτικά. Σπαταλήθηκαν σχεδόν 30 τελικές (από πολύ καλές θέσεις) για να βάλουμε μόλις 1 γκολ, ενώ στις μισές που δεχτήκαμε φάγαμε 3 γκολ! Από την ίδια πλευρά και θέση κιόλας. Και δυστυχώς η «αποστολή» για πρόκριση στον επόμενο αγώνα, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο από οτι με τον αγώνας με την Ρέιντζερς.

Πιθανότατα θα ενισχυθεί η ομάδα. Αλλά το «πουλάκι», πέταξε πλέον. Η ομάδα όφειλε να πιάσει την ευκαιρία από τα μαλλιά και να έχει ενισχυθεί όσο και όταν χρειαζόταν, για να αποκλείσει την Ρέιντζερς. Δεν το έκανε και το πληρώνει. Και πιθανόν η μη ενίσχυση, να στοιχίσει και στο επόμενο ζευγάρι αγώνων ανεξαρτήτως αντιπάλου.

Κια όλα αυτά για ένα καπρίτσιο, το μακρυνό 2017...