Η τέχνη του πολέμου...

Yπάρχουν διάφοροι τρόποι για να διαχειριστείς μία ληστεία κατ' εξακολούθηση. Ένας είναι να είσαι απαθής και να φωνάζεις «έξω οι κλέφτες», ενώ αυτοί σε κλέβουν κάθε μέρα. Τα έχυμε ζήσει δεκαετίες στο ποδόσφαιρο.

Ένας άλλος τρόπος είναι κάθε φορά που τους βλέπεις, να φωνάζεις «σας βλέπω, έρχομαι, θα σας σαπίσω στο ξύλο», με τον οποίο τρόπο θα αποτρέψεις κάποιες ληστείες, αλλά αρκετές δεν θα τις αποφύγεις. Ούτε οι ληστές αποθαρρύνονται άλλωστε. Αλλιώς δεν θα ήταν ληστές. 

Έχοντας ως στοιχείο οτι ΠΑΝΤΑ έχεις απέναντί σου κλέφτες, πρέπει να σκεφτείς διαφορετικά. Ξέρεις οτι κανείς δεν θα σε προστατέψει. Είσαι μόνος σου. Η μόνη σου δυνατότητα που δεν είναι «κακή», είναι το δικαίωμα της ασφάλειας. Και εκεί επενδύεις. 

Εφόσον έχεις την δυνατότητα, ενισχύεις την ασφάλεια σου, την εξοπλίζεις με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αυξάνεις τα μέτρα ασφαλείας, είσαι ένα βήμα μπροστά από τους ληστές. Αυτοί θα προσπαθήσουν ξανά και ξανά. Μέχρι που στο τέλος θα δουν οτι δεν τους παίρνει. Θα κουραστούν, θα δουν οτι δεν τους παίρνει, θα φάνε τα μούτρα τους, θα γίνουν ρεζίλι και στο τέλος η συγκεκριμένη συμμορία θα ... αποσυρθεί. Θα αναλάβει επόμενη βέβαια, αλλά τον πόλεμο τον κέρδισες. Προς στιγμήν. Προετοιμάζεσαι για τον επόμενο. Ειρήνη άλλωστε, αποκαλείται το μεσοδιάστημα μεταξύ 2 πολέμων.

Στο διαταύτα. Ο γαύρος πέτυχε αυτο που ήθελε. Το πρωτάθλημα είναι πιθανόν να μην συνεχιστεί και η χθεσινή διαιτησία που θα έπρεπε να μας απασχολεί, πέρασε σε ... τρίτη μοίρα. Ούτε καν δεύτερη. Χθες δεν χάσαμε από τα επεισόδια, ούτε από τα συνθήματα, αλλά επειδή 3 γκρι καμικάζι μας εκτέλεσαν εν ψυχρώ....

Σε 2η μοίρα πέρασαν οι ευθύνες των αλλοίθωρων και του μίστερ μπιν που προκαλούν με κάθε δυνατό τρόπο, αφού μόνο έτσι νοιώθουν άνετοι. Κάθε αναστάτωση, κάθε παρεκτροπή της κανονικότητας, ευνοεί πρωτίστως εκείνον που, υπό ομαλές συνθήκες, έχει λιγότερες πιθανότητες να νικήσει. Δηλαδή, εκείνον που δεν μπορεί να νικήσει με αγωνιστικά μέσα. Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο γαύρος. Και χτες αυτό ακριβώς έκανε. Αν δεν μπορεί αυτός να πάρει το πρωτάθλημα κλέβοντάς το, δεν θα το πάρει κανείς. Είναι ικανοποιημένοι με αυτό. Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερη ομάδα στο παρκέ και φάνηκε στους 2 αυτούς αγώνες. Και αυτός ζημιώνεται αγωνιστικά με την διακοπή.

Και σε πρώτη μοίρα... Αυτό που φαντάζεστε. Κατάφεραν να πείσουν αρκετούς ότι χθες δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ και για όλα φταίει ο ΔΓ και ο χαρακτήρας του. Αυτός φταίει για όλα. 

Και αυτό είναι η βασική «ένσταση» για την χθεσινή παρωδία του εξοχικού. Πρέπει να είμαστε ΠΑΝΤΑ ένα βήμα μπροστά από αυτόν τον βόθρο. Αυτοί έτσι έχουν μάθει, έτσι ξέρουν να κερδίζουν. Δεν έχει  νόημα να κερδίσεις μία μάχη και να χάσεις τον πόλεμο. Αν θες μάχη, προετοιμάσου για πολλές. Και να είσαι πάντα ένα βήμα μπροστά. Δεν παίζει ρόλο αν έχεις δίκο ή όχι. Όλα επιτρεπονται στον πόλεμο και οι απέναντι το ξέρουν αυτό το παιχνίδι εδώ και δεκαετίες.

Ως «στρατηγός» σχεδιάζεις όχι μόνο την συγκεκριμένη κίνηση, αλλά και όλες όσες μπορούν να προκληθούν εξαιτίας αυτής. Αν το κάνεις σωστά, έχεις κερδίσει τον πόλεμο και ας χάσεις όλες τις μάχες (πλην της τελικής) που θα δώσεις. Αν είσαι και ... «στρατηλάτης», μπορείς να κερδίσεις πόλεμο χωρίς να πολεμήσεις καν. Αν λοιπόν θέλουμε πόλεμο, ας προετοιμαστούμε όπως πρέπει για αυτόν. Όχι όπως θέλουν οι άλλοι.

To παρακάτω κείμενο είναι από ένα εκπληκτικό «εγχειρίδιο» στρατηγικής του Κινέζου Σουν-Τσου.

«Γιατί το αποκορύφωμα της στρατηγικής ικανότητας δεν είναι να δώσεις εκατό μάχες και να κερδίσεις  και τις εκατό. Αποκορύφωμα είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να δώσεις ούτε μία μάχη. Επομένως  εκείνο που έχει πρωταρχική σημασία στον πόλεμο, είναι να επιτεθείς στην ίδια τη στρατηγική του εχθρού. Όχι στον εχθρό. 

Ο εχθρός δεν πρέπει να γνωρίζει πού σκοπεύω να επιτεθώ. Γιατί, εάν δεν το γνωρίζει, θα αναγκαστεί να προετοιμαστεί για  πολυμέτωπο αγώνα. Κι όταν προετοιμάζεται για πολυμέτωπο αγώνα, αναγκάζεται να διασπάσει τις δυνάμεις του, με  αποτέλεσμα να έχω εγώ να πολεμήσω με λιγότερους.»