Ο Ρούι, ο Τζούρι και οι ... υπόλοιποι

Μπορεί να φαίνεται εύκολο σε 10 αγώνες να έχουμε μόλις μία απώλεια βαθμών, μπορεί να μας φαίνεται λογικό βάσει ονόματος, αλλά δεν είναι. Κυρίως γιατί ο Παναθηναϊκός από το 2012 και έπειτα δεν είναι ο ίδιος με τον Παναθηναϊκό μέχρι το 2012 και γιατί εμείς οι ίδιοι έιχαμε απαξιώσει τόσο πολύ τους παίχτες μας.

Ο Παναθηναϊκός ταλαιπωρήθηκε έναν ολόκληρο χρόνο, έχασε έδαφος, έχασε χρόνο και «έχασε» και παίχτες. Ένα τυπικό παράδειγμα αυτής της κατάστασης που βιώσαμε, είναι ο Τζούρισιτς (και αρκετοί άλλοι). Ο Σέρβος επειδή δεν ήρθε αυτό το καλοκαίρι αλλά το προηγούμενο, μπήκε στη γνωστή «μαύρη λίστα». Μισθοφόρος, μεταγραφή μίζας, «άμπαλος», τρώει την θέση από τον Πελίστρι.

Ο «Τζούρι» και πέρυσι τέτοιον καιρό ήταν πολύ καλός, αλλά φέτος που προσαρμόστηκε στο 100%  είναι μία ομάδα μόνος του. Φυσικά πολλοί θα πουν «αυτά τα κάνει με την Καλλιθέα και το Ελσίνκι», αλλά αφού είναι τόσο εύκολο γιατί δεν τα έκαναν και όλοι οι άλλοι; Ας έβαζαν όλοι οι μεσοεπιθετικοί μας από 8 γκολ μέχρι τώρα, να μην ασχολούμασταν με τον Τζούρισιτς.

Ευτυχώς και αυτός και οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν με τον Βιτόρια και όχι με τον Αλόνσο (που είχε και τις ατυχίες του, μέσα σε όλα) ή με τον άνεργο «αυτοκράτορα» που απο πρώτους τον Ιανουάριο μας άφησε 4ους τον Μάιο. Ο Βιτόρια όπως γράφουμε εδώ και καιρό, έχει σε πρώτη προτεραιότητα την ψυχολογία της ομάδας. Κάτι που φαίνεται να αποδίδει. Κράτησε τις βασικές αρχές του Ιβάν, δηλαδή την σφιχτή άμυνα, αφού από την άμυνα «χτίζεται» η επίθεση και φρόντισε να ενισχύσει την ψυχολογία των παιχτών. Στο πρωτάθλημα έχουμε την καλύτερη άμυνα (9 γκολ σε 16 αγώνες) επίδοση που θυμίζει την σεζόν 2022-23 και τις αρχές της επόμενης σεζόν. 

Το που θα βγάλει η φετινή σεζόν, κανείς δεν το γνωρίζει. Και πολλά θα εξαρτηθούν από το πρώτο δίμηνο καθώς εκεί θα έχει καθοριστεί το μέλλον μας στο πρωτάθλημα, στο κύπελλο και στην ευρώπη. Αν η ομάδα ενισχυθεί έγκαιρα, συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό και προστατευτεί από διαιτησίες τύπου Νταμπάνοβιτς, ίσως έχουμε τύχη.