Οι 7 χαμένοι βαθμοί με τους «μικρούς»...

Kάθε πρωτάθλημα και κάθε πρωταθλητής, έχουν τις γκέλες τους. Εξαιρείται αυτό του 1964 του Παναθηναϊκού και του 2019 της μπουγάτσας. 

Για να διασφαλίσεις οτι δεν θα κάνεις γκέλες, υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ακόμα και τον Ρονάλντο να φέρεις, μπορεί να έχει 3 δοκάρια, να χάσει πέναλτυ, να γίνει «Ντασάεφ» ο αντίπαλος τερματοφύλακας, μπορεί να γκελάρεις και ας έχεις ομαδάρα. 

Υπάρχουν και άλλοι τρόπου που στοιχίζουν λιγότερο από τον «Ρονάλντο». Απέναντι σε αυτούς τους «μικρούς» της Σούπερλίγδας, ο γαύρος πήρε 9 πόντους εκτός έδρας και ο Παναθηναϊκός μόλις 2. Καρδιά πρωταθλητή, θα σκεφθούν πολλοί. Μπορεί και όχι. Δεν είναι επιλήψιμο το να παίζει μία ομάδα με πάθος εναντίον μίας άλλης. Ούτε να «σκυλιάζει» για την νίκη. Απλά προκαλεί ενδιαφέρον, το ΠΟΤΕ συμπεριφέρεται έτσι η κάθε ομάδα και εναντίον ΠΟΙΩΝ ομάδων. 

Για πολλοστή φορά το κείμενο ΔΕΝ αποτελεί άλλοθι για το οτι η ομάδα δεν παίζει καλά. Καταγράφει όμως γεγονότα. Και κίνητρα. Όπως κάποτε το κάθε «Αιγάλεω» δήλωνε τους τιμωρημένους με τον γαύρο να εκτίσουν την ποινή, τα Γιάννινα αν και υποβιβασμένα (όπως πιθανόν η τελευταία Λαμία ή η Καλλιθέα φέτος) έπαιζαν όντως σαν τον Άγιαξ το 2003 εναντίον μας, η Παναχαϊκή μάθαινε για πριμ 100εκ απλά για να μας κερδίσει, η Ξάνθη κατέβαζε τα «τρίτα» την τελευταία αγωνιστική εντός έδρας όταν κρινόταν ένα πρωτάθλημα και ένα σωρό άλλα παραδείγματα...

Η διοίκηση αφήνει για πολλοστή φορά την ομάδα «έρμαιο» στις ορέξεις των ισχυρών. Και αυτό το νοιώθουν οι ποδοσφαιριστές. Αλλά παρόλα αυτά, οι παίχτες πρέπει κάθε Κυριακή να κερδίζουν τους Φωτιάδες και τους Ευαγγέλου και να ρίχνουν και 5 σε κάθε παράρτημα που με μας παίζει με το μαχαίρι στα δόντια και μεταμορφώνεται σε λιοντάρι, ενώ με άλλους ... γίνεται γατάκι.