Σήκωσαν το Champions League!!!

Όλα αυτά για μία ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό. Έπαιζαν λες και βρίσκονταν στον τελικό του Champions League. 

Κάποιος κακοπροαίρετος θα έλεγε, οτι τα πανηγύρια μπορεί να αφορούσαν ένα οικονομικό πριμ ας πούμε για την κατάκτηση της (εχμμμ) 7ης θέση, την οποία ακόμα και με ήττα είχαν εξσφαλισμένη (εφόσον δεν κέρδισε ο Παναιτωλικός και έχασε ο Αστέρας). Και όλα αυτά ενώ αρχικά είχαν στόχο την 5η θέση(!). 

Πρέσινγκ ανελέητο στο Α ημίχρονο, 7 και 8 παίχτες έξω από την περιοχή του Παναθηναϊκού, κλωτσιές, τραβήγματα, πάθος λες και έπαιζαν με την Ρεάλ Μαδρίτης. Φυσικά και τίποτα απ΄όλα αυτά δεν είναι επιλήψιμο. Το ακριβώς αντίθετο. Αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό προσδοκούμε κάθε σεζόν να βλέπουμε.

Οι μικρές ομάδες να κοντράρουν στα ίσα τις μεγάλες. Να μην ανοίγουν τα πόδια. Να μην αφήνουν τους επιθετικούς των αντιπάλων, να παίρνουν κεφαλιές και να σκοράρουν στην μικρή τους περιοχή. Να μην «πέφτουν» οι τερματοφύλακες μέσα από την γραμμή του τέρματος. Ναν μην χάνουν οι επιθετικοί των μικρών ομάδων πέναλτυ που θα τους έδιναν βαθμούς. Αυτό που είδαμε σήμερα δηλαδή. Αλλά δεν το είδαμε σε άλλους εντός έδρας αγώνες του Ατρόμητου με άλλες μεγάλες ομάδες. 

Θα έτυχε φαίνεται...

ΥΓ. Ναι, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν φανταστικός. Πιθανόν να ήταν κουρασμένος ή να είχε το μυαλό του στην Φλωρεντία. Και αυτό δεν τον τιμά. Όπως δεν τιμά το ατρομητάκι, να «ανοίγει τα πόδια» σε άλλες ομάδες και να παίζει «φιλικά» και με μας να τρέχει, να τραβάει και να κλωτσάει σαν να μην υπάρχει αύριο.