Τα μεταξωτά βρακιά, θέλουν και ...

Ο Παναθηναϊκός πρέπει και επιβάλλεται να περάσει την Σαμσουνσπορ. Κυρίως επειδή είμαστε καλύτεροι ως μονάδες, έχουμε ευρωπαική εμπειρία έστω και μικρή τα τελευταία χρόνια σε σχέση με αυτούς και επειδή η ευρωπαϊκή μας ιστορία ίσως μας «σπρώξει» περισσότερο απο αυτούς που δεν εχουν. Έπρεπε όμως και επιβαλλόνταν να περάσει και την Ρέιντζερς. Για να παίξει στο Champions League. Αυτή είναι η αλήθεια που θέλουμε να δούμε όλοι μας.

Που κρύβεται όμως η υπόλοιπη αλήθεια. Μα στην ... λογική. Όχι στο συναίσθημα. Να πάμε στο Champions League. Αλλά να πάμε όπως το 96, όπως το 01, το 02 και το 2008. Mε νίκες, με ωραίες εμφανίσεις και με προκρίσεις. 

Γιατί υπάρχει και το Champions League του 05-06 στην 4η θεση, με 1 νικη, μία σοπαλια, 4 ηττες και 16 γκολ παθητικο. Υπάρχει και το Champions League του 10-11 στην 4η θεση, με 0 νικες, 2 ισοπαλιες, 4 ηττες και 13 γκολ παθητικο. Υπάρχει και το Champions League του 1998-99 στην 4η θεση, με 2 νικες και 4 ηττες. Η ίδια διοργάνωση είναι, εμείς δεν ήμασταν όμως οι ίδιοι.

Βεβαίως να πάμε και στο Europa League. Υπάρχει το Κύπελλο Ουέφα με πορεία στους 8 το 2003, το Europa League με πορεία στους 16 το 2010 και υπαρχει το Europa League το 12-13 με 1 νικη, 2 ισοπαλιες, 3 ηττες (3 γκολ απο Μαριμπορ) και 11 γκολ παθητικο. Υπάρχει και το Europa League του 14-15, με 0 νικες, 2 ισοπαλιες, 4 ηττες (3 γκολ από Εστορίλ) και 11 γκολ παθητικό. Και το πρόσφατο Europa League του 2023-24. Η ίδια διοργάνωση είναι, εμείς δεν ήμασταν όμως οι ίδιοι.

Να πάμε όταν θα έχουμε έτοιμο βασικό κορμό (όπως το 2002 που ειχαμε μια 3ετια τον βασικό κορμο), να πάμε οταν θα έχουμε πραγματοποιήσει έγκαιρα τις μεταγραφές και δεν θα χουμε μόνο μια 15αδα διαθέσιμη, να πάμε όταν ο κόσμος θα γεμίσει το γήπεδο και δεν θυμάται την αποχη, να πάμε οταν η ομάδα θα ειναι έτοιμη  αγωνιστικά κ ψυχολογικά. Οταν θα αποτελειται απο ποδοσφαιριστές που θα ειναι ετοιμοι να σηκώσουν το βάρος των μεγαλων αγωνων και μια νικη επι ενος μεγαλου ονοματος δεν θα ειναι υπερβαση, αλλά απαίτηση. 

Οχι ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, αλλά επειδή ΘΑ ΤΟ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.

Στο φετινό Europa League θα βρούμε σίγουρα αρκετές από τις  Άστον Βίλλα, Νόττινγχαμ, Μπολόνια, Ρόμα, Μπέτις, Λιλ, Θέλτα, Νις , Φέγενορντ, Πόρτο. Και καποιες άλλες από τα πλει οφ του Champions League. Να πάμε εκεί δηλαδή με την 1η αγωνιστική στις 24 Σεπτεμρίου και μόνο τον Καλάμπρια και τον Ζαρουρί ετοιμοπόλεμους. 

Στο Conference League (του πεταματού) θα βρούμε πιθανότατα κάποιες από τις Σαχτάρ, Μπεσίκτας, Άντερλεχτ, Μπασακσεχίρ, Κρύσταλ Πάλας, Φιορεντίνα, Ράγιο Βαγιεκάνο, Στρασβούργο, Λέγκια, Μάιντζ, Σπάρτα Πράγας. Και καποιες άλλες από τα πλει οφ του Europa League.

Ο Λαφόντ χωρίς αγώνες, ο Μαξίμοβιτς να έχει φύγει, με τον Ρενάτο να είναι οριακά έτοιμος μετά την διακοπή, δλδ μετά τα μέσα Σεπτέμβρη, χωρίς «δημιουργό» και αν φύγει και ο Φώτης χωρίς βασικό φορ - αν δεν πουληθεί και κάνας άλλος (Τσέριν) εν τω μεταξύ. 

Αν πιστεύετε οτι με αυτή την σύνθεση θα κερδίσουμε χαλαρά την  Άστον Βίλλα, την Μπέτις, την Νόττιγχαμ, την Ρόμα και την Πόρτο ... πάσο. Από την μία δηλαδή κράζουμε την ομάδα αν δεν μπορεί να κερδίσει στον Πανσερραϊκό, την Ρέιντζερς και κάτι «χωριά» σαν την Λανς, την Βίκινγκουρ και την Μπάνια Λούκα μέχρι πέρυσι, αλλά από την άλλη θέλουμε ... Τσάμπιονς Λιγκ!!! 

Φέτος δηλαδή ο Ντραγκόφσκι έγινε Ντασάεφ και οι Τζούρισιτς, Τετέ, Σιώπης, Τσέριν, Μπακασέτας και Πελίστρι έγιναν Μαραντόνες; Συνήλθαν; Η μήπως ξαφνικά μεταμορφώθηκε ο «φοβικός» και «αμυντικογενής» Βιτόρια, σε ένα κράμα Κλοπ και Λουίς Ενρίκε μαζί; (πως λέμε κράμα Ζάετς και Ρότσα). .

Ο δρόμος του Παναθηναϊκού θα έπρεπε να είναι στα αστέρια του Champions League. Και μόνο εκεί. Το κάθε Europa League και το κάθε Conference League είναι υποβάθμιση για τον Σύλλογο. Αν η διοίκηση όμως δεν έχει στόχο (γιατί οι κινήσεις αυτό έδειξαν) τα αστέρια, τότε και να φτάσουμε εκεί θα αποτύχουμε. Το ίδιο ισχύει και για κάθε άλλη υποδεέστερη ευρωπαϊκή διοργάνωση. Εδώ παίζουμε προκριματικά και σε κάθε γύρο είμαστε και λιγότεροι. 

Είμαστε πολυ καλοί αμυντικά, σε κάθε αγώνα δεχόμαστε ελάχιστες φάσεις, «διαβάζουμε» αρκετά καλά κάθε αντίπαλο, αλλά ακόμα και τώρα στην πρώτη φάση που θα αδρανήσουμε, θα δεχτούμε γκολ. Και επιθετικά ενώ έχουμε σχεδόν διπλάσιες ευκαιρίες από τον αντιπαλο, παλέυουμε να βάλουμε ένα γκολ. Στο Champions League λοιπόν και στο Europa League, όλα αυτά θα τα πληρώσουμε.

Μόνο το Conference League θα μας δώσει χρόνο να στηθούμε πολύ καλά σαν ομάδα και με αντιπάλους σαν τους περσυνούς (που ακόμα και τότε ούτε ανατροπή δεν κάναμε) να πιστέψουμε στις ικανότητές μας και να βελτιώσουμε την ψυχολογία μας. Από την άλλη το φετινό Europa League, θα μας δώσει απέιρως περισσότερη γκρίνια και μίρλα, απαραίτητα συστατικά για την καθημερινότητα αρκετών. 

Οταν η ομάδα θα είναι έτοιμη αγωνιστικά (από μεταγραφές και από απόδοση) και όταν η διοίκηση θα θελήσει πραγματικά να διεκδικήσουμε ένα τρόπαιο (ευρωπαϊκό ή εγχώριο), τότε θα αλλάξουν πολλά. 

Ο βασικός στόχος θα έπρεπε να είναι το «σεντόνι». Αποτύχαμε και μόνο ως αποτυχία θα λογίζεται η συμμετοχή στο Europa League και στο Conference League. Όπως είναι αποτυχία η 3η και η 4η θέση, αν δεν είσαι πρωταθλητής. 

Όταν θα είμαστε λοιπόν έτοιμοι, δηλαδή με βασικό κορμό 2ετίας, με μεταγραφές στην ώρα τους, με τον προπονητή να έχει πάνω κάτω τους παίχτες που θέλει και να μην τους χάνει εν όψει προκριματικών, τότε να αγωνιστούμε στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα. 

Για να είμαστε πρωταγωνιστές και όχι κομπάρσοι.