Στόχος επετεύχθη (και απο νωρίς)!!!

Για να γίνουμε ένα μεγάλο «selling club», θα πρέπει κατ΄ αρχάς να τηρούμε κάποιες ... «προυποθέσεις». Τις οποίες δεν τις ορίζουμε αυθαίρετα εμείς, αλλά οι ίδιοι οι νόμοι της ποδοσφαιρικής αγοράς και ζήτησης. Σαφώς να πουλήσουμε και για οικονομικούς λόγους και επειδή αξίζει ο Παναθηναϊκός να έχει πάντα όλο και καλύτερους παίχτες. 

Αλλά εδώ παίζουμε με τη φωτιά. Δεν είναι μόνο το ποιοί φέυγουν και ποιοί έρχονται, αλλά και το πότε φεύγουν οι μεν και έρχονται οι δε. Η βασική πρετοιμασία τελείωσε και όπως φαίνεται έχουμε ήδη ξεκινήσει την ... επόμενη. Με νεό 2ο τερματοφύλακα, νέο βασικό δεξί μπακ (και έπεται και άλλος στη θέση αυτή), χωρίς τον Μάξι, με τον Σάντσεζ, με τον Τσέριν να ακούγεται οτι μπορεί να φύγει, χωρίς «δημιουργό» αλλά που μπορεί κάποια στιγμή να έρθει, πιθανότατα χωρίς τον Φώτη και με τον Γερεμέγεφ μάλλον «φευγάτο» τον Ιανουάριο. Όλα αυτά δεν συμβαίνουν στις 20 Ιουλίου πριν τα προκριματικά με την Ρέιντζερς, αλλά τέλη Αυγούστου παίζοντας το μέλλον μας στην Ευρώπη και με το πρωτάθλημα να ξεκινάει ... σήμερα. 

Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να περάσουμε την Σάμσουνσπορ, να είμαστε ομίλους Europa, να κάνουμε τις 2 νίκες στο πρωτάθλημα να έρθει η διακοπή, να έχουν έρθει μέχρι τότε όλες οι μεταγραφές και να πάμε «τρένο». Εξίσου πιθανό όμως ήταν όπως αποκλειστήκαμε από την Ρέιντζερς, να αποκλειόμασταν στα πέναλτυ από την Σαχτάρ, να ημασταν με τη πλάτη στον τοίχο με την Ουτρέχτη και να γκελάρουμε επειδή δεν μπορέσαμε να βάλουμε γκολ με τον οφη. Και τότε θα είχε καταστραφεί η σεζόν από τον Αύγουστο. 

Όπως έγινε μόλις ... πέρυσι. Μεχρι την 1η Σεπτεμβρίου είχαμε αποκλειστει από τον Άγιαξ στα πέναλτυ για το Europa, ενώ γκελάραμε με Αστέρα (0-1) και Καλλιθέα (2-2) για πρωτάθλημα στις 3 πρώτες αγωνιστικές. Ίσως και πέρυσι αν είχε έρθει έγκαιρα ο Πελίστρι (20/8) και ο Ουναί (4/9), να πετυχαίναμε κάτι καλύτερο.

Είναι κρίμα να ακροβατούμε συνεχώς. Το οτι τα καταφερνουμε παρά τις αντιξοότητες, δεν είναι λόγος να δυσκολεύουμε όλο και περισσότερο την «πίστα».    

Στην Ελλάδα εδώ και χρόνια μόνο ο γαύρος είναι μεγάλο «selling club». Γιατι? Γιατί ΚΑΘΕ χρόνο παίζει σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις και σχεδόν κάθε χρόνο παίρνει το πρωτάθλημα. Και αυτό έχει την μορφή ενός αέναου κύκλου. Όσο παίρνει πρωταθλήματα ή τίτλους γενικώς, όσο παίζει κάθε χρόνο σε ευρωπαϊκούς ομίλους, τόσο «καλύτερα» και περισσότερα πουλάει τους παίχτες του. Γιατί ασχολούνται τα διεθνή μμε μαζί του και έτσι προβάλεται παντού. Για θετικά γεγονότα μόνο. 

Όσο λοιπόν εμείς είχαμε «μνημόνια» 5ετίας, αλλά μετά βρήκαμε 100εκ να βάλουμε σε ΑΜΚ, όσο εμείς έιχαμε ευρωπαϊκούς αποκλεισμούς για μια 5ετία συνολικά, αλλά μετά ως ανίσχυροι έπρεπε να αποκλείσουμε ισχυρότερες ομάδες (ή να αποκλειστούμε από αυτές) για μία απλή συμμετοχή σε ομίλους, ο γαύρος έκανε «πάρτυ».

Άρα.

Για να γίνουμε ένα μεγάλο «selling club», θα πρέπει κατ΄ αρχάς να το ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. Το να πουλήσουμε έναν Βαγιανίδη, αλλά να μην έχουμε φροντίσει νωρίτερα να βρούμε έγκαιρα αντικαταστάτη και να αποκλειστούμε από το Τσάμπιονς Λιγκ από την Ρέιντζερς, ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ένα μεγάλο «selling club». Το να περιμένουμε την πώληση του Ιωαννίδη που ξέραμε οτι θα γίνει και να περιμένουμε να αποκλειστούμε για να μπαλώσουμε τα κενά μας, ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ένα μεγάλο «selling club». 

Μας κάνει μία ομάδα που λειτουργεί με αρπαχτές. Αν είχαμε δώσει έγκαιρα βάρος και η ομάδα ήταν έτοιμη με την Ρέιντζερς και δεν πήγαινε «ξεβράκωτη» με την Σαχτάρ, θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες να λειτουργήσουμε ως ένα «selling club».

Και κάτι τελευταίο. «Selling club» θέλετε εσείς να γίνουμε. Εμείς θέλουμε να γίνουμε πρωταθλητές και κάτοχοι ευρωπαϊκών τροπαίων. Θετικό ισοζύγιο πληρωμών καίγεται να έχει η Καλλιθέα, που παίζει μπροστά σε 135 οπαδούς. Όχι ο Παναθηναϊκός, που γεμίζει το Οακα. Στόχος και σκοπός ύπαρξης του Παναθηναϊκού, δεν ήταν και δεν θα είναι να γίνει πρωτίστως «selling club».

Στόχος είναι να παραμέινουν ως κληρονομιά τα λόγια του Μιχάλη Παπάζογλου «Όλοι έχομεν την γνώμην και την ακράδαντον πεποίθησιν ότι ο Παναθηναϊκός είναι μία πραγματικά μεγάλη ιδέα, που αποτελεί ένα μέρος του βίου μας, που θα ζη πάντα. Τα Μέλη, οι αθληταί, τα Συμβούλια παρέρχονται και αντιπαρέρχονται. Ο Παναθηναϊκός, όμως, θα παραμένη επί γενεάς γενεών εις την αιωνιότητα!…..»

Και «εις την αιωνιότητα», θέλουμε να μας βλέπουν σαν πρωταθλητές και όχι σαν «selling club». Κανείς δεν θυμάται μία ομάδα επειδή πούλησε έναν παίχτη, ΕΚΤΟΣ αν αυτό ήταν το μοναδικό της κατόρθωμα. 

Οπότε ας ξεκινήσουμε να κατακτάμε τίτλους και τα περί «selling club» θα έρθουν από μόνα τους.