Άξιοι της μοίρας τους

Από τους σπάνιους αγώνες όπου ενώ όλα ξεκίνησαν τέλεια (προβάδισμα με γκολ στο 3ο λεπτό), κατέληξαν εντελώς αντίστροφα. Αυτή την φορά (πλην Ντραγκόφσκι), δεν υπήρξε κανένας από υπόλοιπους 15 που αγωνίστηκαν που να ήταν καλός και να ξεχώρισε. Συνήθως έστω και 3-4 ξεχωρίζουν, χτες ακόμα και ο Σιώπης, ο Τζούρι, ο Σφι, ο Μαξίμοβιτς, ο Πελίστρι ήταν από μέτριοι έως απλά υποφερτοί.

Και πάλι όμως, πέραν της κακής εμφάνισης, μία απόφαση της διατησίας έκρινε το αποτέλεσμα. Μία φάση που όλες οι άλλες ομάδες την «καρπώνονται», αλλά σε μας γίνεται γαργάρα. Έτσι έγινε και στην φάση του Κετζιόρα με τον Σφιντέρφσκι, έτσι είχε γίνει και στην φάση του Πελίστρι με τον Ρέτσο στο τηγάνι για το Κύπελλο σε έναν αγώνα που κρίθηκε στο γκολ. 

Δεν αποτελεί άλλοθι για την ήττα, καθώς με 2 τελικές σε 90 λεπτά θα πρέπει να έχεις 100% ποσοστά ευστοχίας για να κερδίσεις και ταυτόχρονα να είσαι συνεπής και αμυντικά, κάτι που χτες δεν συνέβη αφού δώσαμε 2 εύκολα γκολ στον μπαογκ. Αλλά παραμένει ως «ένδειξη» στο πόσο μας υπολογίζουν και μας σέβονται. Κρίμα.

Η κακή εμφάνιση είναι θέμα προπονητή και παιχτών, η κακή διατησία είναι θέμα διοίκησης. Η διαιτησία δεν αλλάζει την εικόνα της κακής εμφάνισης, μπορεί όμως να αλλάξει το αποτέλεσμα ακόμα και αν η εμφάνιση ήταν κακή. Γιατί και η «κακή» και η άθλια ομάδα, έχουν δικαίωμα σε σωστή διαιτησία. Επόμενος αγώνας με την κούλα του «λεβαντάντε ματίας» στο προποτζίδικο.