Ιστορίες από τα τυριά του Σκλαβενίτη και άλλα αφηγήματα...

Πολλές φορές στο σούπερμάρκετ στην ουρά των τυριών, ακούμε ιστορίες οι οποίες λέγονται με τέτοια σιγουριά και πειθώ που πραγματικά είναι δύσκολο να σκεφτείς οτι δεν ισχύουν. Μέχρι να συναντήσεις (ξανά) την πραγματικότητα.

Ο Ιβάν δεν ήταν ποτέ κορυφαίος προπονητής. Και πιθανότατα δεν θα γίνει ποτέ. Με «παράσημο» τα πρωταθλήματα στο Κυπριακό πρωτάθλημα, δεν διεκδικεί δάφνες ποδοσφαιρικής ποιότητας. Ούτε και η 8αδα στο Τσάμπιονς Λιγκ η οποία συνέβη μόνο για μία φορά, είναι κάποιο τρομακτικό ποδοσφαιρικό επίτευγμα. Όταν ήρθε σε μας, η βασική αποστολή ήταν να γίνουμε ομάδα. Να παίζουν οι ποδοσφαιριστές ορθολογικά και να μην είμαστε ο φοβικός Παναθηναϊκός που τερματίζει 8ος και 11ος.

Αν και την 1η χρονιά την έβγαλε με Σάρλια, Πούγγουρα, Αγιούμπ, Χατζηθεοδωρίδη, Σάντσεζ, Διούδη, Μπουζούκη, Χατζηγιοβάννη και λοιπούς κατάφερε να στρώσει την ομάδα μετά την απόκτηση των Μπρινιόλι - Παλάσιος και Γκατσίνοβιτς. Όλοι αυτοί τώρα μας φαίνονται 3 κλάσεις κάτω από τους τωρινούς. Ούτε 18αδα δεν θα έβλεπαν. Τότε όμως, έκαναν την διαφορά, καθώς μόλις «έδεσαν» έκαν πολύ καλό δεύτερο γύρο, μάζεψαν τους περισσότερους βαθμούς στα πλει οφ και πήραν και το κύπελλο. Το κύπελλο που λίγα χρόνια με παρόμοιο ρόστερ, μας απέκλειε η Λαμία. Τότε δεν υπήρχαν «κλίκες» και «στημένοι» παίχτες.

Την επόμενη και την μεθεπόμενη χρονιά, έφαγε ο κόμος το «αφήγημα» οτι αργεί να διαλέξει παίχτες γιατί έτσι έκανε στην Κύπρο. Ούτε καν έκαναν τον κόπο να «γκουγκλάρουν» αν όντως έγινε έτσι στην Κύπρο. Κατηγορήθηκε για τα συμβόλαια, τα ποσά και την διάρκεια αυτών, τις αποδευσμεύσεις παιχτων και για ότι συνέβαινε στο τμήμα. Βέβαια όταν έγινε φέτος ακριβώς το ίδιο με τον Αλόνσο, οι πελάτες των τυριών του Σκλαβενίτη, τα έριξαν όλα στον Τεχνικό Διευθυντή τον οποίον άφησαν στο απυρόβλητο πέρυσι.

Το προπέρσυνο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, πλέον μας φαίνεται μυθικό και εξωπραγματικό Με 9/9 και 10/10 όλοι ελπίζαμε στον τίτλο. Αλλά όπως φάνηκε ΚΑΙ φέτος, ΟΛΕΣ οι ομάδες γκελάρουν. ΟΛΕΣ. Ακόμα και στο αήττητο του 1964 ο Παναθηναϊκό ... γκέλαρε. Έφερε ισοπαλία με τον Ολυμπιακό Χαλκίδας (1-1), τον Παναιγιάλειο (1-1) και την Νίκη Βόλου (1-1) εκτός έδρας και με το ίδιο σκορ ήρθε ισόπαλος με τον Ηρακλή στη Λεωφόρο. Γιατί όμως στέφθηκε πρωταθλητής; Γιατί οι άλλοι γκέλαραν ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ φορές. Και επειδή ΔΕΝ αδικήθηκε εκκωφαντικά στα δύσκολα.

Κάτι που δεν συνέβη την σεζόν 2022-23. Όταν φυσιολογικά αρχίσαμε και μεις τις γκέλες, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Αιτόρ που θύμιζε τον Λέτο του 2011-12, άρχισαν τα «όργανα». Αλλά αντί να ασχοληθούμε με τα «όργανα» και την διοίκηση που άφησε απροστάτευτη την ομάδα, οι πελάτες του Σκλαβενίτη «έπιασαν» μόνο τον προπονητή. Η σεζόν τελείωσε με το τριφύλλι δεύτερο και την καλύτερη άμυνα της σεζόν (16 γκολ παθητικό σε 36 αγώνες). Πέρυσι φάγαμε περισσότερα και από την χρονιά του Πογιάτος (37 γκολ)! Φέτος φυσικά που δεν βλεπόμαστε και μας σφάζουν στο γόνατο πάλι, μαντέψτε ποιός φταίει για αυτούς. Φυσικά η διαιτησία και η διοίκηση. Σταθεροί στις απόψεις, όπως πάντα. Α... και τα παρτάλια του Ιβάν τα οποία φυσικά ... δεν παίζουν, ή εχουν φύγει!!!

Στο περσυνό πρωτάθλημα ξεκινήσαμε πάλι «τρένο», μέχρι να «σκάσει» το θέμα Μπρινιόλι. Οι 2 γκέλες με Άρη και Ατρόμητο που μας στοίχισαν προσωρινά την κορυφή, έχουν σίγουρα το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης να πηγαίνει στον Ιταλό κίπερ. Και μετά την νέα «γκέλα» με την Μακάμπι, ασχέτως αν προήλθε από ατομικά και διαιτητικά λάθη και αυτή, η απόφαση ήταν να «φύγουν» τον Γιοβάνοβιτς, ενώ είχε ήδη συμφωνήσει ο επόμενος προπονητής. Τον «έφυγαν», γιατί «έπιασε ταβάνι». Άλλη μία ιστορία από τα τυριά του Σκλαβενίτη. Ταβάνι δηλαδή η 1η θέση για πάνω από 30 αγώνες, κάτι που είχαμε να δούμε από το 2010, ταβάνι οι όμιλοι στην Ευρώπη, ταβάνι η κατάκτηση του Κύπελλου. 

Έτσι οι 2 επόμενοι προπονητές, επιλέχθηκαν για να «τρυπήσουν» το ταβάνι του Ιβάν. Ο πρώτος (με Κύπελλο Ουέφα) από το +2 τον Ιανουάριο, μας άφησε 4ους και στο -8 από τον πρωταθλητή παοκ, ενώ ο δεύτερος (με 2 Τσάμπιονς Λιγκ Κεντρικής Αμερικής) μας έχει ήδη στο -7 και την 8η θέση από τον Οκτώβριο!!! Και οι 2 με ρόστερ ανώτερο και ακριβότερο από αυτό του 2021-22 και 2022-23. Αλλά από δηλώσεις δεν έχετε παράπονο... Τσακίζουν κόκκαλα. Τρομοκρατούν τους αντιπάλους. Στις δηλώσεις, όχι στο γήπεδο.

Φυσικά η περσυνή χρονιά ήταν αποτυχημένη, αλλά οι πελάτες του Σκλαβενίτη είχαν βρει τους ενόχους. Ο πρώην προπονητής, τα «παρτάλια που έφερε», οι «στημένοι», ο νέος προπονητής που «στήθηκε» και αυτός, αργότερα πάλι οι παίχτες που ήθελε να διώξει ο νέος (αλλά σε επόμενες συνεντεύξεις τους εκθείαζε), αλλά στο απυρόβλητο η διοίκηση. Έπρεπε να επιστρατευτεί άρον - άρον ο βοηθός του Ιβάν για να κατακτήσουμε το Κύπελλο, καθώς η ομάδα είχε «καεί». Ακόμα και φέτος φταίνε ακόμα οι ίδιοι (τα παρτάλια δηλαδή), ασχέτως αν δεν παίζουν καν ή σπανίως. Ακόμα και αν όταν έπαιξαν βασικοί κάναμε τις 2 καλύτερες εμφανίσεις μας με την Πλόντιβ. Ποιά Πλόντιβ θα πείτε, αλλά είδαμε τι κάναμε με την Καλλιθέα, τον Λεβαδειακό, την Τρίπολη και την Μπάνια λούκα...

Ο Γιοβάνοβιτς λοιπόν, δεν ήταν ο καλύτερος προπονητής που είχαμε ποτέ. Kαι γκέλες έκανε και κακές βραδιές είχε και και και... Ήταν όμως από τους καταλληλότερους και ένας από τους ικανότερους. Έκανε ένα μέτριο εως καλό σύνολο, να δείχνει ομάδα και να παίζει συνήθως στα όρια των δυνατοτήτων του. Έχοντας μία ταυτότητα και ένα πλάνο στο γήπεδο, είτε μας άρεσε είτε όχι. Κάτι που δεν έγινε ούτε πριν με Μπόλονι - Πογιάτος, ούτε μετά με Τερίμ και Αλόνσο με σαφώς ποιοτικότερο και καλύτερο ρόστερ. Η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού δεν είναι εύκολη υπόθεση. Και αν νομίζετε οτι όλοι οι παίχτες παίζουν πάντα στο 100% γιατι «ειναι επαγγελματίες», πλανάστε πλάνην οικτρά ή δουλεύετε μόνοι σας. 

Αλλά εδώ πιστεύετε για «στημένους παίχτες» που αποφασίζουν ποιοί θα παίζουν και διώχνουν προπονητές και χάνουν πρωταθλήματα, και έχουν «όρο να παίζουν βασικοί» γιατί προφανώς αυτός είναι ο σκοπός ενός επαγγελματία. Να χάσει το πρωτάθλημα όχι να το κατακτήσει και να πάρει πριμ, να δει καλύτερο συμβόλαιο και πιθανότατα μια ακριβότερη μεταγραφή σε καλύτερη ομάδα. Ο Σπόραρ για παράδειγμα έχει «ειδικό όρο να παίζει βασικός», αλλά τα 2 τελευταία χρόνια ο Φώτης έχει παίξει περισσότερους αγώνες και έχει αγωνιστεί περισσότερα λεπτά από τον Σπόραρ. Με αυτά και με αυτά, ο Ιβάν κατέληξε στην Εθνική. 

Η οποία Εθνική έχει καλό υλικό, χειρότερο από άλλες χρονιές αλλά όχι του πεταματού. Παρόλα αυτά δεν το έβγαλε στο χορτάρι τα τελευταία χρόνια. Το φετινό ξεκίνημα δείχνει οτι μπορεί να πέτύχει κάτι καλύτερο. Το οτι έχουμε την καλύτερη επίθεση και άμυνα στον όμιλο, το οτι ρίξαμε 5 στην Αγγλία αλλά μέτρησαν τα 2, το ότι είμαστε μόνοι πρώτοι, σημαίνουν πολλά αλλά και ταυτόχρονα τίποτα. Γιατι έτσι είναι ο αθλητισμός. Γιατί την Κυριακή στο γεμάτο τηγάνι, μπορεί να γκελάρουμε την Ιρλανδία. Όπως ακριβώς γκέλαρε η Αγγλία με εμάς χτες. Και ας έχει απείρως ακριβότερο και καλύτερο ρόστερ.

Η Εθνική δείχνει όμως να έχει δύο πράγματα. Ομοψυχία και καλό κλίμα και να παίζουν όλοι στο 100%. Και πάλι αυτά τα 2 δεν είναι αρκετά για την επιτυχία. Αλλά είναι ΒΑΣΙΚΑ για την επιτυχία. Αν βεβαίως έχανε  Εθνική και τους 3 αγώνες, θα διαβάζαμε για «προπονητή που παίρνει χαρτάκι», κλίκες παικτών, «στημένους» παίχτες που βάζουν τους συλλόγους πάνω απ όλα και άλλα τέτοια αφηγήματα. Κρατήστε αυτά, γιατί οι αποτυχίες θα έρθουν. 

Μακάρι να πάνε όλα καλά για την Εθνική και μακάρι και ο Παναθηναϊκός να θυμίσει τον Παναθηναϊκό του δεύτερου μισού το 2021-22 και αυτόν των 2 προηγούμενων ετών μέχρι την απόλυση του Γιοβάνοβιτς. Άλλωστε είναι πολύ εύκολο, εδώ το κατάφερε ένας ατάλαντος προπονητής από την Κύπρο με μέτριο ρόστερ.

Και μην κάθεστε πολύ στην ουρά των τυριών... Και ακριβά είναι και ακούτε ... «εικασίες» χειρότερες από αυτές των κίτρινων «πανεπιστημίων» που κυκλοφορούν στους δρόμους.