Συνεχίζει να παίζει με την φωτιά...

Στο sequel της ταινίας Dr Jeckyl - Mr Hyde, ο Παναθηναϊκός «πέταξε» πάλι άλλο ένα πρώτο ημίχρονο αυτή την φορά με τον ουραγό Πανσερραϊκό. 

Ασύνδετη και χωρίς τρεξίματα η ομάδα, με παίχτες να βγαίνουν πάντα δεύτεροι στην μπάλα, χωρίς να μπορούμε να αλλάξουμε 4 συνεχόμενες πάσες στην επίθεση. Κανένα επιθετικό πλάνο, παρά μόνο εμπνέυσεις, μεγάλες αποστάσεις στις «γραμμές». Στο δεύτερο ημίχρονο κάτι άλλαξε στη νοοτροπία, πιέσαμε περισσότερο και ορθότερα, οι πρώτες αλλαγές με το σκορ στο 1-1 με τον τελευταίο της βαθμολογίας έγιναν στο 69 (!) και ευτυχώς βρέθηκε ο Τζούρισιτς (που τον είχε φάει η μαρμάγκα πέρυσι) να μας δώσει τη νίκη με 2 ωραία γκολ. 

Συμπερασματικά δίκαιη η νίκη, μέτρια όμως η συνολική εμφάνιση. Η ομάδα έχει ως καλύτερο αγώνα της αυτόν του Ιουλίου με την Πλόντιβ (εντός και εκτός) όπου χωρίς μεταγραφές και τον προπονητή φρέσκο, πήγαινε με «αυτόματο πιλότο» από τα παλιά... Δύο μήνες μετά και με μεταγραφές δεκάδων εκ ευρώ, αδυνατούμε να βγάλουμε ένα γεμάτο 90λεπτο κυριαρχίας με συνδυασμούς και κατοχή. Εδώ και 2μήνες ο δεύτερος καλύτερος μας παίχτης σε κάθε αγώνα Ελλάδας και Ευρώπης, είναι ο Ντραγκόφσκι!

ΥΓ. Η φάση του πέναλτυ, είναι εύκολη. Υπάρχει προσπάθεια του Βαγιανίδη για κεφαλιά, χωρίς να παρεμποδίζει - μαρκάρει - ακουμπάει τον τερματοφύλακα. Ο τερματοφύλακας φτάνει πρώτος στη μπάλα με γροθιές, με τον Βαγιανίδη να κάνει κίνηση με το κεφάλι προς την εστία, αφού προσπαθεί να σκοράρει. Στην εξέλιξη της φάσης, ο τερματοφύλακας απομακρύνει την μπάλα αλλά βρίσκει με την γροθιά του τον Βαγιανίδη. Αυτό είναι προφανές από την αλλαγή της κίνησης - κατεύθυνσης του κεφαλιού και του σώματος του Βαγιανίδη. Αντί να πάει προς τα εμπρός, πέφτει προς τα πίσω, κατί που δικαιολογείται μόνο με αντίπαλη επαφή. Η κίνηση των μαλλιών του, είναι ενδεικτική άλλωστε.