"Καλύτερα ένα άθλιο τέλος, παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος..."

Η αλήθεια είναι οτι πήρες την ομάδα στο -1 από την κορυφή. Σε 2 αγωνιστικές επειδή παίξαμε με τους 2 τελευταίους κάναμε 2 νίκες στην Λεωφόρο και επειδή μπαοκ κ αεχ έπαιζαν μεταξύ τους, «πατήσαμε» την κορυφή. Βρεθήκαμε στις 7 Ιανουαρίου στο +2 από αεκ και μπαογκ και στο +8 από τον τραγικό τότε γαύρο. Τώρα στις 16 Μαίου είμαστε στο -6 από μπαοκ και -2 από γαύρο! Κατάφερες να φτάσεις την ομάδα 4η. ΤΕΤΑΡΤΗ βρε αθεόφοβε. ΤΕ-ΤΑ-ΡΤΗ. Σε φέρανε, για να αποφύγουμε αυτό ακριβώς. Και ως καλός «στρατηγός», τα ρίχνεις τώρα στους παίχτες. 4 γκολ και 2 δοκάρια είχε ο μπαοκ χτες. 

Κατάφερες να διαλύσεις την ομάδα με ένα σωρό μυϊκούς σε ένα δίμηνο μέσα. Αλλά η καραμέλα ήταν «θα μας έχει έτοιμους στα πλέι οφ και θα πετάμε». 3 αγώνες σερί με κούλα, άρη και μπαοκ χωρίς νίκη, 8 γκολ παθητικό και τον Βαγιανίδη να μην προλαβαίνει τον 34χρονο Φετφατζίδη που είναι πιο αργός και από σαλιγκάρι σε ανηφόρα και χτες να μοιάζουμε σαν αγάλματα το τελευταίο 10λεπτο. Δεν «έσκασε» ο γαύρος με σερί αγώνες ανά 3 μέρες και σκάσαμε εμείς που καθόμασταν 2 βδομάδες. 

Περάσαμε στο κύπελλο τον γαύρο και την μπουγάτσα, όντας χειρότεροι στις αναμετρήσεις, επειδή ο  Καμαρά έχασε το πέναλτυ και επειδή ο Λημνιός σε ματς που έπρεπε να είχαμε φάει 3-4 σκόραρε το 1 κ μοναδικό γκολ στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων στην παράταση και ο Σαμάτα στα πέναλτυ έστειλε την μπάλα στην ΓΑΔΑ. 

Τότε ήταν τα περίφημα «ο αγώνας τελειώνει όταν το λέω εγώ» και άλλα τέτοια γραφικά τα οποία μαζί με τα «ήρθα για το πρωτάθλημα», ο Παναθηναϊκός έχει πολλά χρόνια να πάρει πρωτάθλημα»  έκαναν τους συνήθεις ύποπτους να «τσιμπίσουν». Τι «αυτοκράτορα» σε λέγανε, τι «σουλτάνο», τι «πρωταθλητή, σιγά μην χάσει αυτός πρωτάθλημα», τι «νικητή», τι «αυτός δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, δεν είναι πλυντήριο». Μέχρι τις πρώτες καλές γκέλες και την κατρακύλα.

Μετά αρχίσαμε τα «στημένοι πάιχτες», επειδή ο Ακαιντίν που την μία αγωνιστική «εξαφάνιζε» τον Γκαρσία και ήταν ο νέος μας στόπερ, την επόμενη με το λάθος ήταν στημένος. Βέβαια όταν χάσαμε από άρη και φάγαμε και 4 από τον παοκ, «στημένο» δεν βρήκαμε. Θα κρύφτηκαν καλά μάλλον. Ούτε βρήκαμε τον «στημένο» με την Λαμία και την Κηφισιά.

Καλύτερη ομάδα από την περσυνή παρέλαβες, μεταγραφές σου κάνανε τον χειμώνα (τώρα αν εσύ έφερες τον Ακαιντίν και τον Ούγκο, ας πρόσεχες) και κατάφερες την καλύτερη περσυνή άμυνα με 16 γκολ, και την καλύτερη φετινή στον Α γύρο με 11 γκολ να την κάνεις σουρωτήρι αφού έχουμε φάει 35 γκολ. ΤΡΙ-Α-ΝΤΑ-ΠΕ-ΝΤΕ. Τριανταπέντε δεν έφαγε ούτε ο Παναθηναϊκός του Πογιάτος και του Μπόλονι (34 έφαγε) που πόναγαν τα μάτια μας και παίζαμε με τον Εμπαγκοτό, τον Ζαγαρίτη και τον Σανκαρέ.

Απέδειξες οτι οι αλλαγές προπονητή όταν γίνονται ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΝΟ, ΧΩΡΙΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ, όσο και αν καμουφλάρονται με πομπώδη σχόλια (και η αλήθεια είναι τα έχαψαν ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ που τώρα ζητάνε το κεφάλι σου) και 70χρονους παλαίμαχους, είναι μία τρύπα στο νερό. Όλα αυτά τα αγωνιστικά όμως, είναι δευτερεύοντα.

Το πρόβλημα, δεν είναι ο Τερίμ ή ο Ιβάν. Ούτε ο Αναστασίου και ο Ουζουνίδης. Αυτοί είναι τα δέντρα. Ο Τούρκος απλά απέδειξε το πόσο πίσω έχουμε μείνει στην κατανόηση της πραγματικότητας, αφού φορτώσαμε την απώλεια του περσυνού πρωταθλήματος, στον Ιβαν και την φετινή σε αυτόν. Ο οποίος Ιβαν σαφώς και έκανε λάθη, εξάλλου δεν είναι προπονητής με 8 πρωταθλήματα και  ευρωπαικό, από την ποδοσφαιρομάνα ... Κύπρο μας συστήθηκε ως προπονητής. Και οι δύο έχασαν το πρωτάθλημα γιατί ΔΕΝ προστατεύτηκε η ομάδα. 

Ο Ιβάν αδικήθηκε στους αγώνες με την κούλα (Νταμπάνοβιτς) και με τον γαύρο στα πλει οφ (ανατροπή Σπόραρ), ενώ φέτος είδε τον Μπρινιόλι να πηγαίνει από γκέλα σε γκέλα (με άρη, με ρεν, με ατρόμητο). Παρόλα αυτά η ομάδα είχε ταυτότητα, είχε τρόπο ανάπτυξης και ένα πλάνο στον αγώνα. Ο Τούρκος αδικήθηκε πάλι με την κούλα (ανατροπή Βέρμπιτς), αλλά αγωνιστικά «έκαψε» την ομάδα σε φυσική κατάσταση και οι 11αδες δεν είχαν ούτε μία φορά ίδιους παίχτες. Οι δε αλλαγές και τα συστήματα στον αγωνιστικό χώρο, ήταν βούτηρο στο ψωμί του Βόκολου, του Μάντζιου, του Λουτσέσκου και κατάφερε να κάνει την έδρα της Λεωφόρου φέτος, ελβετικό τυρί.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ. ΟΣΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ, Η ΟΜΑΔΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ. ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΣΦΑΖΟΥΝ. ΟΧΙ ΕΥΝΟΙΑ. ΙΣΟΝΟΜΙΑ. 

Όσο για το περίφημο «δεν μπορούμε να τα βάλουμε με την παράγκα» και «είχαμε μνημόνια», ο Σαββίδης που άνέλαβε την καταχρεωμένη σε όποιον μίλαγε ελληνικά - μπουγάτσα -  την ξεχρέωσε αμέσως χωρίς μνημόνια και με τσαμπουκά, δεν έμεινε ποτέ εκτός ευρώπης, παρέλαβε τον μπαοκ στην 72η θέση της Ουέφα και τώρα είναι στην 51η θέση, σε 12 χρόνια έχει πάρει ένα πρωτάθλημα, θεωρεί οτι του έκλεψαν άλλο ένα, πάει καρφί για το δεύτερο, έχει πάει σε 7 τελικούς κυπελλου (και θα πήγαινε σε 8ο αν δεν γλύστραγε ο Σαμάτα στην λεωφόρο), πήρε 4 κύπελλα και πήγε δύο φορές στους 8 του Κόνφερενς και δύο φορές στους 32 του Γιουρόπα. Με αντίπαλο ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΑΡΑΓΚΑ που πολεμάμε και μεις. Οπότε το παραμύθι από το 1996 και έπειτα, ΔΕΝ έχει πια δράκο. 

ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ, ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. Ούτε με κρασί «Παράγκα» και ένα DVD, ούτε με το «Παράγκα και Όραμα».