Kρίμα...

Κρίμα γιατί μπορούσαμε. Όλη η φετινή ευρωπαϊκή πορεία έχει τα ίδια σκαμπανεβάσματα. Πεταμένα ημίχρονα. Είτε πρώτα ημίχρονα, είτε δεύτερα ημίχρονα. 

Υπάρχει ο Παναθηναϊκός που «πατάει» τον Άγιαξ, την Λανς και την Φιορεντίνα για ένα ημίχρονο και παίζει μπαλάρα, υπάρχει ο Παναθηναϊκός των «άλλων» ημιχρόνων με τις ίδιες ομάδες που είναι μία φοβική ομάδα που περιμένει μέχρι να δεχτεί το γκολ. Τις πταίει, λαμβάνοντας υπόψην οτι έχουν αλλάξει παίχτες, γυμναστές και προπονητές εδώ και 3 χρόνια, είναι άγνωστο. 

Το μόνο βέβαιο είναι οτι φέτος ήμασταν καλύτεροι από πέρυσι στην Ευρώπη, απ ότι ήμασταν πέρυσι. Και πέρυσι ήμασταν καλύτεροι από πρόπερσυ. Αντιστρόφως ανάλογη πορεία με το ελληνικό πρωτάθλημα. Αν του χρόνου είμαστε καλύτεροι από φέτος στην ευρώπη, θα πάμε ακόμα ψηλότερα.

ΥΓ. Συγχαρητήρια στους 1000 τρελούς που έκαναν Λεωφόρο, την Φλωρεντία.     

ΥΓ2. Για διαιτησία, φάσεις που δεν είδαμε ποτέ σε επανάληψη και την ατυχία καθώς είχαμε δοκάρι στην Αθήνα, ενώ στα 2 από τα 3 σημερινά γκολ της Φιορεντίνα και στο 1 στο Οακα η μπάλα κοντράρει σε δικά μας πόδια και αλλάζει πορεία, είναι περιττό να αναφερθούμε.