Και τώρα ... αρχίζουν τα δύσκολα

O Bιτόρια μας έφτασε στην 1η θέση έστω και προσωρινά. Ο Αλόνσο μας άφησε κάπου μεταξύ 7ης και 8ης, ενώ ο «αυτοκράτορας» από 1ους τον Ιανουάριο μας άφησε 4ους τον Μάιο. Μεταξύ των 3 αυτών, ο Πορτογάλος δείχνει ο μόνος ... «διαβασμένος». Γενικώς και ειδικώς.

Κατ αρχάς δεν υποσχέθηκε πρωταθλήματα και τρόπαια από την πρώτη μέρα που βρέθηκε εδώ. Απολύτως λογικό και συνετό όταν δεν γνωρίζεις την ομάδα σου και δεν γνωρίζεις τους αντιπάλους σου. Το οτι υπάρχουν οπαδοί που με τέτοιες δηλώσεις «τσιμπάνε», φανερώνει πολλά για την κατανόηση του αθλήματος από αυτούς.

Κατά δεύτερον εστίασε άμεσα στην ψυχολογία. Γιατί  ομάδα έχει ικανότητες και δυνατότητες. Και αυτές για να αποτυπωθούν στο χορτάρι στο 100%, θα πρέπει να νοιώσουν οι παίχτες εμπιστοσύνη στους εαυτούς τους και στον προπονητή τους. Γιαυτό σε κάθε αγώνα οι αγκαλιές και οι ομιλίες. Με τους 2 προηγούμενους προπονητές, αυτό ουδέποτε συνέβη. Δεν υπήρχε δέσιμο μεταξύ ομάδας και προπονητή. Ο «αυτοκράτορας» όταν έκανε τις γκέλες τα έριχνε στους παίχτες, ο Αλόνσο δεν καταλάβαινε πως χάναμε.

Κατά τρίτον ... μελετάει και διαβάζει. Ποτέ άλλοτε επί των ημερών του δεν είδαμε τον τερματοφύλακα να βγαίνει έξω από την περιοχή και να κάνει τον ... play maker. Ο Ντραγκόφσκι θύμισε παλιό καλό Μπρινιόλι, που χτίζαμε τις επιθέσεις από αυτόν. Ο Αράο σπάνια γύριζε χτες στην γραμμή της περιοχής να πάρει την μπάλα και να την προωθήσει. Τον ρόλο αυτό, τον ανέλαβαν ο Ντράγκο και ο Μαξίμοβιτς κυρίως. Έχοντας διαγνώσει τις αδυναμίες του κετρικού αμυντικού διδύμου του μπαογκ, ο Βιτόρια χτύπησε εκεί ακριβώς. Ο Φώτης δεν έτρεχε στο κόρνερ να μαζεύει χαμένες γιόμες, αλλά κάθε γέμισμα ήταν υποσχόμενη ευκαιρία. Ο μπαοκ από την άλλη περιόρισε με επιτυχία τους Τζούρισιτς και Τετέ, θεωρώντας έτσι οτι θα αποτρέψει το εύκολο γκολ. Λογικό, καθώς αυτοί οι έχουν πετύχει το 60% σχεδόν των τερμάτων του τριφυλλιού σε όλες τις διοργανώσεις. Όμως τα γκολ και οι ευκαιρίες μας προήλθαν από τον Φώτη που κέρδισε κατά κράτος σε ανοιχτό χώρο τους 2 αντιπάλους του και από τα 2 χαφ (Ουνάι και Μαξίμοβιτς) που πατάνε πλέον περιοχή και απειλούν. Το όλο στήσιμο και ο τρόπος άμυνας και ανάπτυξης της ομάδας ήταν κομμένα και ραμμένα για τον μπαογκ. Οι 18-3 τελικές (με τις 2 του μπαοκ να είναι στην ίδια φάση) μαρτυρούν άλλωστε την πραγματικότητα.

Κατά τέταρτον, είναι ήρεμος ακόμα και σε ντέρμπυ. Μέχρι τώρα είχε σχετικά βατό πρόγραμμα. Το πρώτο ντέρμπυ, ήταν χτες. Με τον περσυνό πρωταθλητή. Και μάλιστα σε άδειο Οακα και δεχόμενος γκολ στο 2ο λεπτό, στην μοναδική φάση που όλη η άμυνα έκανε όσα λάθη μπορούσε. Δεν πανικοβλήθηκε, δεν έβαλε 15 φορ στην περιοχή, δεν άρχισε τις σέντρες από τα πλάγια στο πουθενά, δεν πέταγε σακάκια και κινητά όταν δεν έμπαινε η μπάλα μέσα.

Κατά πέμπτον ... Είναι ο μόνος προς στιγμήν που δείχνει να βελτώνει σταδιακά την ομάδα. Αυτό αποτυπώνεται από άνοδο στις βαθμολογικές θέσεις (1ος έστω και στιγμιαία) αλλά και από την απόδοση της ομάδας, η οποία παίζει βάσει σχεδίου. Οι άλλοι 2 σε βάθος χρόνου έχαναν θέσεις και η απόδοση της ομάδας χειροτέρευε αγώνα με τον αγώνα.  

Κατά έκτον... Και φτάνουμε στο «διά ταύτα». Για να μην έχουμε νέα σεζόν Γιοβάνοβιτς, ας στηρίξει επιτέλους η διοίκηση την ίδια της την ομάδα. 

Η ομάδα θέλει μεταγραφές άμεσα και αποδεσμεύσεις. Ναι παίζουμε καλά, γίναμε ομάδα, αλλά έχουμε κενά. Δεν υπάρχει τρίτος στόπερ στο επίπεδο των 2 βασικών, δεν υπάρχει αριστερό μπακ και ο Μλαντένοβιτς (με τους τραυματισμούς Μαξ φέτος και Χουάνκαρ πέρυσι) πάιζει σχεδόν 2 χρόνια σερί, δεν υπάρχει καθαρό αριστερό εξτρέμ και κατά συνθήκη αγωνίζονται εκεί ο Τζούριστς και ο Πελίστρι.   

Η ομάδα μάλλον κάτι πρέπει να αλλάξει στο ιατρικό επιτελείο. Είναι ανήκουστο για επαγγελματική ομάδα να αγνοούνται παίχτες για 15 και 16 μήνες με απλούς τραυματισμούς (χιαστοί - ή άγνωστες αιτίες), όταν στις άλλες ομάδες επιστρέφουν στο μισό χρονικό διάστημα. 

Στα πιο δύσκολα. Η ομάδα πρέπει να προστατευτεί εκτός των 4 γραμμών. Δεν γίνεται για 2 πυρσούς να τρώμε 2 αγωνιστικές, όταν δεν έγινε κανένα επεισόδιο, κανένας τραυματισμός, τα εισιτήρια είναι ονομαστικά και υπάρχουν και κάμερες. Και δεν γίνεται αντίστοιχα να βλέπουμε από κάμερα προπονητές και παίχτες να παίζουν ξύλο ανενόχλητοι και να τιμωρούνται αυτοί ονομαστικά, αλλά όχι η ομάδα. Δεν γίνεται όλοι να κάνουν θόρυβο για την διαιτησία για να ευνοηθούν και εμεις στωικά να περιμένουμε τον νεό Νταμπάνοβιτς, τον επόμενο Καλόπουλο που θα μας περάσει πριονοκορδέλα. Δεν θέλουμε έυνοια - θέλουμε ισονομία.

Εν κατακλείδι. Όσο καλός και αν είναι ο Βιτόρια αν δεν προστατευθεί η ομάδα, δεν θα πανηγυρίσουμε πρωτάθλημα. Στα δύσκολα, κάτι θα συμβέι. Θα μεθύσουν οι διαιτητές, θα κοντύνουν τα δοκάρια, δεν θα λειτουργεί η κάμερα στο Βαρ, δεν θα αξιολογηθεί η φάση ως σημαντική, το έχουμε δει το έργο δεκάδες φορές.

ΥΓ. Κουμάντο στην ομάδα, πρέπει και επιβάλεται να κάνει ο προπονητής. Και μόνο αυτός. Κανείς άλλος δεν θα επιβάλει παίχτες να παίζουν ή να μην παίζουν, δεν θα κανονίζει «τιμωρίες» αν δεν συνετίζονται οι παίχτες, δεν θα κάνει τον «δερβέναγα» γενικώς.