Ευτυχώς, χάσαμε!

Η ήττα στην Βιτόρια ήταν ένα καλό μάθημα. Και ευτυχώς που χάσαμε. Γιατί αν κερδίζαμε, η κακή εμφάνιση αρκετών (συμπεριλαμβανομένου και του προπονητή) θα εξαφανιζόταν, θα βαφτίζονταν «λυτρωτές» και οι κακές επιλογές στο τέλος θα είχαν σβηστεί από τα γραπτά αφού θα μιλάγαμε για «την άλωση της Βιτόρια». Ο Παναθηναϊκός στο επίπεδο αυτό, πρέπει να χάνει. Πρέπει να βλέπει κατάμουτρα τα προβλήματά του και να μην τα καμουφλάρει.

Όλοι θέλουμε Φ4, το 7ο, νταμπλ, διηπειρωτικό, διαγαλαξιακό, όποια κούπα βρούμε, αλλά όπως έχουμε γράψει πολλές, ο δρόμος μέχρι εκεί είναι δύσκολος. Όπως χάσαμε χτες, κερδίσαμε την περασμένη εβδομάδα. Και όπως είχαμε γράψει και νέες ήττες θα κάνουμε και γκέλες θα κάνουμε. 

Για να φτάσουμε στο Φ4 λοιπόν, θα πρέπει εμφανίσεις σαν την χτεσινή, να είναι καμπανάκι. Και ευτυχώς είναι, λόγω της ήττας. Αλλιώς θα ήταν στο συννεφάκι τους όλοι. Χτες απωλέσαμε διαφορά 17 πόντων (31-48) στο 25ο λεπτό. Από τότε και για τα επόμενα 15 λεπτά, βάλαμε 25 πόντους και δεχτήκαμε ... 44! Σχεδόν τους διπλάσιους! Με την Παρτίζαν απωλέσαμε διαφορά 10 πόντων (63-73), μόλις 4 λεπτά πριν την λήξη. Τελικά μαζί με την παράταση πετύχαμε 14 πόντους σε 9 λεπτά και δεχτήκαμε ... σχεδόν 30! Σχεδόν τους διπλάσιους! 

Για να φτάσουμε στο Φ4 λοιπόν, θα πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τις μεταπτώσεις στην απόδοσή μας, θα πρέπει να επιβιώνουμε με εχθρικές διαιτησίες, θα πρέπει να βγάζουμε «άσσους» από το μανίκι, θα πρέπει να μην βασιζόμαστε σε 4 παίχτες, θα πρέπει να «πιάσουμε» 4αδα για να έχουμε πλεονέκτημα έδρας και τέλος θα πρέπει να φτάσουμε σε σειρά νοκ άουτ που έχουμε να πάμε 3 χρόνια και επιτέλους να μάθουμε ΝΑ ΠΕΡΝΑΜΕ ΣΕΙΡΕΣ ΝΟΚ ΑΟΥΤ αγώνων, κάτι το οποίο έχει να συμβεί από την σεζόν 2011-12. Ο πρωταθλητισμός στην Ευρωλίγδα, δεν συμβαίνει έτσι ξαφνικά, από την μία στιγμή στην άλλη.

Ωραία τα μεγάλα λόγια για τον τελικό, ο κόσμος αυτά θέλει να ακούει. Τα ίδια διαβάζουμε και στο ποδόσφαιρο άλλωστε. Βέβαια αυτή την στιγμή είμαστε περισσότερο στην φάση του «who will go to F4, Panathinaikos?», παρά στην φάση του «ράβω το 7ο». Παρότι έχουμε έναν από τους καλύτερους προπονητές της τελευταίας 20ετίας, η ζύμωση όλων των παιχτών στο να αποκτήσουν χαρακτήρα νικητών και να γίνουν επιτυχημένοι διαχειριστές δύσκολων καταστάσεων, θα πάρει χρόνο. Έχουμε χάσει 3 αγώνες στην παράταση, έχουμε χάσει τον χτεσινό και αυτόν με την Εφες στο καλάθι, ενώ με τον ίδιο τρόπο κερδίσαμε στο Μονακό. Όταν θα αντιστραφούν τα αριθμητικά μεγέθη (δηλαδή θα κερδίζουμε 4 στους 5 τέτοιους αγώνες), θα μπορούμε να πούμε οτι έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα.

Οι μεγάλες μεταγραφές το καλοκαίρι, ήταν δύο. Αυτή του Αταμάν  και αυτή του Σλούκα. Γιατί έχουν την εμπειρία, έχουν την γνώση από μεγάλες σειρές αγώνων, έχουν βρεθεί σε Φ4, έχουν χάσει και έχουν κερδίσει κάποια από αυτά. Aς προσθέσουμε και τον Παπαπέτρου στην εξίσωση και τον Ναν που έχει φτάσει σε τελικό ΝΒΑ. Για να μεταφερθεί όλη αυτή η εμπειρία στους νέους παίχτες χωρίς τέτοιες παραστάσεις, θα χρειαστεί χρόνο. Και είμαστε τυχεροί που η ευρωλίδα έχει 34 αγώνες στην πρώτη φάση και όχι 12 ή 14 όπως παλιότερα. Ούτε ο Λεσόρ, ούτε ο Μπλάτσε, ούτε ο Ντίνος, ούτε ο Κωστακούμπο, ούτε ο Γκάι, ούτε ο Βιλντόζα, ούτε ο Γκραντ, ούτε ο Μωραίτης, ούτε ο Γκριγκόνις, ούτε ο Χουάντσο έχουν παει σε Φ4 ευρωλίγδας και έχουν σηκώσει κούπα.

Άλλο μία καλή σεζόν στο Eurocup, μία στο Champions League, άλλο η Εθνική και τα εγχώρια πρωταθλήματα. Η Ευρωλίγδα είναι διαφορετική. Εφόσον στο ρόστερ δεν θα υπάρξει άλλη αλλαγή, θα χρειαστεί πολύ δουλειά και χρόνος για να κατακτήσουμε το νταμπλ στην Ελλάδα και να ψάχνουμε αεροπορικά για Βερολίνο τον Μάιο. Το καλό είναι οτι δουλεύουμε. Οι παίχτες δεν μεταμορφώνονται σε Μαικλ Τζόρνταν στις νίκες, ούτε σε Τζόνυ Μπραντς στις ήττες. Στηρίζουμε λοιπόν την ομάδα, ταμείο την άνοιξη και αν θέλουμε όντως να ξαναγίνουμε όπως παλιά, θα πρέπει να κάνουμε και θυσίες. Όταν η ομάδα «βγαίνει» από τις ράγες της για κάποια χρόνια, θέλει καιρό για να επανέλθει σε αυτές. Δυστυχώς. Κάθε «εκτροχιασμός» πονάει και κοστίζει. 

Προς το παρόν διαβάστε δηλώσεις για τελικούς στο Φ4, τσάμπα είναι έτσι και αλλιώς. Να θυμάστε οτι όταν θα είμαστε έτοιμοι για το 7ο, ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΓΙΑ ΕΜΑΣ.