4 μήνες μετά...

4 μήνες σχεδόν από τον τελικό του Σούπερ Καπ και μόλις μία ημέρα μετά την χτεσινή νίκη, ας βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις μας.

1) Όπως γράφουμε από το φθινόπωρο, η ομάδα έχει πολύ καλό υλικό. Χρειαζόταν υπομονή και φυσικά τύχη να μην έχουμε τραυματισμούς σε κρίσιμα χρονικά σημεία. Είναι πολύ σημαντικό το νέο φορμάτ της Euroleague που δίνει χρόνο σε νέες ομάδες να δέσουν και να βρουν την κατάλληλη χημεία με πολλούς αγώνες. Ο Παναθηναϊκός του Οκτωβρίου, δεν έχει καμία σχέση με αυτόν του Ιανουαρίου. 

2) Με όλο το ρόστερ υγιές, ο Φεβρουάριος θα δείξει το βάθος της ομάδας αυτής. Προς στιγμήν υπάρχει μία 6αδα παιχτών (Σλούκας, Γκραντ, Ναν, Γκρίγκο, Μητο, Λεσόρ) που τραβάει το κουπί με την βοήθεια του Βιλντόζα στους «κοντούς» και του Κωστακούμπο στους «ψηλούς». Αν δεν ενεργοποιηθούν βάση της αξίας τους οι Παπαπέτρου και Χουάντσο (η μεγαλύτερη απογοήτευση μέχρι στιγμής), θα δυσκολευτούμε αρκετά στους μήνες-φωτιά. Ο Πολωνός πιθανόν σε 2 χρόνια να είναι ο νέος Βέσελυ, αυτή την στιγμή θέλει προσπάθεια για να γίνει έστω νέος Παπαγιάννης.

3) Μεγάλη υπόθεση ο προπονητής. Ένας προπονητής που συγκαταλέγεται στους 4-5 καλύτερους της τελευταίας 20 ετίας, θα βρει τον τρόπο (αν δουλέψει με σωστές συνθήκες) να δημιουργήσει κάτι καλό. Αρκεί να έχει τα κατάλληλα υλικά.

4) Είναι κρίμα οτι «οπισθοχωρίσαμε» μία 3ετία, έχοντας κατα νου και την μη συμμετοχή των ρώσσικων ομάδων, με οτι συνεπάγεται αυτό στις θέσεις κατάταξης. Χάσαμε πολύτιμο χρόνο, ο οποίος πρέπει να αναπληρωθεί άμεσα.

5) Το γεμάτο Οακα, πάντα αποτελεί έδρα. Είναι στο χέρι της (κάθε) διοίκησης να το έχει ενεργό.

6) Το 7ο (και κάθε έβδομο και όγδοο) θα έρθει στην ώρα του. Πολύ ωραίες οι προσδοκίες και η προσμονή, αλλά θα πρέπει να κρατάμε πάντα μικρό εώς μεσαίο καλάθι. Αφενός γιατί είμαστε νέα ομάδα και αφετέρου γιατί με τέτοιες διαιτησίες εδώ και χρόνια θα ευνοηθούν οι συγκεκριμένοι γνωστοί στα δύσκολα. Προτεραιότητα οι 2 εγχώριοι στόχοι φυσικά και ότι προκύψει από την Euroleague.