Αποχαιρετούμε τον Ιβάν, καλωσορίζουμε τον Τερίμ.

Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα. Στα «δύσκολα» συνήθως να την πληρώνουν οι προπονητές. Από τον Σενέκοβιτς το 80, τον Πετρόπουλο το 82, τον Γκμοχ το 85, τον Ιβιτς το 87, τον Μπόνεφ, τον Κυράστα, τον Σάντος, τον Μαρκαριάν, τον Σουμ, ακόμα και τον Τεν Κάτε, στο πρώτο «κακό» αποτέλεσμα, οι προπονητές ήταν το εύκολο θύμα.

Είτε επειδή έχαναν το πρωτάθλημα (Σενέκοβιτς, Γκμοχ, Κυράστας), είτε επειδή μια «γκέλα» μας άφηνε προσωρινά εκτός κορυφής (Σάντος, Τεν Κάτε). Άλλοι (Ρότσα, Σουμ, Αναστασίου) έφυγαν όταν αμφισβητήθηκαν ανοιχτά μετά από αποτυχίες (Καμπάλα, Ρόζενμποργκ - Λέγκια), παρά τις όποιες μεγάλες τους επιτυχίες. Άλλοι έφυγαν ακόμα και μετά από νταμπλ (Πάκερτ). Όπως και να χει, από το 1979 και έπειτα, καμία διοίκηση δεν κοντραρίστηκε με το παρασκήνιο για να πάρει αυτό που δικαιούται. Έτσι το επίπεδο αποτυχίας, μεταβιβαζοταν ένα επίπεδο κάτω. Η διοίκηση φυσικά δεν αλλάζει, οι παίχτες είναι πολλοί δεν συμφέρει να πλρώσουν το «μάρμαρο», ο προπονητής πάντα είναι ένας.

Το περσυνό πρωτάθλημα μας το έκλεψαν. Όπως και δεκάδες άλλα τις δεκαετίες του 80, του 90, του 00, του 2010. Και όλα αυτά κλάπηκαν όχι επειδή ο Γκμοχ, ο Δανιήλ, ο Σενέκοβιτς, ο Κυράστας, ο Μαρκαριάν, ο Ιβάν ήταν κακοί προπονητές, αλλά επειδή δεν φρόντιζε η διοίκηση να μην «σφάζεται» η ομάδα. 

Ο Ιβάν δεν ήταν ποτέ η καλύτερη επιλογή. Ούτε το μεγαλύτερο και πιο επιτυχημένο όνομα. «Κόλλησε» όμως με την ομάδα και την έφερε ξανά σε τροχιά πρωταθλητισμού. Για μία ομάδα που απείχε από αυτό σχεδόν μία δεκαετία, ΔΕΝ είναι κάτι εύκολο. ΑΝ είχε προστατευτεί πέρσυ, θα ήμασταν πρωταθλητές. Η απομάκρυνση του δεν είναι παράλογη - είναι όμως άδικη με τον τρόπο που έγινε - και έκρυβε το ρίσκο να έρθει ένας χειρότερος. Όπως γινόταν από το 2012 και έπειτα, χωρίς κανένα γνωστό όνομα στον πάγκο μας.

Τώρα όμως αλλάζει το τροπάριο. Ο Τερίμ είναι μεγάλο όνομα στην Ευρώπη έστω και προ 15ετίας στην ουσία (1 Εuropa, 8 πρωταθλήματα, 3 κύπελλα, 5 Τουρκικά Σούπερ Καπ - αλλά και 2 χρόνια άνεργος) και για να δεχτεί να έρθει, θα έχει εγγυήσεις. Σίγουρα όχι έναν «δανεικό» κεντρικό αμυντικό. Άρα. Είτε θα αναγκαστεί η διοίκηση για να μην «καεί» το χαρτί Τερίμ να ενεργοποιηθεί (δηλαδή να πάρει παίχτες και να προστατέψει την ομάδα) και ΑΝ αξίζουμε το πρωτάθλημα (όπως πέρυσι) να το πάρουμε, είτε θα τερματίσουμε με περισσότερο από 1 πόντο διαφορά από την κορυφή (που είμαστε τώρα) και όλο αυτό θα γυρίσει μπούμερανγκ στην διοίκηση, αφού η επιλογή Τερίμ θα είναι άχρηστη στην ουσία. Τρίτο ενδεχόμενο δεν υπάρχει.

Βέβαια ΑΝ αξίζουμε να το πάρουμε φέτος και τα καταφέρουμε, είναι απορίας άξιον γιατί ΔΕΝ ενισχύθηκε και ΔΕΝ προστατεύτηκε η ομάδα πέρυσι και πήγε σαν πρόβατο σε σφαγή με τον νταμπάνοβιτς, στον αγώνα του τίτλου στο τηγάνι και άφηνε αγώνες όπως τα φιλικά της χάρτινης με μπαοκ και βόλο στα πλέι οφ. Όπως και να χει, ευχαριστούμε τον Ιβάν για την προσφορά του και καλωσορίζουμε τον Τερίμ με την ευχή φέτος να καταφέρει αυτό που δεν κατάφερε πέρυσι ο Ιβάν.

Τα όποια πολιτικο-οικονομικά σενάρια δημιουργούνται, είναι σενάρια αλλά και πραγματικότητα να είναι, επικεντρωνόμαστε στο αθλητικό κομμάτι των γεγονότων