Ούτε ιερό, ούτε όσιο...

Πάντα θεωρούσαμε το πιο στημένο πρωτάθλημα, αυτά του 1993 και του 2008. Ομάδες δορυφόροι, πάντα υπήρχαν να κάνουν τα χατήρια των μεγάλων. Σε όλους τους μεγάλους (αν και δεν θα έπρεπε). Πρώτη φορά στήθηκε τότε «αιώνιος», με τόσο προκλητικό τρόπο. Ακόμα και τότε όμως, ο αγώνας παίχτηκε στο γήπεδο, δεν κινδύνεψε κανένας αθλητής. 

Το φετινό πρωτάθλημα ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Το να βάζεις σε κίνδυνο τις ζωές δεκάδων συναθλητών σου και κατ΄επέκταση και των οικογενειών τους, είναι εγκληματικό. Δείχνει πρόθεση και δόλο. Τα σκάνδαλα στα τσιπουράδικα του Βόλου με τα τραπεζώματα, ο Νταμπάνοβιτς, οι Πολωνοί μεθύστακες, οι μεζούρες, τα ανοιχτά πόδια του μπαοκ που ακόμα δεν έχουν κλείσει, ο Φωτιάς, οι «ιώσεις» των παιχτών του οαρης ξαφνικά, ωχριούν μπροστά σε αυτό. Δεν έχει νόημα να συζητάμε για τέτοιας μορφής αθλητισμό, χωρίς ευγενή άμιλλα και υγιή ανταγωνισμό. Ούτε η ντροπή έχει νόημα, όταν υπάρχει πρόθεση. Κρίμα, κρίμα, κρίμα...