- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Η αμήχανη στιγμή κατά την οποία ένας γαύρος υπερασπίζεται την ίδια ομάδα που ένας «παναθηναϊκός» απαξιώνει και ρεζιλεύει.
Το γιατί διαλύθηκε εκείνη η ομάδα, πως μετατοπίστηκαν οι ευθύνες από την διοίκηση στον προπονητή και στους παίχτες, πως ενορχηστρωμένα ΟΛΟ το σύστημα απαξίωνε ως «τσουκου - τσουκου» και «πους πας με γκουμοπασινάδες» χωρίς τη παραμικρή (αγωνιστική και παρασκηνιακή) αντίδραση από την πράσινη διοίκηση, αποτελεί ενα ενδιαφέρον case study για τις επόμενες γενιές. Γαλουχήθηκε μία γενιά οπαδών με αυτή την νοοτροπία.
Η ίδια τακτική εφαρμόστηκε αρχικά το 1996 (με την εφαρμογή του νόμου Μποσμαν), όπου όλοι οι καλοί παίχτες βρήκαν μεγαλύτερα συμβόλαια στο εξωτερικό ή στην Ελλάδα σε βάθος διετίας (Μπορέλι, Ουζουνίδης, Γ.Χ, Γ.Σ, Λαγωνικάκης, Δώνης, Καλιτζάκης, Μαραγκός, Κολιτσιδάκης). Η ομάδα έμεινε «γυμνή», ενώ οι παίχτες αυτοί ουδέποτε αντικαταστάθηκαν από ισάξιους η καλύτερους με την παράγκα τότε να χτίζεται με αλματώδεις ρυθμούς. Αυτή ήταν η αρχή της λεηλασίας.
Σε βάθος διετίας λοιπόν (2003-2005) ο Καραγκούνης πήγε στην Ίντερ, ο Λυμπερόπουλος στην αεκ, ο Φύσσας στην Χαρτς, ο Κωνσταντίνου στον γαύρο, ο Μπασινάς στην Μαγιόρκα, ο Σεϊταρίδης στην Πόρτο, ο νικοπολίδης στον γαύρο, ο Κυριάκος στην Ρείντζερς, Βλάοβιτς και Σόουζα αποσύρθηκαν. ΟΥΔΕΠΟΤΕ αναπληρώθηκαν με παιχταράδες, ενώ όσο έπαιζαν αυτοί αλώνιζε η παράγκα και δεν πανηγύρισαν ούτε ένα τίτλο οι περισσότεροι. Αυτή ήταν η συνέχεια της λεηλασίας και το τέλος του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού από εγχώριους τίτλους (1 νταμπλ σε 12 χρόνια) και ευρωπαϊκών παρουσιών, μέχρι το νταμπλ του 2010 και τις 2 συνεχόμενες πορείες στην Ευρώπη.
Το «πείραμα» απαξίωσης των καλών ομάδων του τμήματος επαναλήφθηκε το 2010 στο νταμπλ, αλλά ευτυχώς ο κόσμος είχε μάθει πλέον.
Και να μην ειχε διαλυθει με βαρδινογιαννηδες δεν παιρναμε τιποτα.Αφου υπηρχε παραγκα.θα βρισκανε αλλον τροπο.Την επομενη χρονια το πηραμε και το 04 05 υο χασαμε στον πο το απ τις γκελες με αρη που επεσε.Το 08 στον ποντο το χασαμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα αυτο ζηταγαμε. ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΑΡΑΓΚΑ. Η παραγκα οπως μαθαμε αργοτερα, πηγε η ιδια στον Τζιγκερ για το πρωταθλημα 2004-05, ο Τζιγκερ (ορθα) αρνηθηκε, αλλα δεν τους μπουζουριασε να τους παει στην δικαιοσυνη με τοσες υποκλοπες που ειχαμε και να τελειωνει μια κ καλη την «παραγκα». Βρηκε δλδ εστω κ εμμεσα συτους που τον εκλεβαν 10 χρονια κ αντι να τους παει στην δικαιοσυνη, η να φροντισει να πιαστουν επ αυτοφορω, απλα τους ειπε «οχι». Και φυσικα χασαμε ΟΛΑ τα επομενα πρωταθληματα αφου αλωνιζε η παραγκα. ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΛΥΣΕΙ θελαμε, οχι να την παρει με το μερος του. Αυτο το εκτρωμα που δημιουργηθηκε τοτε με την δικη μας ανοχη, ειναι αυτο το σημερινο μορφωμα του γαυρου που εχει πλοκαμια παντου στην κοινωνια κ στον αθλητισμο μας. Και αν δεν επεσε τοτε που ηταν στην αρχη, μαλλον δεν θα πεσει ποτε.
ΔιαγραφήΤο ματς-ντροπή της ριζούπολης ήταν κομβικό. Έπρεπε οι ίδιοι οι παίκτες να πάρουν την απόφαση να φύγουν απ το γήπεδο όταν σκάγανε ξυστά τους οι κροτίδες. Ήταν θέμα αξιοπρέπειας, πέρα απ το ότι φορούσαν τη φανέλα του παο. Χτίστηκε όλο το αφήγημα του Κόκκαλη εκεί και πολλά παιδάκια γίνανε γαύροι από εκείνο το ματς. Η αλητεία έγινε σημαία των λιμανίσιων, πράγμα που το βλέπουμε φυσικά ακόμη πιο έντονα την τελευταία δεκαετία. Δεν ξέρω αν θα παίρναμε κάνα πρωτάθλημα παραπάνω, με τζιγγερ μάλλον λίγο απίθανο, η αλήθεια όμως θα έβγαινε ξεκάθαρα στο φως απ εκείνη τη μέρα.
ΔιαγραφήΔεν ηθελε η δεν ασχολουταν.Απ το 97 δεν επρεπε να την αφησουν καθολου να γινει απλα πραγματα.Μην το ψαχνετε.Συμφωμω μαζι σας.Στο μονο που διαφωμω ειναι ο βοτανικος.Δεν γινετε στην λεοφορο τιποτα.Δεν γινετε γηπεδο ελει
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρεπει ολοι να ενωθουμε και να προχωρισουμε στον Βοτανικο.Παει περασε απ την γ.σ.Μονο ετσι θα παμε μπροστα
ΑπάντησηΔιαγραφή