Μήπως τελικά, να πληρώναμε στην ώρα του τον (κάθε) Βέμερ?

Η ακατανότητη απόφαση του 2017 (μη εξόφληση του Βέμερ και «τράβηγμα πρίζας»), είχε αποτέλεσμα την στέρηση συμμετοχής σε Ευρωπαϊκές διοργανώσεις για μία τριετία, αλλά ταυτόχρονα γέμισε τον Παναθηναϊκό με επιπλέον χρέη και νέο βύθισμα στην κατάταξη της Uefa.

Φέτος η κατάσταση επιδεινώθηκε με την τραγική επιλογή του Πογιάτος στην αρχή και τις απαράδεκτες εμφανίσεις στα πλει-οφ, στις οποίες κάναμε μόλις μία (1) νίκη, πέντε ισοπαλίες και 4 ήττες! Ακόμα και ο Αστέρας τα πήγε καλύτερα (1 νίκη - 6 ισοπαλίες - 3 ήττες). Με αυτόν τον τρόπο ο Παναθηναϊκός έμεινε για 4η σερί σεζόν εκτός Ευρώπης. 

Αν τα κατάφερνε, θα συμμετείχε στο Conference League. Στο οποίο αν φτάναμε στους ομίλους, θα μας έδινε σχεδόν 3εκ για την συμμετοχή στον όμιλο, 500χιλ (σχεδόν) για κάθε νίκη, 166χιλ για την ισοπαλία και 650χιλ για την πρωτιά στον όμιλο (σε μια διοργάνωση, όπου οι δύο δικέφαλοι είναι στην πρώτη 11άδα των ομάδων). Αν τα καταφέρουν οι 3 ελληνικές ομάδες, θα έχουν μία καλή οικονομική ένεση και πιθανόν να ανοίξει και άλλο η ψαλίδα μεταξύ μας. 

Και όλα αυτά από μία παράλογη απόφαση, με την οποία αντί να εξοφλήσουμε ένα ποσό των 500χιλ και να έχουμε δικαίωμα συμμετοχής κάθε χρόνο στην Ευρώπη, τιμωρηθήκαμε, μας αφαιρέθηκαν βαθμοί,  μείναμε εκτός Ευρώπης για 3 (πλέον για 4 χρόνια), βυθιστήκαμε στην ευρωπαϊκή κατάταξη και χάσαμε έσοδα πολλαπλάσια του ποσού που αρνηθήκαμε να πληρώσουμε εγκαίρως. 

Από τότε έχουν μπει 46.674.908εκ σε αμκ (απο το καλοκαίρι του 2018), αλλά 498.822χιλ για τον Βέμερ δεν βρέθηκαν όταν έπρεπε. Γενικά τα κινήματα «δεν πληρώνω», συνήθως γεμίζουν τις ομάδες άμεσα με χρέη και μακροπρόθεσμα τις εγκλωβίζουν οικονομικά.