Ο Γκάλης πριν τον ... Γκάλη!

Ο Τάκης γεννήθηκε στις 8 Οκτωβρίου το 1952. Ξεκίνησε το 1968 από τον Παναθηναικό και έπαιξε σερί 17 χρόνια μέχρι και το 1985 (όπου πήγε στον παοκ). Χαρακτηριστική η μεγάλη κόμη του, που ανέμιζε σε κάθε καλάθι που σκόραρε. 

Εκλεισε την καριέρα του την σεζόν 1989-90 πάλι στον Παναθηναικό, με μια μεγαλειώδη νίκη στα 38 του, εναντίον του αρη του Νίκου Γκάλη (Γιαννάκη-Σούμποτιτς-Βράνκοβιτς) στον “Τάφο” με σκορ 77-62, πετυχαίνοντας 16 πόντους (5/9 δίποντα, 2/5 τρίποντα) με άξιους συμπαραστάτες τους Τζόουνς, Λιβέρη Ανδρίτσο και Δημήτρη Δημακόπουλο.

Μάλιστα στην ρεβάνς εκείνου του αγώνα ο Τάκης στα 38 του, θα χρεωθεί με 3 φάουλ(!!!) μέχρι το 12′ και αμέσως με 2 τεχνικές ποινές για διαμαρτυρία (στον «γνωστό» μας αντιπαναθηναϊκό Κώστα Ρήγα) και φυσικά αποβλήθηκε από τον αγώνα. Σε έναν αγώνα, όπου στο πρώτο ημίχρονο κυριαρχούσαμε εμείς μέσα στην Θεσσαλονίκη (9-11, 25-25, 37-38, 48-49 ημίχρονο). Δείγμα του πόσο τον φοβόντουσαν, ακόμα και στα γεράματα.

Πρωταγωνίστησε σε όλους τους ελληνικούς και διεθνείς θριάμβους του ΠΑΟ εκείνα τα χρόνια. Στόν θρίαμβο επι της Βαρέζε με 78-70 το 1971-72 φτάνοντας στα ημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων, στην ιστορική νίκη επι της Ρεάλ 99-97 το 1983-84, στην νίκη επι της cska στον “Tάφο” με 87-83 το 1981-82 φτάνοντας στις 6 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, στις μεγαλειώδεις για εκείνα τα χρόνια προκρίσεις του Παναθηναικού με ασήμαντο μπάτζετ, σε τελικές φάσεις ευρωπαικών διοργανώσεων.

Στην Ελλάδα δεν είχε κανένα πρόβλημα. Ισως, πριν τον Γκάλη, ο καλύτερος οργανωτής παιχνιδιού και σκόρερ. Αξεπέραστο δίδυμο με τον Κοκολάκη αρχικά και τον Ντέιβιντ Στεργάκο αργότερα, εκάναν μια χαψιά τις αντίπαλες ομάδες σχεδόν επι 2 δεκαετίες. Χαρισματικός σκόρερ, εύστοχος και πολύ έξυπνος παίχτης κατάφερε να αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο του Παναθηναικου για όσα χρόνια αγωνίστηκε. Δύσκολα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, (εξου και οι σχεδόν 20 πόντοι μέσο όρο στους αγώνες του με τον Παναθηναικό) συνεχίζοντας την παράδοση του μεγάλου Χρήστου Κέφαλου στην θέση των πλέι-μέικερ.

Πρωταγωνιστής στο αξέχαστο μπαράζ της Κέρκυρας (1984) κερδίζοντας τον αρη του μεγάλου τότε Γκάλη, κατακτώντας τον τελευταίο πράσινο τίτλο για αυτόν και το τελευταίο πράσινο πρωτάθλημα, πριν την καταιγίδα που ακολούθησε από το 1998 και μετά. Έπαιξε σε 3 τελικούς κυπέλλου με την φανέλα του ΠΑΟ κατακτώντας και τα 3 τρόπαια, εναντίον του γαύρου το 1979 (με 12 πόντους), εναντίον του μπαογκ το 1982 (με 10 πόντους) και εναντίον του γαύρου πάλι το 1983 (με 19 πόντους).

4ος σκόρερ την σεζόν 1983-84 με 607 πόντους, ενω είναι πίσω απο τον Απόστολο Κόντο (414) με 404 συμμετοχές με το τριφύλλι, έχοντας πετύχει 7465 πόντους στην μπασκετική ιστορία.

Συνολικά φόρεσε το εθνόσημο 151 φορές μόλις για 6 χρόνια και σκόραρε 1835 πόντους. Πέτυχε 33 πόντους με την εθνική εναντίον της Αιγύπτου στους Μεσογειακούς το 1979 στο Σπλίτ, όπου κατέκτησε και το χρυσό μετάλιο. Άλλους 30 έβαλε στην Τουρκία το 1978 στο Βαλκανικό.

Ο Τάκης εχει κατακτήσει 11 πρωταθλήματα (1969, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1980, 1981, 1982 και 1984) και 3 κύπελλα (1979,1982,1983) όλα με το τριφύλλι στο στήθος. Μέλος της ένδοξης ομάδας με 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1971 μεχρι και το 1975. Έχει κατακτήσει τα περισσότερα ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μαζί με τον  ΦΡΑΓΚΙΣΚΟ ΑΛΒΕΡΤΗ (από 11 ο καθένας). Αριθμός που πάρα πολύ δύσκολα θα ξεπεραστεί. Ακολουθούν οι ΔΔ - Τσαρτσαρής με 9, Μπατίστ-Γκάλης-Γιαννάκης με 8. Όταν σταμάτησε την ενεργό δραση, ασχολήθηκε με την προπονητική σε μικρούς ερασιτεχνικούς συλλόγους της Αττικής.

Βραβεύτηκε από την ΚΑΕ στις 1/2/2019.