Ο δρόμος για την κορυφή

Η επιτυχία του τμήματος Πετοσφαίρισης του Συλλόγου, με το φετινό νταμπλ στους Άντρες και το νταμπλ (Πρωτάθλημα Ελλάδας και Αθήνας) στους Έφηβους, δεν είναι τυχαία. Μπορεί να πέρασε δύσκολα χρόνια το τμήμα παίζοντας κάποια από αυτά στην ψυχοφθόρα διαδικασία των play-out, αλλά η υπομονή, επιμονή, η σωστή οργάνωση και η αγάπη ανταμοίβονται.

Το τμήμα λοιπόν τα κατάφερε, γιατί λειτουργούν (σχεδόν) ΟΛΑ όπως πρέπει εδώ κ χρόνια. Το τρίπτυχο «οργάνωση-προστασία-αγάπη».

1) Οργάνωση

Την ομάδα την «στήνει» ο προπονητής. Λεφτά στην ομάδα βάζει ο πρόεδρος κ οι χορηγοί. «Δώρο» για την υπέρβαση φέτος, τον Τσάσιτς.

2) Προστασία και ασφάλεια

«Προστασία» στα δύσκολα (λίγκα-απονομή τίτλου άνευ αγώνα) και όταν την χρειάζεται η ομάδα, από ΔΓ και Μπόμη.

3) Αγάπη

Παρουσία των οπαδών στην εξέδρα εντός κ εκτός. Οι παιχτες νοιώθουν οτι βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που είναι αρεστοί και τους πιστεύει ο κόσμος αγωνιστικά. Ο προπονητής  που μεγάλωσε και ανδρώθηκε στον «Τάφο», γνωρίζει την Παναθηναϊκή οικογένεια, έχει φτιάξει ένα σύνολο δεμένο και με πολύ καλό κίμα. Οι ίδιες συνθήκες επικρατούν και στο Εφηβικό, κάτι που φάνηκε και από τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών του τμήματος.

Ο,τι έλεγε δηλαδή πριν χρόνια ο Παύλος. Διάκριτοι κ ξεκάθαροι ρόλοι σε όλους. Ο κάθε κρίκος της αλυσίδας έχει τον ρόλο του και δεν συγχέονται οι ρόλοι. Ούτε προκλήσεις, ούτε ειρωνείες, ούτε «επεμβάσεις» στην ομάδα. Συνταγή από την χρυσή 12ετια του μπάσκετ.

                             

Ο Ανδρεόπουλος (καταπληκτικός άνθρωπος κ πατέρας) από το 14 που ήρθε νοικοκύρεψε αγωνιστικά την ομάδα. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα ηλικιακά κλιμάκια. Απο τα συνεχόμενα (11-12,12-13,13-14) play-out, φτάσαμε το 14-15 στην 4η θέση και παραλίγο στον τελικό, το 15-16 στην 5η θέση κ το 16-17 πάλι ημιτελικά κ 3η θεση. Αν δεν μεσολαβούσε η χρονιά του 17-18 (με τα γνωστά παρατράγουδα), το τμήμα θα είχε ομαλή ροή και συνεχόμενη άνοδο.

                              
Το 18-19 επιτέλους έπεσαν και 2 «φράγκα» παραπάνω και στήθηκε-στάθηκε αξιοπρεπώς η ομάδα. Συνεχίστηκε κ φέτος αφού η ανταπόδοση στο ταραφλέξ ήταν η μέγιστη δυνατή. Μέχρι κ «δώρο» είχαμε φέτος, ακριβώς όπως έκανε ο Παυλοθανάσης στο μπάσκετ. Θέμα χρόνου λοιπόν, η άνοδος στην κορυφή, όταν όλα λειτουργούν σωστά. ΔΕΝ χρειάζεται ΠΑΝΤΑ το μεγαλύτερο μπάτζετ.

Αν ήταν έτσι θα είχε 5 Τσάμπιονς Λιγκ η Σίτυ κ άλλα 5 η Παρί. Προς στιγμήν έχουν απο 0, ενώ η Πορτο η Μπενφικα κ Λιβερπουλ έχουν παίξει πολλαπλάσιους τελικούς και έχουν σηκώσει περισσότερα ευρωπαϊκά από αυτές. Εξάλλου στα ημιτελικά και τελικά, αγωνιστήκαμε χωρίς τον Στάροβιτς (το ακριβότερο συμβόλαιο).

Σωστή οργάνωση, σοβαρότητα, κατανομή καθηκόντων κ ρόλων, σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις, τα απαραίτητα χρήματα, αγάπη και η επιτυχία θα έρθει. Συνταγή επιτυχίας κ για τα άλλα τμήματα. Μικρότερα. Η μεγαλύτερα του Βόλλευ.

Όσο για τις ακαδημίες του τμήματος, αυτές τα καταφέρνουν αρκετά καλά. Εδώ και χρόνια. Σωστή δουλειά, σοβαροί άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις. Οι 2 προπονητές είναι παρόντες στις επιτυχίες των τμηματων του Συλλόγου.

Και πάλι ενα μπράβο σε όλους διοίκηση ομάδα και κόσμο, αλλα θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ σε 3 πρόσωπα, τον Δημήτρη, τον Σταύρο και τον Γιώργο, τρία άτομα που έτρεξαν για αυτό το τμήμα στα δύσκολα όταν κανείς άλλος δεν ήταν εκεί και τώρα πλέον «απολαμβάνουν» τους καρπούς των κόπων τους.

ΥΓ. Η συνέντευξη των Ανδρεόπουλων είναι οδηγός για πολλούς και για πολλά. Ο άνθρωπος χαμογελάει μέχρι τα αυτιά όταν τον ρωτάνει «Τι είναι ο Παναθηναϊκός για σένα»

ΥΓ2. Αν θέλετε να συνεχίσετε να βλέπετε τέτοιες στιγμές, η λύση είναι απλή. ΜΕΛΗ ΣΤΟΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ. 50 ευρω τον χρονο, η 0,14 λεπτά την μέρα. Για να προσφέρεις και συ το λιθαράκι σου στο Σύλλογο, να αποφασίζεις και ΕΣΥ για αυτόν και να τον βοηθήσεις να γίνει ξανά ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΠΟΡ.