- Λήψη συνδέσμου
- Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο
- Άλλες εφαρμογές
Το να φτιάξεις μια Αυτοκρατορία είναι δύσκολο. Το να διατηρήσεις μια Αυτοκρατορία είναι ... σχεδόν αδύνατον! Το χτεσινό βίντεο - αφιέρωμα στον Παύλο Γιαννακόπουλο μας δείχνει (πέραν των γνωστών στιγμών) ΠΩΣ ακριβώς και με ΠΟΙΑ βήματα έγινε αυτό. Εστιάστε στα βήματα αυτά γιατί είναι απέιρως σημαντικότερα ΟΛΩΝ των θριάμβων μας. Είναι τα «συστατικά» αυτών! Η φώτο είναι από την ιστορική ημερομηνία της 11ης Ιουνίου 1987 όταν και ανέλαβε το τιμόνι του Α.Ο..
1) Βήμα πρώτο. Η στιγμή της ανάληψης του Τμήματος, η συνειδητή απόφαση να συνεχίσει και να γράψει ακόμα μεγαλύτερη Ιστορία και παρακαταθήκη στον Σύλλογο.
2) Βήμα δεύτερο. Διάκριση εξουσιών και διαχώριση καθηκόντων ΕΝΤΟΣ τμήματος με σαφέστατα όρια.
3) Βήμα τρίτο. Φιλοσοφία και πνέυμα Πρωταθλητισμού, όπως αρμόζουν στην Ιστορία μας.
6) Βήμα 6. Η αγάπη (αληθινή και συνεχής) για τον Σύλλογο. Πατρική αγάπη.
Συμπέρασμα: Η οικογένεια Γιαννακόπουλων μας έδειξε τον δρόμο. Τον δρόμο για το μέλλον. Είναι στο χέρι κάθε διοίκησης και κάθε τμήματος να πράξει αντίστοιχα. Αν βλέπετε κάποιο (η κάποια) από αυτά τα βήματα να μην εφαρμόζονται σήμερα (σε τμήματα του Συλλόγου), αναρωτηθείτε τι πάει λάθος. Εσκεμμένα λάθος. Γιατί τα όποια λάθη συνέβησαν στα χρόνια αυτά ήταν δικαιολογημένα, γιατί δεν είχαν πρόθεση.
Ο παράγοντας που γνωρίζει το παρελθόν του Συλλόγου και έχει επίγνωση της ιστορικής ευθύνης όταν αναλαμβάνει να διοικήσει ένα τμήμα, έχει μεγάλες πιθανότητες να το οδηγήσει στην κορυφή. Εκεί που είναι η θέση του Συλλόγου από το 1908.
Ευχαριστούμε (για άλλη μιά φορά) που μας έκανες να καταλάβουμε οτι το ΑΔΥΝΑΤΟ, είναι ΔΥΝΑΤΟ.
ΥΓ. Τελικά ... δεν χάθηκε!
1) Βήμα πρώτο. Η στιγμή της ανάληψης του Τμήματος, η συνειδητή απόφαση να συνεχίσει και να γράψει ακόμα μεγαλύτερη Ιστορία και παρακαταθήκη στον Σύλλογο.
2) Βήμα δεύτερο. Διάκριση εξουσιών και διαχώριση καθηκόντων ΕΝΤΟΣ τμήματος με σαφέστατα όρια.
3) Βήμα τρίτο. Φιλοσοφία και πνέυμα Πρωταθλητισμού, όπως αρμόζουν στην Ιστορία μας.
4) Βήμα τέταρτο. Το τρίπτυχο Διοίκηση - Ομάδα - Κόσμος σε πλήρη ανάπτυξη.
5) Βήμα πέμπτο. Η λογική συνέχεια του πρώτου βήματος (Με ενδιαφέρει να κάνω μεγάλο τον Παναθηναϊκό). Τα λεφτά ΔΕΝ φέρνουν την ευτυχία αν δεν τα ξοδεύεις από αγάπη. Οχι για σένα, αλλά για τα «παιδιά σου». Τρία παιδιά είχε. Τον Δημήτρη, τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο.
6) Βήμα 6. Η αγάπη (αληθινή και συνεχής) για τον Σύλλογο. Πατρική αγάπη.
Συμπέρασμα: Η οικογένεια Γιαννακόπουλων μας έδειξε τον δρόμο. Τον δρόμο για το μέλλον. Είναι στο χέρι κάθε διοίκησης και κάθε τμήματος να πράξει αντίστοιχα. Αν βλέπετε κάποιο (η κάποια) από αυτά τα βήματα να μην εφαρμόζονται σήμερα (σε τμήματα του Συλλόγου), αναρωτηθείτε τι πάει λάθος. Εσκεμμένα λάθος. Γιατί τα όποια λάθη συνέβησαν στα χρόνια αυτά ήταν δικαιολογημένα, γιατί δεν είχαν πρόθεση.
Ο παράγοντας που γνωρίζει το παρελθόν του Συλλόγου και έχει επίγνωση της ιστορικής ευθύνης όταν αναλαμβάνει να διοικήσει ένα τμήμα, έχει μεγάλες πιθανότητες να το οδηγήσει στην κορυφή. Εκεί που είναι η θέση του Συλλόγου από το 1908.
Ευχαριστούμε (για άλλη μιά φορά) που μας έκανες να καταλάβουμε οτι το ΑΔΥΝΑΤΟ, είναι ΔΥΝΑΤΟ.
ΥΓ. Τελικά ... δεν χάθηκε!
Η προεδρία Γιαννακόπουλου στον Ερασιτέχνη ήταν επιτυχημένη ; Συνέχισε να έχει τον Παναθηναϊκό πρωταθλητή σ' όλα τα σπορ όπως τις δεκαετίες του '50 , του '60 , του '70 και του '80 ; Αν όχι τι έφταιξε ; Διάβαζα κάποια παλαιά δημοσιεύματα στην Αθλητική Ηχώ που ζητούσαν να μην καταφέρονται κάποιοι κατά του Γιαν γιατί ξαναέκανε πρωταθλητή τον ΠΑΟ στην Ποδηλασία ( 1997 ) και σε άλλα αθλήματα. Αλλά εξετάζοντας την λίστα των τίτλων που υπάρχει στο pdf του Ερασιτέχνη ( "Και Χιλιάδες Τίτλοι" ) παρατηρώ μείωση στην κατάκτηση των τίτλων την δεκαετία του '90. Παρακμή στην Σκοποβολή, στην Πάλη , στην Ποδηλασία , στο Πόλο και στην Τοξοβολία σε σχέση με την δεκαετία του '80 και σύντομες εκλάμψεις σε Βόλλεϋ Ανδρών ( 1995 - 1996 ) και Στίβο ( 1989 - 1990 ). Συνέχεια στις επιτυχίες ή επιστροφή στις επιτυχίες είχαμε μόνο στο Βόλλεϋ Γυναικών και στην Πυγμαχία .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά με Υγεία και Ευτυχία !
Χρόνια πολλά με υγεια κ ευτυχία εύχομαι. Αλλο κομματι το μπασκετ, αλλο ο Ερασιτεχνης. Για έναν παράγοντα που έτρεχε ΟΛΟ τον σύλλογο (πλην του ποδοσφαίρου) ήταν καπου στη μεση!!! Αντικειμενικα βασει συγκομιδης τιτλων, δεν θεωρειται επιτυχημενη. Η μειωση ξεκιναει απο το 92-93 στην ουσια, οταν στο μπασκετ διοχετευονται υπερογκα ποσα για να δημιουργηθει η αυτοκρατορια. Εκτιμω οτι ηταν το τιμημα για την αυτοκρατορια του μπασκετ. Θα ηταν αδυνατον να ξοδευονται απο τον ιδιο ανθρωπο τα ιδια ποσα και στο Βολλευ ανδρων και στο Πολο ανδρων πχ. Τις δεκαετιες που αναφερεστε (50-60-70) ηταν ολα ερασιτεχνικα (και σε εξοδα). Πλεον την δεκαετια του 90 ΔΕΝ ειναι. Ο ολυμπιακος πχ, δεν εφτιαξε ερασιτεχνικα (τροπος του λεγειν πλεον) τμηματα απο το 90 κ μετα λογω ασχολιας η παραδοσης, αλλα επειδη ειχε τροπο (και «τροπους») να βρισκει λεφτα μεσω των διοικησεων του. Καθε χρονο ομιλοι τσαμπιονς λιγκ πχ σημαινε (και σημαινει) περισσοτερα εσοδα στον ερασιτεχνη. Εξαλλου και ο Παυλος καποτε ειχε αναφερθει σε θεματα μη καταβολης των σωστων ποσων απο την ΠΑΕ. Στη ουσια απο τα μεσα του 2010 μπαινουμε στις παλιες ραγες. Οι οποιες πολυ πιθανον να μην συνεχισουν ακριβως ετσι σε καποια τμηματα. Πλεον ολα ειναι θεμα ... χρηματων. Τις δεκαετιες 50-60-70 στα μικρα τμηματα, δεν ηταν. Ολοι ηθελαν να ερθουν στο τριφυλλι για την δοξα και την τιμη να το φορανε. Τωρα, για τα λεφτα.
Διαγραφή