Όσο νυχτώνει ... (4 και λίγα ήταν)

Σαν σήμερα (28-5-1986) σε έναν αξέχαστο τελικό, ο Παναθηναίκός επικράτησε εύκολα με το εμφατικό 4-0, επί του αιώνιου αντιπάλου του. Εποχές που το Ολυμπιακό στάδιο γέμιζε από 73.000 οπαδούς και των δύο ομάδων, χωρίς «νεκρές ζώνες» και χωρίς θύματα.

Το περίφημο κηδειόχαρτο, εξώφυλλο της εφημερίδας της Θύρας 13 με τους τεθλιμμένους συγγενείς, το σύνθημα «ανοίξαν οι πόρτες και φύγανε οι κότες» και κεντρικό δισέλιδο με το αξέχαστο «Όσο νυχτώνει, το αγγούρι μεγαλώνει».

Η διαφορά δυναμικότητας ήταν δεδομένη, ο Παναθηναϊκός προηγήθηκε 1-0 στο 24 με τον Βαγγέλη Βλάχο, έκανε το 2-0 στο 52 με τον Χ.Δημόπουλο και τα άλλα 2 γκολ (3-0 και 4-0) ήταν υπόθεση του Μητσάρα (57 και 78).

Μέχρι και ο ίδιος ο γεωργιάδης δεν είχε κουράγιο να μιλήσει.

Η Ηχώ μας δίνει μια χρήσιμα ερμηνεία της ήττας, κάτι που θα φανεί προφητικό για την μελλοντική πορεία...του Παναθηναίκού...

Φυσικά ο Νταιφάς, που δεν έτρωγε σφαλιάρες, ανέλαβε πρωτοβουλία, ξαναπήρε την προεδρία και την επόμενη χρονιά το πρωτάθλημα και αποχώρησε...

Έτσι η φοβερή τριπλέτα Ζάετς-Ρότσα-Σαραβάκος κατέκτησε αυτό το πρωτάθλημα (1986) και 2 κύπελλα (86,88) στα 4 χρόνια που αγωνίστηκαν μαζί (1984-85 /  1987-88). Παράγκα Βαρδινογιάννη φυσικά.