Τις πταίει: (2018 version)

O Παναθηναϊκός για 6η συνεχόμενη σεζόν ΔΕΝ πάει στο Φ4. Και πονάει αυτό. Το τρόπαιο θα πάει είτε στην ομάδα του χορηγού, είτε στην Τσσκα που έσφαξε χτες την Χιμκι, είτε στην Ρεάλ που χρειάστηκε ΟΡΓΙΑ να για αποκλείσει εμάς, είτε στον Σάρας που ήταν τυχερός και ικανός και πέτυχε τον πελάτη.

Πιθανότατα θα πάρουμε το πρωτάθλημα εντός, με αντίπαλο τον οσφπ. Πιθανότατα, γιατί το μπάσκετ είναι απρόβλεπτο. Και η Ρεάλ χτες για 25 λεπτά ήταν κυρίαρχος και έφτασε στο +22, όμως έφτασε ένα καλό και «σκεπτόμενο» 10 λεπτο να τα αλλάξει όλα.

Ναι, σαφώς και έφταιγε η διαιτησία χτες. Όπως και την Τετάρτη. Το έβλεπες από τα πρώτα σφυρίγματα, οτι ούτε 45-55 δεν θα είχες. Οι διαιτητές ήταν αρκετά καλοί ΜΟΝΟ στον πρώτο αγώνα του Οακα. Όταν είδαν οτι η διαφορά ΔΕΝ γυρίζει. Στους άλλους 3 αγώνες όποτε πλησιάζαμε υπήρχαν «εφευρέσεις». Υπήρξαν φάσεις ΠΟΥ ΜΕ ΓΥΜΝΟ ΜΑΤΙ χωρίς ριπλέι, ήταν εύκολες.

Δεν χρειάζεται ριπλέι για αν δεις οτι ο Γιουλ «ντύνεται» Μπουφόν και διώχνει την μπάλα με χέρια και πόδια, όταν ο Παναθηναϊκός πάει να προσπεράσει (64-63) στον αγώνα της Τετάρτης!

Χρειάζεται όμως ριπλέι όταν 1 λεπτό πριν την λήξη, με το σκορ στον πόντο γίνεται «σφαγή» κάτω από την ρακέτα.

Δεν χρειάζεται ριπλέι για να δεις οτι ο Θανάσης ΔΕΝ πατάει την γραμμή χτες το βράδυ.

Δεν χρειάζεται ριπλέι ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ και βλέπεις τον Αγιόν να πατάει γραμμή και την μπάλα να σκάει στην γραμμή.

Δεν χρειάζεται ριπλέι ΟΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ και βλέπεις τον Τέιλορ να πατάει γραμμή.

Χρειάζεται ριπλέι όταν 2 παίχτες αλληλοσπρώχνονται ΑΛΛΑ ο Ρέγες ΠΡΩΤΟΣ, ΤΡΑΒΑΕΙ την φανέλα του Σίγκλετον.

Δεν είναι φυσιολογικό να σφυρίζονται 4 φάουλ σε 8 δεύτερα, η 3 φάουλ σε 7 δεύτερα για να πάρει το bonus των βολών ο οσφπ και η Ρεάλ που σε 2 λεπτά είχε βάλει 1 πόντο μόνο. Δεν γίνεται να σφυρίζεις 8 φάουλ σε 1μιση λεπτό!!!!

ΟΛΑ ΑΥΤΑ όμως ΗΞΕΡΕΣ οτι θα τα βρεις μπροστά σου. Άρα έπρεπε να κάνεις το ΤΕΛΕΙΟ παιχνίδι για 4 αγώνες. Τα κατάφερες στον πρώτο. Και επειδή δεν έχασες με 20αρες σαν κάτι άλλους, ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ που μπορούσε να κρίνει τους επόμενους αγώνες, ΔΙΝΟΤΑΝ στην Ρεάλ.

Και ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να κερδίζεις ΚΑΘΕ φορά την διαιτησία. Η διαιτησία ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι αντικειμενική, κοντά στο 50-50. Δεν αποτελεί μία επιπλέον 3αδα παιχτών που πρέπει να κερδίσεις.

Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Και το ΠΩΣ θα σε «σφυρίξει» ο διαιτητής, είναι συνάρτηση με πολλές παραμέτρους. Και όχι καθαρά στο αγωνιστικό κομμάτι.  Η διαιτησία ΟΤΑΝ χρειάστηκε (64-63 και 70-70 την Τετάρτη έπαιξε Ρεάλ, όπως και χτες στο 85-82) σου έδειξε οτι ΔΕΝ σε αφήνει. Ίσως αν έχανε χτες το 3ποντο ο Ντόνιστς, να βλέπαμε ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ..

Το δεύτερο κομμάτι είναι η αγωνιστική συμπεριφορά. Το οτι κάναμε φοβερό 4ο δεκάλεπτο και η ζώνη χώρου του Πασκουάλ ΓΥΡΙΣΕ έναν αγώνα από το -22, είναι η μία ανάγνωση. Η άλλη είναι, ότι επί 25 λεπτά ήμασταν για τουρισμό στην Μαδρίτη. Οτι η ρακέτα μας με Γκιστ, Βουγιούκα, Σινγκλ και Πειν μοιάζει άδεια, είναι πραγματικότητα. Έχεις την αίσθηση οτι αν επαναφέρεις τον Μπατίστ στα 40, θα κάνει πάρτυ ακόμα.

Η επιλογή του ανέτοιμου προφανώς Ρίβερς σε 3 αγώνες (36 λεπτά συνολικά - 3 ριμπ - 0 πόντοι) αποδείχθηκε λάθος. Είναι μαθηματικά ΑΔΥΝΑΤΟΝ ο Λεκαβίτσιους να ήταν χειρότερος. Ο Ρίβερς είχε 262 πόντους σε 28 αγώνες (9,36 μ.ο) στην κανονική διάρκεια. Αν απλά έβαζε ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥΣ, δεν θα χάναμε σε κανέναν από τους 3 αγώνες!!! Ακόμα και οι 4 πόντοι μ.ο του Λεκαβίτσιους, θα ήταν υπερπολύτιμοι.

Οι Αμερικάνοι (προσωπική άποψη) αν δεν είναι είτε μεγάλα ονόματα, είτε αρκετά χρόνια στην Ευρώπη, δεν σου προσφέρουν πάντα αυτά που θέλεις. Η σειρά των πλει οφ στην Ευρωλίγκα θέλει Ρεγιες, Καλάθη, ΔΔ, Γιουλ, Σλούκα, Ντε Κολό, Χριάπα, Ροντρίγκεζ. Δύσκολα θα σου δώσουν σταθερότητα και το ΞΥΛΟ την ΑΜΥΝΑ και την ΕΜΠΕΙΡΙΑ που απαιτείται σε σειρά 4 η 5 αγώνων, ο Γκάμπριελ, ο Πειν, ο Θανάσης, ο Όγκαστ, ο Τειλορ, ο Γουίλτζερ, ο Ρόμπερτς, ο Φελντέιν κλπ κλπ. Σε έναν αγώνα ίσως βγουν λίρα 100, σε σειρά αγώνων που «καίει» η μπάλα, δύσκολο.

Καθαρά στατιστικά από το 2012 και έπειτα στα πλει οφ που «σφίγγουν τα γάλατα», έχουμε 6 ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ, με 6 νίκες ΚΑΙ 18 ΗΤΤΕΣ. Είτε με πλεονέκτημα (Φενέρ - Ρεάλ) είτε με μειονέκτημα. Με 5 νίκες σε 11 ΕΝΤΟΣ ΕΔΡΑΣ αγώνες στα πλει οφ, δεν μπορείς να φτάσεις Φ4. Ούτε με 1 ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΝΙΚΗ σε 6 χρόνια, μπορείς.

Ο Πασκουάλ είναι αρκετά καλός προπονητής. Οκ δεν είναι Ομπράντοβιτς, αλλά είναι μία πολύ καλή επιλογή. Η ομάδα παίζει με συστήματα, έχει ιδέες, έχει πλάνο, προφανώς και έχει «νεκρά» διαστήματα, αλλά ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ?

Η διοίκηση σαφώς και αγωνιστικά έκανε ΥΠΕΡΒΑΣΗ φέρνοντας τον Τζέιμς πίσω. Το πόσο θα προσφέρει τα αναμενόμενα ο Τζέιμς η ο Πειν, δεν είναι θέμα δικό της. Η στρατηγική που χαράσσει στην αιώνια κόντρα με την Ευρωλίγκα όμως, είναι καθαρά θέμα δικό της. Με αποτελέσματα που ήταν αναμενόμενα.

Ένα αντίστοιχο παράδειγμα είναι η σφαγή της Ρεάλ στον τελικό του 2013, με την αντίπαλη ομάδα να εκτελεί .... 42 βολές ενώ είχε διαφορά στο σκορ. Η Ρεάλ διαμαρτυρήθηκε όσο μπορούσε τότε, αλλά ΔΕΝ μπήκε σε τακτικές κόντρας με την διοργάνωση. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές τα 3 τελευταία χρόνια όπου ναι μεν έχει πολύ καλό ρόστερ αλλά ΟΤΑΝ χρειάζεται, τα σφυριγματάκια της τα παίρνει σωρηδόν.

Δεν λέει κανείς ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ είναι ο σωστός τρόπος, απλά επισημαίνουμε το ΠΩΣ συμπεριφέρθηκαν δύο ομάδες και τα οφέλη - ζημίες που προέκυψαν από αυτά. Η ιστορία του Παναθηναϊκού δεν του επιτρέπει ούτε να «παρακαλάει», ούτε να «σκύβει» το κεφάλι για μία συμμετοχή σε ένα Φ4.

Η θέση του Παναθηναϊκού ΕΙΝΑΙ στην Ευρωλίγκα. ΟΧΙ όμως στην ευρωλίγδα του ΤΕΛΙΚΟΥ του 2009, ούτε του ημιτελικού του 2012, του τελικού του 13, ούτε των φετινών πλει - οφ, η της φετινής και περσινής regular season. Σε μία, όσο το δυνατόν ΔΙΚΑΙΗ Ευρωλίγκα. Χωρίς αχυράνθρωπους και κολοσσούς να την χρηματοδοτούν απροκάλυπτα και να βλέπουμε τα περισσότερα γήπεδα να ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ για τα αίσχη που δεν χρειάζονται καν ριπλέι. Δεν είναι λύση να φέρουμε τον Λεμπρόν και τον Γιάννη για να πάμε Φ4 ΧΩΡΙΣ ΣΦΑΞΙΜΟ.

Το ελληνικό πρωτάθλημα με τέτοιο οσφπ για αντίπαλο, μόνο αν σφυρίξουν οι Πουκλ - Λαμόνικα θα χαθεί. Η διαφορά είναι πολύ μεγάλη και στον πάγκο αλλά και στο παρκέ. Όμως δεν είναι στόχος το πρωτάθλημα για το μέγεθος του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ. Αυτό είναι η ΑΦΕΤΗΡΙΑ, όχι ο στόχος. Όπως και το κύπελλο.

Ο στόχος, ο τελικός προορισμός μας, ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Εκεί που ανήκουμε εκεί που είμαστε. Για την Ευρώπη, η επόμενη μέρα θέλει ΣΚΕΨΗ, πολύ σκέψη. Και ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ, αλλά και αγωνιστικά. Είμαστε ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ και πρέπει να παραμείνουμε ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ.

Και αυτό είναι κάτι ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑΝΕ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ, ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ΠΑΓΚΟ, ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΚΕ , ΟΥΤΕ ΣΤΙΣ ΕΞΕΔΡΕΣ. Ο καθένας στο ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ που του αναλογεί, ΑΣ ΠΡΑΞΕΙ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ.