110 χρόνια

Αν ηξερες που θα καταντουσαν το δημιουργημα σου, θα σηκωνουσουν απο τον ταφο σου..
Λοβοτομημενοι οπαδοι στη μπαλα, πανηγυρτζηδες στο μπασκετ, εξαφανισμενοι στον ερασιτεχνη. Διοικησεις (πλην μιας) ανυπαρκτες επι 10ετιες. Απο το 96 και μετα μας κραταει ενα μπασκετ. Γεμισαμε «εφιαλτες». Δεν σας ζητηθηκε να διοικησετε. ΕΣΕΙΣ το επιλεξατε.

Και το ζητουμενο δεν ηταν να «χρησιμοποιησετε» τον Παναθηναικο για προσωπικη προβολη, η για αλλους «σκοπους». Ουτε τσιφλικι κανενος ηταν διοικητικα (σε κανενα αθλημα), ουτε για για selfies σε Λεωφορο και Οακα οπαδικα.

Εορτασμος των 110 χρονων στην μισοαδεια Λεωφορο. Εκει φτασαμε. Κανονικα θα επρεπε να τα γιορτάζουμε στο μουσειο μας, που θα στεγαζοταν στο νεο γηπεδο που γιορτασαμε τα 100 χρονια και ολο το σ/κ πράσινες εκδηλώσεις σε ολη την πολη που φερουμε το ονομα της. Αναξιοι να καταλαβουμε(νε) το μεγαλειο του συλλογου.

Η θεση του συλλογου, ειναι στην κορυφη. Και μονο εκει. Αυτή θα έπρεπε να είναι και η αποστολή της κάθε διοίκησης. Οι αξιες του και τα ιδανικα του αξιζουν να είναι στην κορυφή. Το ηθος των αθλητων που «παραγει» αξιζει να ειναι στην κορυφη. Οσοι μαθατε στον συλλογο τον συμβιβασμό σε δευτεροτριτοτεταρτες θεσεις σε οποιο αθλημα και αν ηταν αυτο, ειστε απλα «εφιαλτες».

Οι πανηγυρτζηδες που θα θυμηθουμε(νε) σμρ τα 110 χρονια, καλο θα ηταν να τα θυμηθουμε(νε) και τα προηγουμενα 109. Δεν θα μετρηθουμε ποσοι ειμαστε στις γιορτες, αλλα στις ηττες, στις δυσκολιες, στις αποτυχιες. Και εκει αποτυχαμε ολοι.

Σκεφτειτε ποσο αγαπατε τον συλλογο, οχι την νικη η την επιτυχια, η την δημοτικοτητα. Τον συλλογο σαν οργανισμο. Ποσοι αγαπησατε την πυγμαχια, την σκοποβολη, την παλη, το πινγκ πονγκ, την ξιφασκια. Τα παιδακια με το σκουφακι και το μπλουζακι του συλλογου. Αυτα που ονειρευονται να γινουν αυριανοι Παναθηναικοι αθλητες.

Ο Παναθηναικος 8-9ος στην μπαλα, προτελευταιος στο βολλευ (α), δεν κατεβαινει στο βολλευ (γ), με νεανιδες στο μπασκετ (γ), στην α2 στο πολο, στην α2 πινγκ πονγκ (γ). Α ναι, ξεχασα. Ειναι πρωτος στο μπασκετ. Αυτος ειναι ο συλλογος σμρ.

Διαβαστε και ξαναδιαβαστε οτι ιστορικο βιβλιο εχει βγει για τον Παναθηναικο (οχι τα πανηγυρτζιδικα με φωτογραφιες μονο) μηπως και καποια στιγμη καταλαβουμε(ετε) ποιον συλλογο υποστηριζουμε(ετε).

Οχι, εγω που τα γραφω δεν ειμαι καλυτερος απο εσας. Ουτε εγω βοηθησα οσο μπορουσα. Ομως χαιρομαι που περασα καποια βραδια στα υπογεια της Λεωφορου μιλωντας με ανθρωπους της παλης, της πυγμαχιας, του πινγκ πονγκ. Χαιρομαι που βρεθηκα με καποιους ανθρωπους (μεγαλους και μικρους) που εχουν σε υψηλοτερη ιεραρχια το τριφυλλι απο οτι εγω. Χαιρομαι που οταν μπορεσα, βοηθησα εστω με ενα λιθαρακι. Που δεν εφτανε βεβαια.

Εγω δεν θα γιορτασω σμρ. Το να γιορταζω 110 χρονια και να βλεπω αυτον τον συλλογο σε αυτο το χαλι, ΜΟΝΟ ΓΙΟΡΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Αν εσεις γιορτασετε και σας κανει καλυτερους, σας κανει να σκεφτειτε καποια πραγματα, να παρετε καποιες αποφασεις, τοτε καλα κανετε. Αλλα με τον Παναθηναικο διαλυμενο ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ πλην του μπασκετ, εγω δεν μπορω να γιορτασω. Μονο να δακρυσω.

ΥΓ. Οσοι ηθελαν αλλα δεν μπορουσαν, ηταν αδυναμοι η «ανικανοι».
Οσοι μπορουσαν αλλα δεν ηθελαν, ειναι κατι πολυ χειροτερο.

ΥΓ2. Τα κειμενα της ΠΑΕ για τα 110 χρονια ανακολουθα. Θα επρεπε απλα να ντρεπονται. Καλυτερα να μην εβγαζαν τπτ. Τιμιοτερο θα ηταν.

ΥΓ3. Ως ενιαιος και αδιαιρετος θα διαβασουμε τουλαχιστον 3 διαφορετικα κειμενα σμρ για τα 110 χρονια (παε-καε-ερασιτεχνης), απο 3 διαφορετικά σηματα του τριφυλλιου, αντι ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΖΙ.

ΥΓ4. Μια φωτο του 1958 για να καταλαβετε, τι σημαινε Παναθηναικος καποτε. Οταν ΜΑΘΑΙΝΕ στους νεους αθλητισμο, δεν έβγαζε μόνο αθλητές.