Μαχητική Ψυχή

O Παναθηναικός χρειάζεται την στήριξη μας.

Πέραν του αγίου Τριφύλλιου (μεγάλη η χάρη του 13/6) πρέπει να βάλουμε και εμείς το χεράκι μας (συν Αθηνά και χείρα κίνει)

Ο Παναθηναικός φέτος κάνει μια διαφορετική προσπάθεια παντού.
Στην ΠΑΕ η Παναθηναική Συμμαχία (με τα καλά της και τα άσχημα της) στον Ερασιτέχνη με διοίκηση απο τα σπλάχνα των οπαδών.




Στο ποδοσφαιρικό τμήμα η κατάσταση θυμίζει τις σεζόν 97-98 και 98-99.
Λεφτά γιόκ (τότε βέβαια έιχαμε γιατί δεν χρωστάγαμε) αλλά παίχτες δεν αγοράζαμε.
Έτσι και τότε έτσι και τώρα (τώρα μονόδρομος , τότε συνειδητή επιλογή ) η ομάδα στηρίζεται σε παίχτες απο την ακαδημία.

Τότε ήταν η γνωστή γενιά των Μπασινά-Καραγκούνη-Χαλκιά-Αλεξόπουλου-Νικοπολίδη πλαισωμένη απο νέους τύπου Λυμπερόπουλου-Νασιόπουλου-Φύσσα και ξένους  τύπου Ασάνοβιτς (μεγάλος παίχτης αλλά στα τελειώματα και σε μέτριες ομάδες ), Ντα Σίλβα-Σιμπνιέφσκι (εξαφανιζολ μετα απο 3-4 χρόνια), Στράντλυ-Μύκλαντ (καλοί νορβηγοί αλλά μέχρι εκεί).

Φέτος γίνεται το αντίστοιχο πείραμα.
Τέρμα ο Καπίνο, δεξί μπακ ο Μαρινάκης, αριστερό (αλλαγή) ο Χουχούμης, στόπερ είτε ο 30φυλλόπουλος, είτε ο Ρισβάνης, αμ χαφ ο Λαγός, πλαισωμένοι απο έλληνες τύπου Ντίνα-Κλωναρίδη-Koυτρουμπή  και ξένους όπως ο Μπέργκ ο Μέντεζ ο Νάνο, ο Μπαιράμι και ο Φιγκερόα (οι περισσότεροι απο τραυματισμούς και κακές χρονιές) η όπως ο Αμπέιντ και ο Ατζαγκούν (φερέλπιδες 20χρονοι).

Και τότε μας κοροίδευαν λέγοντας που πας με γκουμομπασινάδες και πήγαμε στους 8 της ευρώπης (δις) και κατακτήσαμε  το ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ του 2004. Η διαφορά είναι οτι την ομάδα του 97-99 σιγά σιγά με μικρές προσθήκες την φτάσαμε στα επίπεδα του 2000-2003 και έλειπε το κερασάκι για να κάνουμε την ευρωπαική υπέρβαση. Εννοείται ότι έλειπε η προστασία της ομάδας στα ελληνικά κέντρα αποφάσεων καθότι η σφαγή ήταν στην ημερήσια διάταξη, ενώ ο τρόπος διαμαρτυρίας ήταν το κρασί «ΠΑΡΑΓΚΑ» και ένα dvd για την διαιτησία.

Φέτος αντίστοιχα η ομάδα με τους πιτσιρικάδες ψήνεται σε ένα πρωτάθλημα 34 αγώνων και 6 στα πλει οφ (μαραθώνιος 40 παιχνιδιών) και η προστασία είναι τουλάχιστον πιο εμφανής έστω και με ανακοινώσεις και με το ΠΑΡΑΓΚΑ ΚΑΙ ΟΡΑΜΑ. Κανείς δεν περιμένει (αποτελεσματικά και άμεσα) απο τον Αλαφούζο το 2014 να χτυπήσει το αντίπαλο δέος στο παρασκήνιο ή στο αγωνιστικό κομμάτι όταν ο άλλος έχει τις ρίζες σε ενα σύστημα μιας 20ετίας σχεδόν και αγωνιστικά ξεκινάει με 20 μύρια μπόνους απο τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Αυτό έπρεπε να είχε γίνει χρόνια πρίν  (δεκαετία 2000) οταν οι ομαδες μας άξιζαν τους τίτλους αλλα μας τους έκλεβαν ετσιθελικά αφού κανείς δεν μίλαγε η δεν πρόβαλε αντίσταση. Τα λεφτά των ομίλων ουδέποτε επενδύθηκαν αγωνιστικά, οι παίχτες ΠΟΥ ΞΟΔΕΥΑΜΕ ΔΙΣ ΣΕ ΔΡΑΧΜΕΣ (Κωνσταντινου-Βλαοβιτς-Λυμπε-Σοουζα-Νικοπολιδης-Μπασινας-Καραγκουνης-Γιαρνι-Κολκα) ΕΦΥΓΑΝ ΟΛΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ δημιουργώντας ενα δυσαναπλήρωτο κενό και αγωνιστικά αλλά και οικονομικά.

Βέβαια οι λογιστές του μπλόγκ θα πούνε οτι δεν χρωστάγαμε, αλλά καθαρά λογιστικά όταν σου στοιχίζει 170 εκ δρχ ο Λύμπε απο την Καλαμάτα, όταν δίνεις σχεδόν 4 δις στον Ηρακλη για τον Μιχαλακη (μαζί με 3 παίχτες πληρωμένους), όταν οι πρωτοκλασάτοι Έλληνες (Λυμπε-Μπασινάς-Κάρα) παίρνουν 200-300 εκ δρχ ,όταν μέτριοι ξένοι (Σαίνιο-Σάριτς) παίρνουν  150 εκ δρχ και στοιχίζουν άλλα τόσα για την απόκτηση τους, ή οταν ο Σόουζα κοστίζει 1 ΔΙΣ ΔΡΧ τον χρόνο, ε προφανώς ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΕΛΛΕΙΜΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΑ (ΔΛΔ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2005 ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙΣ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ) ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟ 2007 ΚΑΙ ΤΟ 2008 που δεν παίζεις στους ομίλους και η τρύπα στα οικονομικά δεν κλείνει. Έσοδα δεν έχεις (διαρκείας ελάχιστα-όμιλοι δεν υπάρχουν) ΑΜΚ δεν γίνονταν γιατι αν γίνονταν πρώτον θα το μαθαίναμε και δεύτερον θα αγοράζαμε και κάναν παίχτη της προκοπής, έτσι η ομάδα σιγά σιγά υποχωρεί οικονομικά και αγωνιστικά (όπου το αεκακι έβγαινε δεύτερο και εμείς τρίτοι).

Φέτος με ελάχιστο μπάτζετ αποκτήθηκαν παίχτες που λογικά θα βοηθήσουν. Παίχτες που πριν απο 3-4 χρόνια θα συμπλήρωναν ΤΕΛΕΙΑ την υπερομάδα του 2009-10. Δλδ τότε αλλαγή του Σισσέ θα ήταν ο Μπεργκ , παρτενέρ του αρχηγού της εθνική Βραζιλίας θα ήταν ο Μέντεζ και δεύτερος επιθετικός θα έπαιζε ο Φιγκερόα με αλλαγή του τον Σαλπιγγίδη. Η μοίρα τα έφερε ώστε να αποκτηθούν 4 χρόνια μετά και να μας βοηθάνε απλά να μην επαναλάβουμε την περσυνή κακή χρονιά και να μπούμε στα πλει-οφ ώστε να ανοίξει ξανά η πόρτα της ευρώπης.

Ο Παναθηναικός θέλει στήριξη γιατί πλέον ο Παναθηναικός έιναι ΕΜΕΙΣ. Τέλος οι οικογένειες σε μπάλα και ερασιτέχνη. Μόνο εμείς. Ο Παναθηναικός πρέπει να στηριξει το μέλλον του στις βάσεις της ιστορίας του. Και αυτή είναι η Λεωφορος και οι ακαδημίες του. Τις δεκαετίες του 50-60-70 που κυριαρχούσαμε παντού σε ολα τα αθλήματα αυτά τα δύο ήταν οι ακρογωνιαίοι λίθοι. Και απο αυτούς ξεκινάμε και πάλι.

Φέτος είναι μεταβατική χρονιά. Δεν περιμένουμε πρωτάθλημα, δεν περιμένουμε εμφατικές νίκες με 4 η 5 γκολ όπως κάποτε. Περιμένουμε όμως μια γεμάτη Λεωφόρο να δίνει ηθικό και κουράγιο στα πιτσιρίκια που θα μπορούσαν για κάποιους να είναι παιδιά τους. Έτσι πρέπει να τα βλέπουμε, σαν μέλη της οικογένειας μας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι της ομάδας ευτυχώς απομακρύνθηκαν και εκεί που πήγαν ούτε που αγωνίζονται, οπότε να νέα παιδιά με φιλότιμο και ψυχή δίνουν το παράδειγμα στην επόμενη γενιά.

Σε λίγα χρόνια το νέο δεξί μπακ της εθνικής θα είναι ο Μαρινάκης ,ο 30φυλλόπουλος θα είναι ο νέος Δέλλας της εθνικής και ο Λαγός ο νέος Μπασινάς της. Πολλοί θα γελάσουν αλλά τα παιδιά αυτά ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ,  όχι μόνο μπάλα. Αν τους στηρίξουμε και δυναμώσουν αγωνιστικά , το τριφύλλι θα ξαναλάμψει στο γήπεδο. Οι γκέλες είναι μέσα στο πρόγραμμα. όλες οι μεγάλες ομάδες γκελάρουν, όλοι οι αγώνες έχουν τρία αποτελέσματα , όχι μόνο ένα. Νίκες όπως η χτεσινή επι του παραρτήματος σφυρηλατούν τον χαρακτήρα των μικρών. Ενδεχόμενη πρόκριση στον επόμενο γύρο του κυπέλλου θα τους δυναμώσει ακόμα περισσότερο.

Άλλα και να μην συμβεί αυτό , ακόμα και αν χάσουμε απο τη  ντροπή του αθλητισμού το άλλο σάββατο, η ομάδα πρέπει να στηριχτεί. Εδώ την στηρίζαμε όταν είχε παίχτες πρώτης γραμμής και γνώριζε ντροπιαστικές ήττες, ή έκανε 7 αγώνες να πετύχει γκολ (1980-81), ή έκανε 11 ήττες σε μία σεζόν (1982-83), δεν θα την στηρίξουμε τώρα που μας χρειάζεται πραγματικά???

Η σεζόν είναι μεταβατική. Ο στόχος είναι η ευρώπη και μόνο αυτή. Για να φτιάξουμε τα οικονομικά μας και για να ανέβουμε ξανά στον ευρωπαικό χάρτη. Ο Παναθηναικός χρειάζεται υπομονή. Και πρέπει να του την δώσουμε. Ο Αναστασίου έχει φτιάξει ένα σύνολο που σφίζει από ζωντάνια, η ομάδα δεν επαναπαύεται στο ένα γκολ, αλλά ζητάει και άλλα. Αυτό θέλουν οι οπαδοί , αυτό είναι το ποδόσφαιρο, ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ.. Όποιος έρχεται Λεωφόρο πρέπει να σκέφτεται «ΠΟΣΑ ΘΑ ΦΑΩ ΣΗΜΕΡΑ» και όχι  « ΤΟ ΣΚΟΡ ΘΑ ΠΆΕΙ ΣΤΟ 1-0 , άρα ΜΠΟΡΩ με μία ΚΌΝΤΡΑ να το ΚΛΈΨΩ». ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ DNA THΣ ΟΜΑΔΑΣ που κάποιοι (παίχτες και μη) σταδιακά μετάλλαξαν και μας έμαθαν να διαχειριζόμαστε (και να είμαστε και ικανοποιημένοι) τις νίκες του 1-0 (βλέπε αγώνα με άρη 13-4-2008 με σκορ 1-0 και πρωτοσέλιδα του στυλ ΠΟΣΟ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ ΤΟ 1-0..Ε λοπόν σε κανέναν δεν έλειψε το 1-0, το σιχαινόμαστε το 1-0 ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΕΙ ΤΟ 1-0 ΚΑΙ ΤΑΜΠΟΥΡΩΝΕΤΑΙ, ΕΙΜΑΣΤΕ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΚΑΙ ΤΟ 3-0 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΡΙΦΑ) και να κρατάμε την μπάλα στα πόδια μας 90 λεπτά άσκοπα.

Το ίδιο συμβαίνει και στον ερασιτέχνη. Τα πολλά έξοδα και οι κακοδιαχειρίσεις σε γνωστά τμήματα είναι πια παρελθόν. Στελέχη τα οποία δεν βοήθησαν , συμβόλαια υπέρογκα που δεν καλύφθηκαν ποτέ δεν υπάρχουν πλέον. Και εδώ ξεκινάμε από την αρχή. Το βόλει ανδρών, το βόλει γυναικών, το πόλο, λειτουργούν με άλλο γνώμονα πλέον. Βαδίζουν στα χνάρια του μπάσκετ γυναικών όπου με την γνωστή στήριξη έφερε πρωτάθλημα πέρυσι. Βέβαια ήταν και το μόνο τμήμα που δεν είχε να αντιμετωπίσει την παράγκα του Γανυμήδη, καθότι οι γνωστοί διοικούντες σε βόλει και πόλο έχουν κάνει τα αθλήματα (όπως και το ποδόσφαιρο) τσιφλίκι τους. Η νέα διοίκηση το παλεύει, είναι εκεί και θα θωρακίσει τον σύλλογο και τα φυτώρια του. Ο τωρινός πρόεδρος είναι κάθε μέρα στις επάλξεις όπως και τα υπόλοιπα μέλη που τον συνοδεύουν. Ήδη τμήματα όπως η τοξοβολία που δυνάμωσε απο τους οπαδούς ,ή, η σκοποβολή που στηρίζονται στην βοήθεια του κόσμου και ήδη έχουν ξεκολλήσει απο την αφάνεια των προηγούμενων ετών.

Ο Παναθηναικός αλλάζει, ο Παναθηναικός ειναι ζωντανός και έιμαστε ΕΜΕΙΣ.

ΑΣ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟ ΣΤΗΝ ΠΙΟ ΚΡΙΣΙΜΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ.

ΑΣ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΝΕΡΓΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ

ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΛΕΩΦΟΡΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΤΜΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ.

ΚΑΘΕ ΑΓΟΡΑ ΕΙΔΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ «ΤΑΦΟ» ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΤΜΗΜΑ.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΘΑ ΠΕΙ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΩΣ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΛΙΠΟΤΑΚΤΗΣΑΜΕ. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ ΚΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΩΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ.